Δημοσιεύθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης η με αριθμό απόφασης 8011/2016 με την οποία κάνει δεκτή την με αριθμό κατάθεσης 23438/07-11-2014 Ανακοπή κατά της με αριθμό 16185/2014 Διαταγής Πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία η ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία “ALPHA BANK A.E.”, ζητούσε από τους αιτούντες την Ανακοπή , το ποσό των 281.412,19 ευρώ, πλέον τόκων και δικαστικών εξόδων, λόγω απαίτησής της από σύμβαση στεγαστικού δανείου, ύψους 300.000 ευρώ.

Το Δικαστήριο έκρινε με την ως άνω απόφασή του, λαμβάνοντας υπόψιν τους λόγους της Ανακοπής, έκρινε πως αυτή πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί εξολοκλήρου η Διαταγή Πληρωμής της καθ’ης τράπεζας, καθώς οι λόγοι της Ανακοπής κρίθηκαν βάσιμοι και αληθινοί.

Οι ανακόπτοντες ζήτησαν να κριθεί άκυρος ως καταχρηστικός ο όρος της σύμβασης δανείου, με τον οποίο ο υπολογισμός του τόκου σε βάρος τους, γίνεται με βάση έτος 360 ημερών, καθώς τούτο προσκρούει στην αρχή της διαφάνειας, που επιτάσσει το άρθρο 2 παρ.6 και 7 στοιχ.ια’ του ν.2251/1994 Περί Προστασίας των Καταναλωτών. Ο όρος αυτός στην σύμβαση, συνεπάγεται επιβάρυνση των καταναλωτών κατά ποσοστό 1,3889% επί του ποσού των τόκων για εκάστη των 5 ημερών έναντι του έτους των 365 ημερών, επιπλέον δε αντίκειται στην Κοινοτική Οδηγία 98/7/ΕΚ του Συμβουλίου, όπως αυτή ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία με την ΚΥΑ 21-178/13.02.2001 και στην υπ’αριθ.Ζ1-798/25-06-2008 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β’ 1353/11-07-2008), όπως αυτή τροποποιήθηκε με την υπ’αριθ.Ζ1-21/17-01-2011 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β’ 21/18-01-2011).

Με βάση τον άνω άκυρο ΓΟΣ (Γενικό Όρο Συναλλαγών) και του υπολογισμού των 360 ημερών, η επίδικη απαίτηση της καθ’ης τράπεζας επιβαρύνθηκε τουλάχιστον κατά το ποσό των 6.505,43 ευρώ (όπως ειδικότερα αναλύει στην ανακοπή).

Ο παραπάνω λόγος ανακοπής είναι νόμω βάσιμος, στηριζόμενος στα άρθρα 623,624 ΚΠολΔ, 281 ΑΚ, 2 παρ.6 και 7 περ.ια’ ν.2251/1994 (Νόμος Προστασίας των Καταναλωτών) και υπ’αριθ.Ζ1-798/25-06-2008 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β’ 1353/11-07-2008), όπως αυτή τροποποιήθηκε με την υπ’αριθ.Ζ1-21/17-01-2011 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β’ 21/18-01-2011).

Συνεπεία των ανωτέρω, η απαίτηση της καθ’ης κατά την έκδοση της ανακοπτομένης διαταγής πληρωμής ήταν ανεκκαθάριστη και δεν αποδεικνύονταν από έγγραφα, λόγω ενσωμάτωσης σε αυτήν των ως άνω παρανόμως υπολογιζόμενων επιπλέον τόκων, καθώς και των ποσών, που προέκυπταν από τον ανατοκισμό τους, με τον υπολογισμό έτους 360 ημερών, αντί έτους 365 ημερών, ενώ από τα νομίμως επικαλούμενα και προσκομιζόμενα αποσπάσματα των εμπορικών βιβλίων της καθ΄ης, βάσει των οποίων εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής, είναι ανέφικτο να προκύψει με απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς σε ποιο ποσό ανέρχονται οι επιπλέον τόκοι, με τους οποίους επιβαρύνθηκε η επίδικη απαίτηση, λόγω του ως άνω παράνομου υπολογισμού και ανατοκισμού τους.

Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η ανακοπή πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να ακυρωθεί η υπ’αριθ.16185/2014 διαταγή πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, καθώς και η από 30-09-2014 επιταγή προς πληρωμή, που συντάχθηκε κάτω από το αντίγραφο του πρώτου εκτελεστού απογράφου της ως άνω διαταγής πληρωμής.

Δέχεται την ανακοπή.

Ακυρώνει την υπ’αριθ.16185/2014 διαταγή πληρωμής της Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και την από 30-09-2014 επιταγή προς πληρωμή, η οποία συντάχθηκε κάτω από το αντίγραφο του πρώτου εκτελεστού απογράφου της άνω (υπ’αριθ.16185/2014) διαταγής πληρωμής.

Καταδικάζει την καθ’ης η ανακοπή στα δικαστικά έξοδα των ανακοπτόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των έξι χιλιάδων πεντακοσίων (6.500,00) ευρώ.

danioliptes.gr