Το οικονομικό περιβάλλον, όπως διαμορφώνεται εδώ και έξι χρόνια, στραγγαλίζει την ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση, την οποία από τη δεκαετία του 1980 ακόμα, όλοι την έχουν αναδείξει ως τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Οι τράπεζες είδαν τότε ότι η ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση είναι ένας ραγδαία αναπτυσσόμενος κλάδος και έσπευσαν να τη χρηματοδοτήσουν λαμβάνοντας παράλληλα υπερκέρδη από τους τόκους και άλλες κρυφές και παράνομες χρεώσεις (έξοδα φακέλου κλπ). Κι όλα ήταν καλά όσο υπήρχε κατανάλωση και τα νοικοκυριά είχαν αγοραστική δυνατότητα.
Από το 2010 όμως, όταν η οικονομική κρίση ήρθε στην Ελλάδα για να μείνει, όταν τα λεφτά από τα θαλασσοδάνεια πήγαν για μόνιμες διακοπές σε φορολογικούς παραδείσους, οι τράπεζες γύρισαν τη πλάτη σε όλους αυτούς που μέχρι τώρα ήταν πιστοί στις υποχρεώσεις τους και υπήρξαν οι καλύτεροι και πιο έντιμοι πελάτες των τραπεζών. Κι όταν αυτοί οι έντιμοι άνθρωποι χρειάστηκαν τη βοήθεια των τραπεζών, εισέπραξαν απειλές, τρομοκρατίες, distress funds και άπειρα λουκέτα. Οι τράπεζες, κύριες υπεύθυνες για τα θαλασσοδάνεια που μοίραζαν αφειδώς σε ύποπτους μεγαλοεπιχειρηματίες και σε κόμματα, με εγγυήσεις ανύπαρκτες, ζητούν τώρα να αρπάξουν ό,τι απέμεινε από την ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση. Ό,τι έμεινε όρθιο από τα λουκέτα και τη μετανάστευση των ελληνικών επιχειρήσεων. Κι αντί να βοηθήσουν, όπως κάνουν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, στρώνουν το χαλί στα distress funds για να μπουν στη χώρα και να ξεκοκαλίσουν τους Έλληνες επιχειρηματίες.
Στο 84% των επιχειρηματικών δανείων ανέρχονται να μη εξυπηρετούμενα επιχειρηματικά δάνεια. Κι αυτό αποτελεί τη πραγματική εικόνα της ελληνικής οικονομίας. Και περιμένουν κάποιοι ότι με τον ανασχηματισμό θα αλλάξει η κατάσταση, η θα σωθεί η χώρα με τη διευθέτηση του χρέους. Στο εξωτερικό όμως, το τέταρτο μνημόνιο για την Ελλάδα αποτελεί ένα σενάριο που καλοφαίνεται σε όλο και περισσότερους από τους δανειστές μας. Και μαζί με το 4ο μνημόνιο, θα έρθει και η 4η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Την οποία θα κληθούν να πληρώσουν και πάλι οι φορολογούμενοι Έλληνες.
Το δίλλημα που θα τεθεί για μια ακόμη φορά στη κυβέρνηση θα είναι και πάλι Grexit ή 4ο μνημόνιο. Και οι αυτόκλητοι σωτήρες της χώρας θα σβήσουν γα άλλη μια φορά τις περιβόητες κόκκινες γραμμές και θα υποχωρήσουν με την ουρά κάτω από τα σκέλια.
Και μη νομίζει κανείς ότι στη Νέα Δημοκρατία δεν τα γνωρίζουν αυτά. Μη νομίζουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης πηγαίνει για εκδρομή και για να κάνει ο ομιλίες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Γνωρίζει πολύ καλά για τον κατακλυσμό που έρχεται. Κι ας ζητάει εκλογές. Τις ζητάει γιατί ξέρει ότι οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι καλά γαντζωμένοι στις καρέκλες τους και δεν πρόκειται να τις εγκαταλείψουν. Περιμένουν στη ΝΔ το 4ο μνημόνιο και τη 4η ανακεφαλαιοποίηση. Περιμένουν για να μην είναι αυτοί που θα αναγκαστούν να τα υπογράψουν. Ώστε μετά να μπορέσουν να κατηγορήσουν και γι αυτά τη κυβέρνηση. Ενώ κανονικά, αν ήταν πραγματικοί Έλληνες και έντιμοι πολιτικοί, θα έπρεπε να βγουν, να προειδοποιήσουν και να ενημερώσουν τον κόσμο. Αλλά σκέφτονται μόνο πως έτσι μπορεί να βρεθούν μια ώρα πιο γρήγορα στην εξουσία.
