Η υποτίμηση όμως της νοημοσύνης του μέσου πολίτη δεν γίνεται μόνο από την στυγνότητα της τρόϊκας των δανειστών. Ούτε μόνο από την δολιότητα ή την ανεπάρκεια, που ευδοκιμούν σε κυβερνητικά δωμάτια και οικονομικά επιτελεία.
Γίνεται και από την απελπιστική φτήνια και τον άκρατο λαϊκισμό εκείνων των πολιτικών μας εκπροσώπων, που σκέπτονται ρηχά, κραυγάζουν κενά και προτείνουν τίποτε. Πετάμε ένα “πάνε να πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη” και τελειώσαμε Και ανάμεσα στην κυβερνητική δολιότητα ή ανεπάρκεια και την αντιπολιτευτική ρηχότητα, ασφυκτιά ο μέσος Έλληνας. Που βιώνει την δραματική υποτίμηση και της ζωής του και της νοημοσύνης του.
Οι ανεμπόδιστοι πλειστηριασμοί των ακινήτων που τα δάνειά τους, από πραγματική οικονομική αδυναμία, είναι ή θα μπουν στο “κόκκινο”, εάν υλοποιηθεί κάτι τέτοιο, θα στοχεύσουν σε τριπλό στόχο:
Πρώτο, στην γενική πτώση αξιών των ακινήτων. Που οι μεν θα την λένε “εξορθολογισμό” της κτηματαγοράς, μετά το σπάσιμο της “φούσκας” της. Και οι δε θα την βιώνουν ως “πάει το σπίτι μου” ή ως σημαντική μείωση της αξίας της ακίνητης περιουσίας τους.
Δεύτερο, στην πραγματική εκποίηση-κοψοχρονιά, με πώληση όσο – όσο ή με πλειστηριασμό, ακίνητων φιλέτων, που είναι πάντως τα ελάχιστα στο σύνολο των χιλιάδων “κόκκινων”. Και που θα τα αποκτήσουν πάμφθηνα διάφοροι έχοντες και κατέχοντες, ημεδαποί και αλλοδαποί.
Τρίτο και σημαντικότερο, στην εξυπηρέτηση των τραπεζών. Που έχουν δώσει αφειδώς καταθέσεις του κοσμάκη σε στεγαστικά δάνεια, δημιουργώντας την “φούσκα” των ακινήτων. Και τώρα, στην εποχή των περικοπών και της ύφεσης, κινδυνεύουν να μην πάρουν ποτέ πίσω τα χρήματα των “κόκκινων” δανείων. Ή να πάρουν πολύ λιγότερα εκπλειστηριάζοντας τα διαμερισματάκια των φουκαράδων, αντί πολύ χαμηλού τιμήματος. Και αυτά πέρα από το εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα, που θα προκαλέσουν.
Ο σχεδιασμός λοιπόν δεν είναι κυρίως, να πάρουν οι τράπεζες τα σπίτια του κοσμάκη και να τα εκπλειστηριάσουν πολύ πιο χαμηλά από τα δάνεια που έχουν δώσει, άρα να χάσουν. Χρήματα με τόκο έχουν δώσει και χρήματα με τόκο θέλουν να παίρνουν. Έτσι μόνο κερδίζουν. Και είναι το κέρδος μόνο που τους ενδιαφέρει και όχι οι τοίχοι και οι πλειστηριασμοί.
Ο σχεδιασμός των τραπεζών – τώρα που ανακεφαλαιοποιούνται με χρήματα που προστίθενται στο χρέος όλων μας προς τους δανειστές – είναι άλλος. Θέλουν να κάνουν τους πολλούς μικρο- “ιδιοκτήτες” των χιλιάδων “κόκκινων” δανείων, “ενοικιαστές” των ίδιων των σπιτιών τους, για ολόκληρη την ζωή τους και των παιδιών τους. Περισσότερες και μικρότερες δόσεις ως “ενοίκιο”. Και “κάτσε σπίτι σου αλλά πλήρωνε” μέχρι την άλλη ζωή..
