Μια κυβέρνηση πρέπει να παρέχει στον Πολίτη αν όχι αυτά που μεγαλοπρεπώς υποσχόταν, τουλάχιστον τα απαραίτητα για έναν αξιοπρεπή βίο.
Είναι ένας τρόπος να δικαιολογήσει και την ύπαρξη της, άλλωστε.
Εδώ έχουμε το φαινόμενο όχι μόνον οι παροχές να είναι σαφώς ανεπαρκείς αλλά και να απευθύνονται σε ελάχιστους εξ αιτίας τεκμηρίων κι άλλων πονηρών απαγορευτικών.
Κι ενώ κομπάζουν για τις μη ικανότητες τους, η χώρα βρίσκεται στο
ότι γίνει, άμποτε κι αυτό με ξένα κόλλυβα-με δάνεια θανάτου, γιατί τόσο θα μας κοστίσουν αυτές οι «δωρεάν» παροχές των φίλων δανειστών.
Καπάκι, σε λίγο αρχίζουν κι οι πλειστηριασμοί που δεν είναι σήμερα στην επικαιρότητα- επιμελώς παραμερισμένοι από σπουδαιότατα θέματα της καθημερινότητας όπως βιασμοί, σεξ, ξεκατινιάσματα, ηρωισμούς-που ανακαλούνται.
Απέναντι σε αυτά η στάση των πολιτών… ποικίλει!!! Πολλοί πιστεύουν στα θαύματα. Άλλοι έχουν παραιτηθεί. Λίγοι αγωνίζονται να τα φέρουν σε λογαριασμό.
Κι αυτοί οι λίγοι κάτι θα μπορούσαν αν η μεταξύ τους φαγωμάρα εύρισκε έναν κοινό παρονομαστή-ένα σημείο εκκίνησης.
Η κατάσταση φυσικά υποδαυλίζεται κι από παρατρεχάμενους της εξουσίας που μια τέτοια ένωση λογίζεται για καταστροφή της.
Φαίνεται όμως πως άλλη λύση δεν υπάρχει: Εν τη ενώσει η ισχύς, έλεγαν κι είναι σωστό.
Ανάγκη και χρεία λοιπόν η συσπείρωση όλων όσων σκέπτονται ένα αύριο διαφορετικό.
Δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε σε όλα. ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ με τα ελάχιστα.
Όμως, ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ!