Και τούτο γιατί βρισκόμαστε ακόμα εκεί ακριβώς απ’ όπου ξεκινήσαμε με την απόφαση για προκήρυξη εκλογών.
Το πακέτο των 11,5 δισ. που συμφωνήθηκε στο μνημόνιο 2 επί κυβερνήσεως Παπαδήμου παραμένει ακόμα ως ζητούμενο και φυσικά όλοι οι τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής σέρνονται στην απραξία που γεννάει η αβεβαιότητα. Χθες, λέει, «συμφώνησαν» για το πακέτο ο Στουρνάρας με τον Σαμαρά.
Μωρέ τι μας λέτε; Φοβερή είδηση. Τους άλλους δυο τους ρωτήσατε; Ή, μάλλον, η τρόικα το ξέρει;
Νομίζω ότι κοροϊδευόμαστε άνευ λόγου, καθυστερούμε να εκτελέσουμε την επιβληθείσα ποινή από το Δυτικό Ιερατείο και νομίζουμε ότι έτσι μπορεί και να την αλλάξουμε, ενώ στην πράξη προκύπτει ότι όσο αργούμε τόσο αυξάνει ο «φόρος αίματος» που απαιτεί ο Μινώταυρος των δανειστών.
Ξεκινήσαμε από τα 11,5 και ήδη τώρα μιλάμε για 13,5 δισ., εκ των οποίων τα 2 θα είναι από νέους φόρους! Αν, δε, μας πάνε έτσι χαλαρά μέχρι τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, τότε θα απαιτούν 15 δισ. Κι ενώ δεν μπορούν να συμφωνήσουν για τα 11,5, πώς να συναινέσουν οι κυβερνητικοί εταίροι στα 15; Οπότε πλήρες αδιέξοδο και ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Όσο, δε, δεν κλείνει το πακέτο, δεν προχωρά η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στραγγίζουν κι άλλο οι στρόφιγγες του χρήματος, οι επιχειρήσεις όσο κι αν θέλουν να το παλέψουν σηκώνουν τα χέρια και ο κατάλογος της ανεργίας διογκώνεται περαιτέρω. Όσο αυτό το «τιμημένο» πακέτο μένει ανοικτό τόσο θα γεμίζει και θα σκορπά σε όλους εμάς μεγαλύτερα δεινά.
Γι’ αυτό, να τελειώνουμε επιτέλους, να μετρήσουμε τις πληγές και να δούμε πώς θα προχωρήσουμε από δω και πέρα με ότι μας απόμεινε.
Αν καθίσουμε και κοσκινίζουμε τι είπε ο ένας και τι ο άλλος προεκλογικά και τι κωλοτούμπες κάνουν τώρα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, τότε πολύ φοβούμαι ότι δεν θα ’χουμε καμιά τύχη και η Αργεντινή δεν θα είναι καθόλου μακρινή χώρα.
Ότι είναι να γίνει, ας γίνει μια ώρα αρχύτερα και να τελειώνουμε με το μαρτύριο της σταγόνας.
Toυ Βασίλη Στεφανακίδη από protothema
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.