Διαβάζουμε στο διαδίκτυο ένα άρθρο του κυρίου Νικήτα Παπαντωνίου που έχει τον τίτλο «Θα προκαλέσουν πολιτικό σεισμό τα “κόκκινα” δάνεια;». Και όπως σημειώνεται στο άρθρο, ο κ.Ν.Παπαντωνίου είναι πρώην CFO (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) της Nobacco, στέλεχος σε εταιρεία ενέργειας και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.
Στο άρθρο του λοιπόν, ο κ.Παπαντωνίου ασχολείται με το θέμα της μείωσης των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες, σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΚΤ και του SSM. Και όπως λέει, με το επικαιροποιημένο μνημόνιο, αλλά και τα διαδοχικά stress test των Ελληνικών τραπεζών, μπήκαν οι στόχοι για την μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων. Ο στόχος είναι τα σημερινά επίπεδα των 103 δις ευρώ να φτάσουν τα 67 δις το τέλος του 2019. Μιλάμε για μία προσαρμογή της τάξης των 35 δις ευρώ. Και επισημαίνει ο κ.Παπαντωνίου: «Το φοβερό της ιστορίας είναι ότι από τα 103 δις ευρώ, τα 28 δις ευρώ είναι στεγαστικά κυρίως της μικρομεσαίας κοινωνικής τάξης, 13 δις καταναλωτικά που έχουν πάρει κυρίως μισθωτοί και μικροί ελεύθεροι επαγγελματίες, καθώς μία βόμβα 60 δις ευρώ επιχειρηματικών δανείων όπου η πλειοψηφία είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όλοι αυτοί, είναι τα θύματα του αφηγήματος του κυρίου Τσίπρα και του κυρίου Καμμένου.
Έτσι ο Σύριζα θα κάνει την «δύσκολη» δουλειά για την αναγέννηση του τραπεζικού συστήματος στην πλάτη των κυριότερων ψηφοφόρων του». Βέβαια, ο κ.Παπαντωνίου αποφεύγει πολύ συνειδητά να μιλήσει για τα θαλασσοδάνεια του κόμματός του. Τα περίπου 200 εκ. ευρώ που έχει δανειστεί η Νέα Δημοκρατία βάζοντας την ίδια εγγύηση – δηλαδή αέρα κοπανιστό – όχι σε μία, όχι σε δύο, αλλά σε τρεις τράπεζες ταυτόχρονα. Κι αυτό το δέχτηκαν και οι τρεις τράπεζες. Και η εγγύηση είναι η χρηματοδότηση που θα λάμβανε το κόμμα από τα ποσοστά που θα έπαιρνε σε επόμενες εκλογές. Πιο «αέρας κοπανιστός» δεν υπάρχει απ’ αυτό!
Αλλά όπως είπαμε, ο κ.Παπαντωνίου δεν το βλέπει αυτό. Ή μάλλον, επιλέγει πολύ συνειδητά να μην το βλέπει. Και προχωράει σε μια ανάλυση από αυτές που μόνο κάποιοι οικονομικοί αναλυτές με περγαμηνές μπορούν να κάνουν.
Από τα 35 δις ευρώ προσαρμογή, τα μισά (17,5 δις) θα έρθουν από κατασχέσεις χρημάτων και ρευστοποίηση ακίνητης περιουσίας, ενώ μόνο 14 δις θα είναι διαγραφές ειδικά σε εταιρικά δάνεια όπου οι εταιρείες έχουν κλείσει χρόνια. Επιπρόσθετα, 7,4 δις ευρώ θα πουληθούν σε διάφορα funds, εκ των οποίων τα περισσότερα θα είναι καταναλωτικά και δάνεια ελεύθερων επαγγελματιών με μεγάλη καθυστέρηση, δηλαδή αυτούς που πίστεψαν την σεισάχθεια. Η προσαρμογή αυτή γίνεται σε ένα περιβάλλον με μεγάλη ανεργία και εργασία χαμηλά αμειβόμενη ενώ η ανάπτυξη γίνεται με αργά βήματα όπως έδειξαν και τα στοιχεία του β εξαμήνου (+0,8% το 2ο εξάμηνο, με ετήσιο στόχο το 1,7% από την τράπεζα της Ελλάδος).
