Κι΄ ένας από αυτούς είναι οι αντοχές των πολιτών και ο εντοπισμός του σημείου πέρα από το οποίο αρχίζει η εξέγερση…” Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα στην μ.μ. (μετά μνημόνιο) εποχή ένας αντικειμενικός παρατηρητής δικαίως θα αναρωτηθεί: Μα, να οικοδομήσουν τη νέα Ελλάδα ή να τη γκρεμίσουν ολοσχερώς προσπαθούν όσοι… επιβάλουν τις πολιτικές; Αποτελεί η Ελλάδα το πειραματόζωο για μείωση του κόστους παραγωγής της περιφέρειας ώστε να επωφεληθούν οι ισχυροί ή με τις συνταγές που εφαρμόζονται δημιουργείται μία νέα και ανταγωνιστική οικονομία;
Αν εξαιρέσει κανείς τις παρεμβάσεις και τις περικοπές στις ζημιογόνες επιχειρήσεις ώστε να αποτραπούν τα λουκέτα, και να μην αυξηθεί η ανεργία, οι γενικές, οριζόντιες και ατεκμηρίωτες παρεμβάσεις οδηγούν τον αντικειμενικό παρατηρητή να κλείνει προς το συμπέρασμα πως η χώρα μπήκε στο δοκιμαστικό σωλήνα με στόχους αλλότριους της οικοδόμησης ενός νέου και ανταγωνιστικού μοντέλου. Κι΄ ένας από αυτούς είναι οι αντοχές των πολιτών και ο εντοπισμός του σημείου πέρα από το οποίο αρχίζει η εξέγερση.
Το γεγονός ότι δεν εφαρμόζεται ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχέδιο το οποίο θα περιλαμβάνει το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας (δημόσια και ιδιωτική), που θα εμπεριέχει τα στοιχεία της ανοικοδόμησης και της ανάπτυξης, αλλά επιβάλλονται αποσπασματικά μέτρα κάθε φορά που καταφθάνει η τρόικα, μόνο την ευτυχή κατάληξη του πειράματος δεν διασφαλίζει.
Όταν με τις αποφάσεις βυθίζουν την οικονομία σε βαθύτερη ύφεση, μόνο τις βάσεις για ισχυρή οικονομία που απαιτεί πάνω απ΄ όλα συνεκτική κοινωνία δεν βάζουν. Αντιθέτως ναρκοθετούν τα θεμέλια της οικονομίας και της κοινωνίας, σμπαραλιάζουν την κοινωνική συνοχή. Είναι τόσο φανερά λαθεμένα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό που οδηγούν τον παρατηρητή να αναρωτηθεί αν αυτός είναι ο στόχος.
Γράφει ο Θ. Λυρτσογιάννης απο alexiptoto
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.