Την απραξία του και τα πενιχρά αποτελέσματά του Συνήγορου του Καταναλωτή στο ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίσει υπέρ των αδύναμων δανειοληπτών που τους εκμεταλλεύονταν και τους τρομοκρατούσαν οι τράπεζες προσπάθησε να δικαιολογήσει ο προϊστάμενος της Αρχής, Λευτέρης Ζαγορίτης, σε συνέντευξή του στο www.bankinews.gr .
Ο κ. Ζαγορίτης με διάφορες πλάγιες απαντήσεις, προσπάθησε να λειάνει τις γωνίες και ουσιαστικά να καλύψει τον εαυτό του και την Αρχή που διορίστηκε για να υπηρετεί. Αν και, στην πραγματικότητα, προσπάθησε να κρύψει την αλήθεια. Ότι δηλαδή ο Συνήγορος του Καταναλωτή, αλλά και ο ίδιος, όταν δεν εξυπηρετούσαν τις τράπεζες, έβγαζαν την ουρά τους απ’ έξω από τις διενέξεις μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών, όταν βέβαια δεν λειτουργούσαν υπέρ των συμφερόντων των τραπεζών και εις βάρος των δανειοληπτών. Και φυσικά, έκρυψε το ρόλο του Συνήγορου του Καταναλωτή, ο οποίος δεν έκανε και δεν κάνει τίποτε άλλο από τον ταχυδρόμο μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών, χωρίς να κάνει αυτό που επιβάλλεται από το νόμο σύστασης της Αρχής, δηλαδή να υπερασπίζεται τους δανειολήπτες στις διαφορές τους με τις τράπεζες.
Ο κ.Ζαγορίτης υποστήριξε ότι, όσον αφορά σε αιτήματα ρύθμισης δανείων, η Αρχή εξωδικαστικά διαμεσολαβεί μεταξύ πιστωτών και οφειλετών για την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης, μετά την υπαγωγή των οφειλετών στη Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων του Κώδικα Δεοντολογίας του ν. 4224 /2013 και αφού διαπιστωθεί η αποτυχία ρύθμισης της οφειλής μεταξύ δανειολήπτη και τράπεζας ή αν ο δανειολήπτης κριθεί μη συνεργάσιμος. Και διευκρίνισε ότι: «Είναι αυτονόητο ότι η Αρχή δεν διαμεσολαβεί όταν η υπόθεση εκκρεμεί ενώπιον της Δικαιοσύνης , όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τις υποθέσεις του νόμου Κατσέλη οι οποίες εκκρεμούν στα Ειρηνοδικεία.»
Υποστήριξε ακόμη ότι: «Όταν ο δανειολήπτης απευθύνεται στην Αρχή Συνηγόρου του Πολίτη, ως φορέας διαμεσολάβησης εργαζόμαστε για τη διαμόρφωση βιώσιμων και ρεαλιστικών προτάσεων για κάθε υπόθεση ξεχωριστά, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικότερες συνθήκες κάθε περίπτωσης αναφέρει ο κ Ζαγορίτης. Η δυσκολία του ρόλου μας είναι προφανής, αφού τα συμφέροντα των μερών είναι αντικρουόμενα και, πολλές φορές, δεν γίνονται αντιληπτά τα οφέλη της επίλυσης για τα όλα τα μέρη.» Προσπάθησε να κρύψει τον πραγματικό ρόλο που διαδραματίζει η Αρχή λέγοντας ότι: «Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής σε πρώτο στάδιο διαβιβάζουμε στην Τράπεζα την αναφορά του δανειολήπτη και αναμένουμε απ΄ αυτήν να καταθέσει νέα βελτιωμένη πρόταση, για την οποία ενημερώνεται ο δανειολήπτης. Εάν δεν εξευρεθεί λύση ή η πρόταση δεν λαμβάνει υπόψη τα προβλεπόμενα στον Κώδικα Δεοντολογίας, καλούμε τα μέρη σε συνάντηση στα γραφεία της Αρχής για την ανάπτυξη των απόψεων τους, στο πλαίσιο της αρχής της εκατέρωθεν ακρόασης.
Στο στάδιο αυτό η Αρχή μπορεί να διατυπώσει πρόταση προκειμένου να επιτευχθεί συμβιβασμός και επίλυση της διαφοράς, με θετικά συνήθως αποτελέσματα.»
Και για να καλύψει την απραξία του Συνήγορου του Πολίτη, έριξε την ευθύνη και στις τράπεζες «οι υποβαλλόμενες προτάσεις των τραπεζών στο πλαίσιο της διαδικασίας του Κώδικα, πολλές φορές, δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σε συγκεκριμένες υποθέσεις δανειοληπτών – καταναλωτών και επομένως, δεν είναι ρεαλιστικές και βιώσιμες. Αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στο γεγονός ότι οι τράπεζες δεν κάνουν εξατομικευμένες προτάσεις και εμμένουν σε γενικές παραδοχές. Γι΄ αυτό συχνά δεν επέρχεται συμφωνία και αρκετοί δανειολήπτες προσφεύγουν στον Συνήγορο του Καταναλωτή. Στη φάση της διαδικασίας επίλυσης της διαφοράς ενώπιον της Αρχής κάποιες τράπεζες επιμένουν μερικές φορές στις αρχικές τους προτάσεις, κάτι που δεν βοηθάει την εξεύρεση λύσης.