Και ο κ. Παπαντωνίου φτάνει στο συμπέρασμα ότι: «Ο κύριος Τσίπρας θα είναι ο κύριος υπεύθυνος μίας μη αντιστρεπτής χρηματοπιστωτικής προσαρμογής όπου τα θύματά της θα είναι οι άνθρωποι που τον πίστεψαν και τον ψηφίσαν. Το τίμημα αυτής της ψήφου της αγανάκτησης και της απερισκεψίας, δυστυχώς για πολλούς, θα φτάσει μέχρι και την πόρτα του σπιτιού τους. Τότε δυστυχώς θα είναι αργά για να αλλάξουν την ψήφο τους γιατί αυτή δεν γυρίζει πίσω. Το τίμημα δυστυχώς για πολλούς θα είναι βαρύ γιατί στην τελική κρίση υπάρχει ένας αριθμός και μόνο, ο λογαριασμός του δανείου που δεν πληρώθηκε.
Βέβαια όμως, υπάρχει πάντα και η αλήθεια. Για την οποία πολλοί, όπως ο κ.Παπαντωνίου, επιλέγουν να μην ομιλούν. Ή καλύτερα, επιλέγουν πολύ βολικά γι αυτούς, να σιωπούν.
Και η αλήθεια λέει ότι στον πολιτικό κόσμο υπάρχει μια τεράστια υποκρισία. Μια υποκρισία που έχει ως θύματα τους απλούς Έλληνες φορολογούμενους. Και ότι, όλοι αυτοί οι θεατρινισμοί, δεν έχουν κανέναν άλλον στόχο, από το να διατηρηθούν οι ίδιοι άνθρωποι στα βουλευτικά έδρανα, με μια απλή εναλλαγή ρόλων – ή και ανταλλαγή ακόμα – κάθε τέσσερα χρόνια.
Γιατί, στον αντίποδα όσων αναλύει και καταγγέλλει ο κ.Παπαντωνίου, διαβάζουμε ότι επί των ημερών που ήταν στην κυβέρνηση το κόμμα του, μια χαρά έκαναν δουλειές τα στελέχη του με στελέχη της πλευράς που ο κ.Παπαντωνίου καταγγέλλει.
Όπως λοιπόν διαβάζουμε στο διαδίκτυο, ο ξάδελφος του υπουργού κου.Τσακαλώτου, ο οποίος είχε μια απλή εταιρία πληροφορικής και πολλές αναδουλειές, έφτασε ξαφνικά να παίρνει κόκκινα δάνεια.
Πώς; Με την εταιρία του μπήκε σε κοινοπραξία διαχείρισης κόκκινων δανείων. Από ανταγωνιστή μάλλον της συγκεκριμένης εταιρίας, σε μπλογκ διαβάζουμε το 2010 ότι η εταιρία του ξάδελφου Τσακαλώτου, Qualco, από το 2004, ελέω της παρέας του κολλεγίου (προφανώς εννοούν τον Ευκλείδη και τον Στουρνάρα, και άλλους), αναλαμβάνει χρυσές δουλειές πάνω σε ποιο αντικείμενο λέτε εσείς;
Μα στο κομμάτι διαχείρισης οφειλών και οφειλετών στην τράπεζα!
Συγκεκριμένα διαβάζουμε:
“Έχεις μια μικρή εταιρεία πληροφορικής, ονόματι Qualco, μαζί με δύο – τρεις φίλους από το Κολλέγιο.
Άσπρη ημέρα δεν έχεις δει για πολλά χρόνια καθώς ήταν “άλλοι στα πράγματα”. Ξέμεινες στο παρηκμασμένο “Αίθριο” Αμαρουσίου όταν οι άλλοι έφτιαχναν πολυώροφα κτίρια γραφείων πουλώντας αέρα κοπανιστό. Η παρέα από το Κολλέγιο σκορπίστηκε και κάποιοι, μάλιστα, εγκατέλειψαν την Ελλάδα.
Και ξαφνικά έρχονται τα πάνω – κάτω με την επικράτηση Καραμανλή στις εκλογές του 2004. Οι συμμαθητές από το Κολλέγιο στρογγυλοκάθονται σε κρίσιμες θέσεις: Ο Αγγ. Φιλιππίδης στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ο “Χατζηφίδης” (Χρ. Χατζηεμμανουήλ στον ΟΠΑΠ και στον “πρωινό καφέ” του Μαξίμου), κλπ, κλπ.
Τότε αρχίζουν να πέφτουν οι δουλειές σαν τη βροχή: Το σύστημα διαχείρισης οφειλετών και οφειλών (Debt Collection Software) που έχει αναπτύξει η Qualco του Ορ. Τσακαλώτου εγκαθίσταται πρώτα στη Eurobank και μετά σε τρεις κρατικές τράπεζες (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Εθνική Τράπεζα και Αγροτική).