Στο μεταξύ, ο λαός στενάζει κάτω από τα υπερβολικά φορολογικά μέτρα και τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Και σ’ αυτό το κλίμα, που οι Έλληνες αγοράζουν μόνο τρόφιμα – και αυτά με το σταγονόμετρο – οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Και με την υψηλότατη φορολογία που έχει επιβάλει η κυβέρνηση στη μικρομεσαία επιχείρηση και με την αύξηση του ΦΠΑ, το μόνο που καταφέρνει είναι να πολλαπλασιάζει τα λουκέτα μέχρι να κλείσει και η τελευταία ελληνική επιχείρηση. Ή μέχρι να έρθουν οι ξένοι σωτήρες να τις αρπάξουν για ψίχουλα και μετά να γίνουν όλοι οι Έλληνες επιχειρηματίες υπάλληλοι στην ίδια τους την επιχείρηση. Στο μεταξύ, τα όποια κέρδη, θα οδεύουν προς τις ξένες τράπεζες και θα ενισχύουν τις ξένες οικονομίες.
Ούτε νέες επιχειρήσεις πρόκειται να ανοίξουν καθώς φορολογούνται εμ 30% και 40%. Αντίθετα, σε χώρες όπως Ιρλανδία, Σκωτία, Ηνωμένο Βασίλειο, οι νέες επιχειρήσεις λαμβάνουν επιδοτήσεις και επιστροφές όταν πρόκειται για νέα επένδυση. Για παράδειγμα, σε οποιαδήποτε νέα επένδυση, επιστρέφεται ως και το 30% των εξόδων της επένδυσης (εξοπλισμοί, μισθοί).
Εδώ οι τραπεζίτες στυλώνουν τα πόδια αφού κανείς δεν μπορεί να υπογράψει αλλαγή των όρων της δανειακής σύμβασης, καθώς δεν έχει συνταχθεί ακόμη το νομοθετικό πλαίσιο απαλλαγής των τραπεζικών στελεχών. Μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο αρκετοί από τους επιχειρηματίες προσανατολίζονται ακόμη και στις πτωχεύσεις των εταιρειών τους, όταν οι τράπεζες δεν δέχονται μια συμφωνία τους με ένα τρίτο φορέα χρηματοδότησης (funds). Κι αυτό όταν πολλοί ιδιοκτήτες που έχουν εξασφαλίσει την συμμετοχή ξένων επενδυτών αποστέλλουν εξώδικα προς τις τράπεζες και τους προειδοποιούν για τις ευθύνες που αναλαμβάνουν στην περίπτωση πτώχευσης των εταιρειών.
Αντίθετα όμως, στρώνουν το χαλί στα distress funds για να αρπάξουν για ψίχουλα τις ελληνικές επιχειρήσεις. Πάνω από 40 αρπακτικά περιμένουν να αρπάξουν τις ελληνικές επιχειρήσεις και τα σπίτια των Ελλήνων που έχουν κόκκινα δάνεια. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της συνεργασία των Στουρνάρα – Σταθάκη – Τσακαλώτου με τους δανειστές και της σκληρής διαπραγμάτευσης που έκαναν δήθεν υπέρ του λαού.
Και οι τράπεζες διαλαλούν προς τα distress funds ότι «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» παρουσιάζοντας όλο το προσφερόμενο μενού: Από πωλήσεις και διαχείριση «κόκκινων» δανείων, μέχρι αναδιαρθρώσεις και στοχοποιημένα «πακέτα» εξαγορών. Για όλους τους τύπους δανείων (επιχειρηματικά, καταναλωτικά).
Στο παιχνίδι μπαίνουν μάλιστα και Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες που θέλουν ν’ αρπάξουν κι αυτοί κανένα κοκαλάκι απ’ αυτά που θα κατασπαράξουν οι νέοι ξένοι δυνάστες.
«Και τα κόμματα τι κάνουν;», θα ρωτήσει κάποιος. «Γιατί δεν βοηθάνε τον κόσμο; Γιατί δεν προειδοποιούν; Γιατί δεν λένε κουβέντα για όσα έρχονται;» Γιατί κοιτάνε το συμφέρον τους. Γιατί υπηρετούν τους τραπεζίτες και τους δανειστές ώστε να τους χαριστούν τα εκατομμύρια που χρωστάνε. Γιατί το μόνο που ενδιαφέρει τους πολιτικούς μας είναι το πώς θα στρογγυλοκαθίσουν σε υπουργικές καρέκλες. Γιατί δεν είναι πολιτικοί, αλλά απλοί διαχειριστές, που εκτελούν τις εντολές που παίρνουν από τους ξένους, είτε αυτοί λέγονται τρόικα, είτε εταίροι, είτε θεσμοί, είτε δανειστές, είτε κοράκια και αρπακτικά.
danioliptes.gr