Η πανδημία του κορωνοϊού φεύγει, η πανδημία της φτώχιας και της ανεργίας έρχεται. Η κοινωνία μετά την άρση των περιορισμών προσπαθεί να αποτιμήσει την κατάσταση και αυτό που βιώνει είναι ένα αβέβαιο μέλλον. Οι προβλέψεις για την ανεργία αγγίζουν το 25% ενώ υπάρχουν και αναλύσεις για μεγαλύτερα ποσοστά.
Τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις που ανέβασαν ρολά βλέπουν μουδιασμένο το καταναλωτικό κοινό και τους τζίρους μειωμένους ενώ ο τουρισμός, που σχετίζεται άμεσα με το που θα φτάσει η ανεργία, θα είναι αισθητά μειωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η ευρωπαϊκή ένωση σφυρίζει αδιάφορα και μαζί της «σιγοντάρει» και η κυβέρνηση. Τα πακέτα στήριξης στη χώρα μας είναι «σταγόνα στον ωκεανό» ενώ πολλά εκατομμύρια μοιράζονται δεξιά και αριστερά σε «ημέτερους». Οι τράπεζες από την άλλη, «χρήμα τάζουν» και «χρήμα δεν κινείται». Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για ενίσχυση της ρευστότητας μέσω τραπεζικού δανεισμού αποδεικνύονται… λόγια κενά!.
Έτσι κι αλλιώς τα νέα κόκκινα δάνεια που παίρνουν μορφή καταιγίδας, αποτελούν τον νέο πονοκέφαλο όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και πολλών ευρωπαϊκών. Αυτό που μένει να δούμε είναι αν θα επαναληφθεί η γνωστή τακτική «σώσουμε τις τράπεζες με κάθε κόστος» με τις «πλάτες του λαού».
Καλό πάντως είναι να γνωρίζουν ότι «ο λαός δεν είναι πλέων τόσο κουτός όσο νομίζουν».