Και φέρονται να δηλώνουν κάποιοι: «Εδώ στο Ταμιευτήριο ψάχναμε να μάθουμε ποιος είναι ο Τσακαλώτος και γιατί προμηθευτήκαμε ένα λογισμικό που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες; Γιατί κάποιοι μιλούσαν για “ιερή αγελάδα” της Ν.Δ.; Επειδή οι φίλοι του ήταν στα καλά πόστα;
Γιατί πληρώσαμε την Qualco πολύ ακριβότερα σε σύγκριση με άλλα παρόμοια συστήματα που κυκλοφορούν στην αγορά από ελληνικές ή πολυεθνικές εταιρείες; Ποιος συνάδελφος έλεγξε τις επιδόσεις του συγκεκριμένου συστήματος στις υπόλοιπες τράπεζες που έχει εγκατασταθεί; Ψάξαμε να βρούμε πόσο καιρό χρειάστηκαν τα άλλα πιστωτικά ιδρύματα προκειμένου να αξιοποιήσουν (έστω μερικώς…) το σύστημα της Qualco; Μήπως τελικά η παρέα του Κολλεγίου έκανε το θαύμα της σε βάρος του Ταμιευτηρίου και των άλλων τραπεζών;
Και βέβαια, η εταιρία Τσακαλώτου αναλαμβάνει σε μορφή κοινοπραξίας με άλλες εταιρίες κόκκινα δάνεια!
Αλλά ποια κοινοπραξία και με ποια στελέχη; Και ποιοι διορίζουν αυτά τα στελέχη;
Όπως διαβάσαμε, οι κ.κ. Μίνος Μωυσής και ο Γιάννης Πεχλιβανίδης αναλαμβάνουν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, αντίστοιχα, του νέου εκκαθαριστή των bad banks που ιδρύθηκαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Ειδικότερα, σε ανακοίνωσή της η PwC, (πρόκειται για διεθνή ελεγκτικό οίκο) αναφέρει:
«Με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος (δηλαδή, του κ. Γιάννη Στουρνάρα) η εταιρία “PQH Ενιαία Ειδική Εκκαθάριση Α.Ε.” αναλαμβάνει μετά από διαγωνιστική διαδικασία, την ειδική εκκαθάριση των 16 ελληνικών πιστωτικών και χρηματοδοτικών ιδρυμάτων που τελούν υπό εκκαθάριση.
Η PQH (δηλαδή μια ιδιωτική εταιρία, νόμιμη καθόλα) ιδρύθηκε από τις εταιρίες PwC Business Solutions Α.Ε. (προσέξτε το αυτό, από εταιρία που έχει σχέση νομική ή άλλη με την PwC), Qualco Α.Ε. και Hoist Kredit ΑΒ. Σκοπός της εταιρίας είναι η αποτελεσματική διαχείριση της περιουσίας των υπό εκκαθάριση ιδρυμάτων και η επίτευξη υψηλών αποτελεσμάτων από τη διαχείριση του συνόλου των χαρτοφυλακίων τους που ανέρχεται σε περίπου 9 δισ. ευρώ (να επανέλθουν, δηλαδή, στα Δημόσια Ταμεία κάποια από αυτά τα κεφάλαια).
Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας έχουν οριστεί αντίστοιχα ο κ. Μίνος Μωυσής και ο κ. Γιάννης Πεχλιβανίδης με μακρά θητεία στον χρηματοπιστωτικό τομέα».
Τα θέμα για την κυβέρνηση και την Κεντρική μας Τράπεζα βρίσκεται αλλού. Διότι, αν θυμόμαστε καλά, ο κ. Γιάννης Πεχλιβανίδης είναι υπόδικος για κακούργημα. Διαβάζουμε στον κυπριακό τύπο ότι «ο Γιάννης Πεχλιβανίδης δικάζεται στην Κύπρο στο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας, αντιμετωπίζοντας βαριές κατηγορίες μαζί με άλλα στελέχη της Τράπεζας Κύπρου περί συνωμοσίας προς καταδολίευση και χειραγώγηση της αγοράς αναφορικά με “τη μη ενημέρωση του κοινού ότι οι κεφαλαιουχικές ανάγκες της Τράπεζας είχαν αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με το ποσό των 200 εκατ. ευρώ που είχε ανακοινωθεί στις 10 Μαΐου του 2012”. Ο κ. Πεχλιβανίδης ήταν πρώτος αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Κύπρου την περίοδο εκείνη».
