Σε μια πολιτισμένη κοινωνία με σύγχρονη κοινοβουλευτική Δημοκρατία, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μην σταδιοδρομήσει στο δημόσιο βίο και πολύ περισσότερο να γίνει υπουργός, ένας πολιτικός σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη.Θα αρκούσε όμως η τελευταία δήλωσή του: όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί «δεν θα μπορούν να πάνε πουθενά». Δηλαδή θα διώκονται από την Εκτελεστική εξουσία.
Αν σας θυμίζει κάτι είναι αυτό που έλεγε για τους μετανάστες: «να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για να φύγουν». Άλλοι εχθροί της φυλής, ίδια μέθοδος.
Ο Άδωνις αναγνωρίζει το δικαίωμα να μην εμβολιαστεί κάποιος – μεταξύ μας: επειδή η κυβέρνηση δεν έχει τρόπο να παρακάμψει το Σύνταγμα- αλλά θέλει να του στερήσει άλλα δικαιώματα.
Το παρουσιάζει μάλιστα σαν «διαχείριση κινδύνου». Μόνο που δεν συνάδει με το πολίτευμα της χώρας.
Κανείς δεν μπορεί να χωρίσει τους πολίτες σε δύο κατηγορίες: «εμβολιασμένους» και «ανεμβολίαστους» σε ό,τι αφορά δικαιώματα – και υποχρεώσεις. Ούτε ,πολύ περισσότερο, να θεσπίσει μέτρα διαχωρισμού.
Ο Μητσοτάκης έβαλε τον Κικίλια να χρεωθεί με την υπογραφή του αυτόν τον διαχωρισμό. Έτσι προσπαθεί να καλύψει την αποτυχία του σ αυτό το θέμα. Έκανε το αντίθετο που ότι όφειλε.
Ένας σώφρων Πρωθυπουργός θα καλούσε όλα τα κόμματα να σχεδιάσουν από κοινού τον τρόπο που θα έπειθε τους πολίτες να κάνουν χρήση του εμβολίου.
Ως μόνου αμυντικού όπλου που έχει να προσφέρει προς το παρόν η επιστήμη- και συνακόλουθα η Πολιτεία- κατά του κορονοϊού. Να τους πείσει, όχι να τους εκβιάσει.
Αντί για αυτό προσπάθησε να ταυτιστεί επικοινωνιακά με το εμβόλιο, για να εμφανιστεί ως σωτήρας. Πολιτικαντισμός και μεγαλομανείς υστεροβουλίες.
Τώρα που απέτυχε να πιάσει τους στόχους που ο ίδιος έθετε, το γυρίζει στη φοβέρα: απειλεί τους «ανεμβολίαστους».
Κατά τη συνήθη πρακτική του, προκειμένου να διαφυλάξει τον εαυτό του, αμολάει τα «κυνηγόσκυλα> να τους τρομάξουν.
Σ αυτό το ρόλο εμφανίζεται ο Άδωνις και υπόσχεται ότι η κυβέρνηση θα κλείσει τις πόρτες σε όσους δεν εμβολιάζονται- για να προστατεύσει τους εμβολιασμένους
Να τους προστατεύει από τι, αφού είναι εμβολιασμένοι;
Δεν θέλει να προστατεύει κανέναν. Απλώς , αμφισβητώντας το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής, επιχειρεί να κατοχυρώσει την «ανάγκη» για επιβολή περιορισμών που δεν νοούνται στη Δημοκρατία.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που κάποιοι απορούσαν γιατί «δεν βρίσκεται ένας λοχίας να μας σώσει». Τελικά βρέθηκαν μερικοί- όχι λοχίες αλλά συνταγματάρχες.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης -συνομιλητής ενός εξ αυτών- δεν μιλάει σαν υπουργός σε δημοκρατικό καθεστώς.
Μιλάει σαν διοικητής σε στρατόπεδο. Είναι ένας από τους λοχίες που θα μας σώσουν.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
Πηγή: Γ. Λακόπουλος, anoixtoparathyro.gr