Ο κυβερνητικός συνασπισμός θέτει ως προϋπόθεση πως προορισμός είναι η πάση θυσία παραμονή στο ευρώ, αλλά είναι τόσο διαβρωμένος από το πελατειακό σύστημα των τελευταίων δεκαετιών που δεν συμφωνεί ακόμη να απολύσει ούτε τους διαπιστωμένα διεφθαρμένους της δημόσιας διοίκησης.
Η αριστερή αντιπολίτευση, παρά τις προσπάθειες της ηγεσίας επίδειξης μιας στροφής προς μοτίβα κυβερνητικής υπευθυνότητας συντίθεται οργανωτικά από μια ισχυρή αντί ευρώ συνιστώσα των εγχώριων υπολειμμάτων της προ σοβιετικής κατάρρευσης κομμουνιστικής μεταφυσικής «νιρβάνας».
Η άρτια σχηματισθείσα άκρα δεξιά συντίθεται από ένα συνονθύλευμα νοσταλγών του αισθήματος ασφάλειας και σταθερότητας του μετεμφυλιακού κράτους. Επί της ουσίας όμως στην αστεία της εκδοχή αποτελείται από την πολιτική μορφοποίηση των θεωριών συνωμοσίας και στην πιο επικίνδυνη της κοινοβουλευτικής παρουσίας ενός συγκερασμού του πολιτισμού των μπράβων της νύχτας και αυτού καφενόβιων της αντίληψης, κάνε πρωθυπουργό για και δέκα μέρες…
Καμία από τις παραπάνω κυρίαρχες και μη πολιτικές συνιστώσες δεν είναι σε θέση να συνθέσει ένα πειστικό αφήγημα για την επόμενη μέρα. Η απουσία αυτή κοινά αποδεκτού προορισμού για το «καράβι» Ελλάς, αποκτά εκρηκτικές διαστάσεις όταν στην κοινωνία υπάρχουν ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι, άλλοι τόσοι υποψήφιοι άνεργοι, ένα εκατομμύριο λαθρομετανάστες και ένα κράτος ανίκανο να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη σε ασφάλεια, υγεία και ανάγκες βιοπορισμού.
Η πολιτική λύση
Η μόνη στρατηγική του κυβερνητικού συνασπισμού που διαφαίνεται είναι αυτή της παραμονής πάνω στο σκαρί του ευρώ, μέχρι η ευρωζώνη να αναγκαστεί να υιοθετήσει μια πολιτική λύση που γενικά και αόριστα θα ωφελήσει και εμάς.
Η πολιτική αυτή λύση σε γενικές γραμμές εικάζεται πως θα περιλαμβάνει την έκδοση ευρωομολόγων και ενδεχομένως τη διαγραφή ελληνικού χρέους. Αν υποθέσουμε πως θα συμβούν αυτά, ποιο θα είναι το όφελος;
Ήδη, η Ελλάδα δανείζεται με χαμηλά επιτόκια λόγω μνημονίου, τα ευρωομόλογα θα έχουν όφελος για την Ισπανία, αλλά ελάχιστο για την Ελλάδα. Ένα δεύτερο «κούρεμα» του χρέους θα μειώσει τα τοκοχρεολύσια, δεν θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας…
Η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα εισφέρουν στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις παραγωγικές επενδύσεις στην Ελλάδα ήταν και παραμένει η γραφειοκρατία και η διαφθορά και το υψηλό κόστος των ασφαλιστικών εισφορών και των παράπλευρων φόρων.
Για όλα αυτά τα εμπόδια το πρόβλημα ξεκινά από την παρουσία και τον τρόπο που δουλεύει το πελατειακό κράτος.
Όποιος θέλει να βάλει την Ελλάδα σε τροχιά, και δεν μιλά για το πώς θα διαλύσει και θα αναδομήσει το κράτος, μας κοροϊδεύει.
Καμία από τις κυρίαρχες πολιτικές συνιστώσες δεν τολμάει να θίξει την κυρίαρχη δεξαμενή των ψήφων, η οποία απαρτίζεται από τους αμειβόμενους αμέσως ή εμμέσως από το κράτος. Ούτε η ΧΑ τόλμησε να καταγγείλει την εισβολή των συνδικαλιστών στο Πεντάγωνο, τόσος είναι ο τρόμος που προκαλεί η συνδικαλιστική και παρασυνδικαλιστική εξουσία που κυβερνά πραγματικά τη χώρα.
Όσο θα διαρκεί αυτή η κατάσταση το μέλλον της χώρας θα παραμένει μετέωρο και η ίδια θα παραμένει όρθια πάνω στο τεντωμένο σχοινί, χάρη στις δόσεις της τρόικας. Είναι φυσικό επακόλουθο η συμπεριφορά των υπαλλήλων των δανειστών να μοιάζει εξευτελιστική. Σε όλες τις ανθρώπινες καταστάσεις όταν κάποιος συντηρείται με ελεημοσύνες και δανεικά, η αίσθηση του εξευτελισμού είναι παρούσα, ακόμη και όταν οι δανειστές ή ελεήμονες δεν την επιδεικνύουν φανερά.
Χρόνο κερδίζουμε, λοιπόν, και μαζί με αυτόν την ελπίδα πως θα καταφέρουμε να αρχίσουμε να αλλάζουμε τα κακώς κείμενα πριν καταρρεύσουμε ολοσχερώς. Αν καταρρεύσουμε τα περισσότερα προβλήματα θα λυθούν αυτόματα, αφού η διάλυση του κράτους θα σημάνει αυτόματα τη διάλυση της προνομιούχας τάξης των «σιτιζόμενων» από αυτό είτε ως δημόσιοι υπάλληλοι είτε ως υπάλληλοι ιδιωτικών επιχειρήσεων «σιτιζόμενων» επίσης από το δημόσιο.
Τι φέρνει η Μέρκελ…
Η επίσκεψη της Μέρκελ σηματοδοτεί επί της ουσίας την εκταμίευση της επόμενης δόσης και η εκταμίευση της επόμενης δόσης την παράταση του χρόνου προσαρμογής. Η προσαρμογή αυτή έχει ελπίδες να επιταχυνθεί αν το 2013 με τις ιδιωτικοποιήσεις και το «ξεπάγωμα» των έργων υποδομής αρχίσουν να δημιουργούνται θέσεις εργασίας.
Η ανοχή και βοήθεια από το εξωτερικό έχει ημερομηνία λήξης και πριν αυτήν το αστικόδημοκρατικό πολιτικό σκηνικό της χώρας θα πρέπει να έχει αναμορφωθεί εκ βάθρων.
Τα άκρα δεν είναι σε θέση να αναμορφώσουν τη χώρα, παρά μόνο να επιταχύνουν την κατάρρευση.
Του Κώστα Στούπα από Κεφάλαιο
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.