Γι αυτό, παράλληλα με την απειλή των πλειστηριασμών στα “κόκκινα” ακίνητα, δημοσιοποιούνται και οι σχεδιασμοί των τραπεζών, να “διευκολύνουν” τους… καημένους τους “κόκκινους” δανειολήπτες, φορτώνοντας τους με νέα δάνεια. Πιο “φιλικά”, πιο ανεκτά από το περικομμένο βαλάντιό τους. Που θα τα πληρώνουν , ως “ενοίκιο” για όλη τους την ζωή. Αλλά θα μένουν στο σπίτι “τους”.. Ως “νοικάρηδες” της “ιδιοκτησίας” τους…Μέχρι να ξοφλήσουν, δηλαδή στον αιώνα τον άπαντα..!
Θα χάσουν τίποτε οι τράπεζες, από αυτές τις “ρυθμίσεις”; Αντίθετα.
Τα χρήματα των καταθετών, που είχαν σκορπίσει στις τσέπες των μετόχων τους, σε μπόνους των γκόλντεν μπόις τους αλλά και σε χιλιάδες δανειολήπτες υποθηκευμένων ακινήτων ή και καταναλωτικών δανείων, τα παίρνουν εν πολλοίς πίσω, με την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Παρά ταύτα θέλουν να τους πληρώσουν οι δανειολήπτες αυτά που χρωστάνε, στο ακέραιο.
Και ας είναι οι χιλιάδες δανειολήπτες μεταξύ όλων των Ελλήνων, που χρεωθήκαμε πρόσθετα στους ξένους δανειστές, για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες μας.
Οι οποίες δεν έχουν πια πρόβλημα να “διευκολύνουν” με περισσότερες και μικρότερες δόσεις. Για μια ζωή…Αρκεί να παίρνουν χρήματα με τόκο.
Για μια ζωή Εκείνοι που θα χάσουν, με αυτές τις “ρυθμίσεις” είμαστε όλοι εμείς, τα συνήθη υποζύγια. Άλλοι με το να χάσουμε πράγματι το σπίτι μας, εάν ο εκπλειστηριασμός συμφέρει τις τράπεζες ή τις ειδικές εταιρίες στις οποίες θα μεταφέρουν τα ενυπόθηκα δικαιώματα τους επί των ακινήτων αυτών. Άλλοι με το να υποχρεωθούμε – μπροστά στην απειλή του πλειστηριασμού – να επιλέξουμε τις νέες “ρυθμίσεις” των τραπεζών.
Που θα φανούν άλλωστε δελεαστικές και … ανακουφιστικές, με τις περισσότερες και μικρότερες δόσεις (αλλά με το ίδιο ή μεγαλύτερο επιτόκιο, άρα πληρώνοντας αρκετά περισσότερα).
Και να μείνουμε “νοικάρηδες” στο σπίτι μας για μια ολόκληρη ζωή, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να το εξοφλήσουμε ή να το επαναποκτήσουμε (εάν μας το πάρουν τώρα και μας το ξαναδώσουν με leasing). Και όλοι μαζί, δανειολήπτες και μη, θα χάσουμε διπλά, αφού και χρεωνόμαστε για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες και θα πληρωθούν στο ακέραιο τα δάνεια..
ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ;
Η καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος των δανείων, όχι μόνο των στεγαστικών αλλά και των καταναλωτικών, που πνίγουν τις ελληνικές οικογένειες καθώς με άλλες οικονομικές απολαβές τα συμφώνησαν και με άλλες χειρότερες καλούνται να τα πληρώσουν, είναι η εξής:
1.- Όλα τα δάνεια, στεγαστικά και καταναλωτικά κάθε οικογένειας, ανεξαρτήτως ποσού, να συγκεντρωθούν σε ένα δάνειο, πιθανώς ενυπόθηκο, το οποίο να ΚΟΥΡΕΥΤΕΙ, σε ποσοστό ανάλογο με την μείωση που πραγματικά (και αποδεδειγμένα από τις προηγούμενες και σημερινές φορολογικές δηλώσεις ) έχουν υποστεί τα εισοδήματα του δανειολήπτη.
