Η αδιέξοδη πολιτική της λιτότητας μας εξάντλησε οικονομικά και ψυχολογικά!
Πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν και πρόκειται να κλείσουν;
Πόσοι έγιναν και παραμένουν άνεργοι;
Πόσοι έφυγαν από τη χώρα;
Πόσες οικογένειες διαλύθηκαν;
Η πανδημία, η ενεργειακή κρίση που οι απλήρωτοι λογαριασμοί φτάνουν πια τις εκατοντάδες χιλιάδες, ελάχιστοι είναι κακοπληρωτές, οι περισσότεροι απλά δεν μπορούν, οι τσέπες και τα ταμεία είναι άδεια και η κυβέρνηση υποτελής αδυνατεί να χαράξει πολιτική ανάκαμψης και ανάτασης και δίνει ασπιρίνες για να θεραπεύσει τον καρκίνο.
Έτσι η καθημερινότητα για προκοπή, έγινε προσπάθεια για επιβίωση.
Οι Έλληνες γονατίζουν και θα συνεχίσουν να γονατίζουν, καθώς μάλιστα η φτωχοποίηση όλο και περισσότερων στρωμάτων προχωρεί ακάθεκτη…
Όμως, «όσο σκοτεινή κι αν είναι η νύχτα, κάποτε θα ξημερώσει», όπως λέει και ο Μπρεχτ… Έτσι, για να μη ξεχνιόμαστε!!!