Στη συνέχεια, όμως, έχουν βελτίωση των αρχικών προτάσεων με μείωση των προτεινόμενων επιτοκίων, με πιο ευέλικτα προγράμματα αποπληρωμής, με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μερική διαγραφή σε καταναλωτικά δάνεια και κάρτες. Τελευταία οι τράπεζες έχουν επιτέλους εμφανίσει δείγματα μεγαλύτερης ευελιξίας επιτέλους σε σύγκριση με το παρελθόν. «Αλλά δεν απέφυγε να κατηγορήσει και τους δανειολήπτες λέγοντας ότι «υπάρχει και μερίδα δανειοληπτών που ζητά μη εφικτά πράγματα, όπως για παράδειγμα τη διαγραφή του συνόλου ή μέρους των οφειλών τους, χωρίς να υφίστανται οι απαραίτητες προϋποθέσεις.»
Προσπάθησε να αλλοιώσει την πραγματικότητα και να καλύψει το Συνήγορο του Καταναλωτή υποστηρίζοντας ότι «το ποσοστό των περιπτώσεων που επιλύονται από την Αρχή με βάση τα συγκεντρωτικά στατιστικά στοιχεία που διαθέτει η Αρχή για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες (Τραπεζικός κλάδος), το 60,1% των υποθέσεων επιλύονται υπέρ των δανειοληπτών – καταναλωτών. Έκβαση υπέρ των Τραπεζών υπάρχει στο 19% των υποθέσεων. Σε ποσοστό, όμως, της τάξεως του 20,9% τα μέρη δυστυχώς δεν καταλήγουν σε συμφωνία.»
Αλλά βέβαια, δυστυχώς για τον κ. Ζαγορίτη και τον Συνήγορο του Καταναλωτή, υπάρχει και η πραγματικότητα. Η οποία αποτυπώνεται πεντακάθαρα στην απάντηση που δίνει στον κ. Ζαγορίτη ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος.
Απάντηση του Συλλόγου
Ο κος. Ζαγορίτης (Συνήγορος Καταναλωτή) σε συνέντευξη στο BN είπε ότι «Οι στόχοι των τραπεζών για τα κόκκινα δάνεια είναι δύσκολο να επιτευχθούν». Γιατί ;
Απάντησε αόριστα και δεν συγκεκριμενοποίησε την τακτική των τραπεζών με τα παράνομα και καταχρηστικά ποσά που έχουν χρεώσει στα δάνεια όλα τα προηγούμενα χρόνια και εξακολουθούν έως και σήμερα. Την αοριστία των τραπεζών σε διακανονισμούς παγίδες για τους δανειολήπτες και στάχτη στα μάτια των «θεσμών».
Δεν μίλησε για εκκαθάριση των οφειλών και κατόπιν διαπραγμάτευση, πράγμα που δεν δέχονται οι τράπεζες, διότι δεν θέλουν να επιστρέψουν τα κακώς χρεωθέντα και να γίνει γνωστό δημοσίως η μέχρι σήμερα τραπεζική δεοντολογία.
Ο συνήγορος του καταναλωτή έχει υποχρέωση την υποστήριξη του καταναλωτή, την ενημέρωση του για τις τραπεζικές τακτικές και την υποβολή προς τις τράπεζες σύμφωνα με το Τυποποιημένο Ευρωπαϊκό Δελτίο Πληροφοριών και εκκαθαρισμένες οφειλές.
Οι τράπεζες προτείνουν διακανονισμούς με παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις ακόμη με αόριστα δεδομένα όπως μέρος κεφαλαίου τώρα και με αόριστο επιτόκιο και δόσεις για το υπόλοιπο σε 48 μήνες. Αυτά και άλλα πρέπει να δεχθεί ο δανειολήπτης για να είναι συνεργάσιμος και η τράπεζες να νομίζουν ότι διακανόνισαν ενώ αυτόματα αυξάνουν τα κόκκινα δάνεια.
Έφτασε η ύστατη στιγμή να αποδοθεί δικαιοσύνη προς τους δανειολήπτες, οι δε τράπεζες να εισπράξουν αυτά που δικαιούνται νόμιμα χωρίς τόκους υπολογισμένους με έτος 360 ημερών, χωρίς την εισφορά Ν.128/75 την οποία θεωρούν σαν μέρος του επιτοκίου, χωρίς κεφαλαιοποίηση τόκων άρθρου 150 σε δήθεν αλληλόχρεους λογαριασμούς.
danioliptes.gr