2.- Για το υπόλοιπο, μετά το κούρεμα, ποσό του ενός πλέον δανείου, να υπάρξει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και οι δόσεις να γίνουν τόσες περισσότερες και τόσο μικρότερες ώστε κάθε δόση να είναι το πολύ ίση με το 20% των μηνιαίων εισοδημάτων του, όπως αυτά φαίνονται στην φορολογική του δήλωση και το εκκαθαριστικό. Εάν τα στοιχεία αυτά δείχνουν τον επόμενο χρόνο ότι το εισόδημα του δανειολήπτη μειώθηκε περαιτέρω, να επιτρέπεται να ζητήσει ανάλογη μείωση του ποσού της δόσης, με αντίστοιχη αύξηση του αριθμού των δόσεων. Εάν αντίθετα το εισόδημά του έχει αυξηθεί, να επιβάλλεται ανάλογη αύξηση του ποσού της δόσης, με αντίστοιχη μείωση του αριθμού των δόσεων.
3.- Προσοχή όμως: Το επιτόκιο αυτού του νέου και μοναδικού για κάθε δανειολήπτη δανείου να μην αυξηθεί, με τις περισσότερες δόσεις. Αντίθετα να μειωθεί τόσο και έτσι ώστε ο δανειολήπτης – και με τις περισσότερες και μικρότερες δόσεις – να πληρώσει τελικά το ποσόν που θα πλήρωνε, με λιγότερες και μεγαλύτερες δόσεις, για το ή τα προηγούμενα δάνειά του, μετά το κούρεμά τους βεβαίως.
Μια τέτοια Σεισάχθεια ναι, μπορεί πραγματικά να διευκολύνει και να ανακουφίσει τους δανειολήπτες, από τον βρόγχο που τώρα τους πνίγει. Και παράλληλα να διασφαλίσει τις τράπεζες, ότι θα πάρουν σιγά-σιγά, σε περισσότερο χρόνο, τα χρήματα των κουρεμένων δανείων.
Τι, θα ευνοηθούν οι φοροφυγάδες; Ε, όποιος συλλαμβάνεται να φοροδιαφεύγει, να στερείται αναδρομικά της ρύθμισης αυτής και να καλείται να πληρώσει τα πάντα. Σίγουρα όμως, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που δεν μπορούν αντικειμενικά να κρύψουν αυτά τα εισοδήματά τους, θα διευκολυνθούν πραγματικά και δίκαια.
Πρόταση για μια τέτοια Σεισάχθεια πρέπει να έλθει στην Βουλή και να ψηφισθεί επιβάλλοντας τέτοιες ρυθμίσεις στις ανακεφαλαιοποιημένες πλέον τράπεζες.
Χωρίς δικαστήρια κ.λ.π.
Μόνες τους οι τράπεζες πρέπει να υποχρεωθούν να διευκολύνουν έτσι τους δανειολήπτες. Εάν η πρόταση νόμου, που έχει ανακοινώσει ότι πρόκειται να καταθέσει στην Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ (ή όποιο άλλο κόμμα αναλάβει τέτοια πρωτοβουλία) περιλαμβάνει τέτοιες ρυθμίσεις, τότε σωστό είναι οι βουλευτές όλων των κομμάτων να υπερψηφίσουν την πρόταση αυτή, παραμερίζοντας τις ιδεολογικό πολιτικές τους διαφορές.
Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και δεν επιτρέπει μικροπολιτικές αντιμετωπίσεις.
Radio 1 Daniolipton aπό newsit
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.