Να σας «φρεσκάρω» ακόμα την μνήμη: Ο κ. Γιάννης Πεχλιβανίδης ήταν κορυφαίο στέλεχος στην Εθνική Τράπεζα επί Αράπογλου, την περίοδο 2004-2009 (κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου) ενώ παλαιότερα ήταν αντιπρόεδρος της θυγατρικής τράπεζας της Eurobank (της Βank Post) στη Ρουμανία, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς (1999), παλαιότερα γενικός διευθυντής στη XIOS Bank. Παρά την περιπέτειά του και την συχνότατη απασχόλησή του με τη διεξαγωγή της δίκης ο κ.Στουρνάρας ενέκρινε την τοποθέτησή του στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της νέας εταιρείας. Σύμφωνα με το νόμο, η Τράπεζα της Ελλάδος αξιολογεί τα πρόσωπα της διοίκησης και τους μετόχους των εταιρειών που αναλαμβάνουν την διαχείριση των κόκκινων δανείων.
Από την πλευρά του, ο κ. Μίνος Μωυσής αποτέλεσε κορυφαίο στέλεχος της Εμπορικής Τράπεζας μέχρι το 2012. Όπως αναφέρεται «ο κ. Μωυσής έχει εκτεταμένη εμπειρία σε εταιρείες του χρηματοοικονομικού τομέα. Από το 1988 έως το 2001 εργάστηκε στην Interamerican σε σειρά διοικητικών θέσεων, ενώ από το 2001 έως το 2004 διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου της.
Από το 2005 έως το 2010 εργάστηκε στον Όμιλο της Εθνικής Τράπεζας (επί Αράπογλου, δηλαδή, τι σύμπτωση!) αρχικά υπεύθυνος για την ανάπτυξη των εργασιών Bancassurance και στη συνέχεια διετέλεσε Γενικός Διευθυντής Δικτύου, Γενικός Διευθυντής Λιανικής Τραπεζικής, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Τράπεζας και Διευθύνων Σύμβουλος της θυγατρικής εταιρείας Εθνική Ασφαλιστική».
Να προσθέσουμε ότι στην περίπτωση της εταιρείας PQH Ενιαία Ειδική Εκκαθάριση Α.Ε. και του Γιάννη Πεχλιβανίδη, η Τράπεζα της Ελλάδος έχει διπλό ρόλο. Όχι μόνο στην αξιολόγηση των στελεχών αλλά και στην επιλογή του σχήματος. Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ο φορέας που επέλεξε το συγκεκριμένο σχήμα για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων των υπό εκκαθάριση τραπεζών, για την οποία η ίδια έχει την ευθύνη.
Από όλα τα παραπάνω, προκύπτουν δύο σημαντικά ερωτήματα.
1. Ο κύριος Στουρνάρας, νομιμοποιείται να διορίζει σε δημόσια θέση (κακά τα ψέματα οι συγκεκριμένες εταιρίες λεφτά του Δημοσίου θα διεκδικήσουν) έναν υπόδικο;
2. Η κυβέρνηση της (δεύτερης φοράς) Αριστεράς, θα νομιμοποιήσει αυτή την απόφαση; Θα αποδεχτεί το φέσι όσων «έλυναν και έδεναν» επί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Δηλαδή αυτοί θα «μαζέψουν» τα χαμένα λεφτά, των κυβερνήσεων που τους είχαν διορίσει σε δημόσιες θέσεις; Μας δουλεύετε κύριε Δραγασάκη;
Τι προκύπτει από όλα τα παραπάνω;
Ότι τα κόμματα δεν είναι τίποτε άλλο από συγκοινωνούντα δοχεία. Συνεργάζονται μεταξύ τους, τοποθετούν στελέχη τους, τα διατηρούν σε θέσεις εξουσίας και σχηματίζουν έναν μηχανισμό, ο οποίος είναι αλληλένδετος. Και προκύπτει ότι κύριοι υπεύθυνοι για τα κόκκινα δάνεια είναι ΌΛΑ τα πολιτικά Κόμματα.
Γιατί, τι ήθελε να μας πει ο κ.Παπαντωνίου της Νέας Δημοκρατίας με την ανάλυσή του; Ότι φταίει η τωρινή κυβέρνηση και ότι πρέπει να αλλάξει; Και θέλει να μας πει ότι πρέπει να γίνουν εκλογές; Γι αυτό μήπως η αξιωματική αντιπολίτευση θυμήθηκε τους δανειολήπτες τόσο ξαφνικά; Ή μήπως θέλει να μας δείξει ότι όλα τα πολιτικά κόμματα ενημερώνονται ΜΌΝΟ από την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών και ΠOΤΕ από φορείς των δανειοληπτών;
danioliptes.gr