Η δημοσκόπηση της Κάπα Research για το Βήμα της Κυριακής είναι αποκαλυπτική για τη δυσμένεια, στην οποία πέφτει χρόνο με τον χρόνο το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα. Βάσει αυτής, το 58% υποστηρίζει ότι δεν το εκφράζει κανένα κόμμα ενώ το 35,5% λέει ότι δεν το αντιπροσωπεύουν οι σημερινές ηγεσίες. Η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση έχει μειωθεί από το 38% που ήταν το 2003 στο 11,5% σήμερα, ενώ η εμπιστοσύνη στα πολιτικά κόμματα έχει πέσει από το 48,5% (το 2003) στο 4,5% σήμερα!

Παράλληλα η συμμετοχή στις εκλογές βαίνει μειούμενη την τελευταία δεκαετία.

Το 76,5% όσων ψήφισαν στις εκλογές του 2004, έγινε 56,2% το Σεπτέμβριο του 2015.

Και σύμφωνα με την έρευνα υπάρχει πιθανότητα, η συμμετοχή στις επόμενες εκλογές να πέσει ακόμα και κάτω του 50%.
Την ίδια στιγμή, καταγράφεται μια στροφή της ελληνικής κοινωνίας στην περιχαράκωση και στον απομονωτισμό.

Τα ευρήματα αυτά είναι πραγματικά εντυπωσιακά και αν μη τι άλλο στέλνουν ένα ηχηρό καμπανάκι στις σημερινές πολιτικές δυνάμεις.

Μια και μεγάλο μέρος της κοινωνίας φαίνεται να απαξιώνει με γοργούς ρυθμούς θεσμούς – πυλώνες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, όπως η κυβέρνηση και τα κόμματα.

Η αδυναμία να εκφραστεί μέσω αυτών σε συνδυασμό με την οικονομική στενότητα, την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα οδηγεί ολοένα και περισσότερους να «παραιτούνται» από τα κοινά.

Και να κλείνονται ολοένα και πιο πολύ στο στενό οικογενειακό τους κύκλο για να αντεπεξέλξουν στη βαριά πραγματικότητα, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την κοινωνική συνοχή.

Πρόκειται για εξελίξεις ανησυχητικές για μια κοινωνία και μια χώρα που είναι αντιμέτωπη με τεράστιες προκλήσεις, οι οποίες για να αντιμετωπιστούν με επιτυχία προϋποθέτουν αν μη τι άλλο υπομονή, αλληλεγγύη, ενότητα και σύμπλευση δυνάμεων.

Στον έβδομο χρόνο της κρίσης η κοινωνία μοιάζει χαμένη, χωρίς αντοχές, χωρίς ανοχές, χωρίς βηματισμό.

Είναι η ώρα που οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, και πρωτίστως η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, πρέπει να αφήσουν τη στρατηγική της πόλωσης και τις ανέξοδες πολιτικές εντυπωσιασμού με μόνο, απώτερο στόχο την κατάληψη της εξουσίας και να επιχειρήσουν να βρουν ένα minimum συναίνεσης.

Τουλάχιστον για την αντιμετώπιση των μεγάλων εθνικών θεμάτων και προβλημάτων.

Θα ήταν μια κίνηση που θα «πιστωνόταν» θετικά σε όσους αναλάμβαναν την πρωτοβουλία αυτή.

Θα ήταν μια κίνηση που θα αποσυμπίεζε τη δυσφορία των πολιτών απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που μοιάζει να το αφορά μόνο η δική του επιβίωση.

Διότι θα δινόταν το μήνυμα πως αυτό που προέχει είναι οι πολίτες, η αντιμετώπιση των προβλημάτων τους και η ευημερία της χώρας.

Και η κίνηση αυτή θα έστελνε το μήνυμα της ενότητας και της ένωσης δυνάμεων και όχι της καχυποψίας και της αλληλοκατηγορίας.

Έχει έρθει εδώ και καιρό η ώρα που κόμματα και πολιτικό σύστημα πρέπει να αλλάξουν ρότα και τακτική.

Το ζητά επιτακτικά η κοινωνία.

Και η υλοποίηση του αιτήματος αυτού, μόνο θετικά θα λειτουργήσει για τα ίδια τα κόμματα, το πολιτικό σύστημα και εν τέλει για την ίδια τη Δημοκρατία.

Η αρχή πρέπει να γίνει σύντομα.

Και η συγκρότηση του ΕΣΡ είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Σπύρος Χριστόπουλος, BankingNews