Του Αυλωνίτη Αλέξανδρου
Γίνεται δεκτό ότι μπορεί να υπάρξει και πλήρες «πάγωμα» της εξόφλησης, με μηδενικές δόσεις σε ειδικές περιπτώσεις, όπως για όσους βρίσκονται σε μακρόχρονη ανεργία, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και το εισόδημά τους δεν φθάνει για να καλύψει τις βασικές βιοτικές τους ανάγκες.
«Ασπίδα προστασίας» υψώνει η Δικαιοσύνη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, καθώς δέχεται ότι μπορεί να «παγώσει» για σημαντικό διάστημα η καταβολή δόσεων για τραπεζικές οφειλές, εφόσον υπάρχει πραγματική οικονομική αδυναμία, δίνοντας προβάδισμα στην ανθρώπινη αξία έναντι του χρήματος.
Επισημαίνοντας ότι κατά το Σύνταγμα αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας να σέβεται και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου, η Δικαιοσύνη δέχεται ως όριο κάθε πολιτειακής πράξης «να διατηρούνται εκείνες οι συνθήκες διαβίωσης του πολίτη που θα του επιτρέπουν να ζει με αξιοπρέπεια».
Έτσι γίνεται δεκτό ότι μπορεί να υπάρξει και πλήρες «πάγωμα» της εξόφλησης, με μηδενικές δόσεις σε ειδικές περιπτώσεις, όπως για όσους βρίσκονται σε μακρόχρονη ανεργία, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και το εισόδημά τους δεν φθάνει για να καλύψει τις βασικές βιοτικές τους ανάγκες.
Δικαστική απόφαση-σταθμός, που βάζει ως όριο τη διατήρηση των συνθηκών διαβίωσης που επιτρέπουν στον οφειλέτη να ζει με αξιοπρέπεια, δέχεται ότι αν δεν «παγώσει» άμεσα το χρέος και τις δόσεις τουλάχιστον για 1 έτος, τότε θα στερηθεί ο οφειλέτης τη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης και το δικαστήριο «θα έχει προκρίνει την ικανοποίηση περιουσιακών δικαιωμάτων έναντι της αξίας του ανθρώπου, σε αντίθεση με τη θεμελιώδη συνταγματική διάταξη (για σεβασμό στην ανθρώπινη αξία) που πρέπει να διαπνέει το δίκαιο και την ερμηνεία του».
«Παγώνοντας» την αποπληρωμή για 1 έτος, το δικαστήριο επιφυλάσσεται να επανεξετάσει τότε την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του οφειλέτη, επιτρέποντας πάντως στο μεταξύ την εκποίηση μικρής ακίνητης περιουσίας (ποσοστά κυριότητας σε τμήματα αγρών) για μερική ικανοποίηση τραπεζικών απαιτήσεων. Παράλληλα αποφάσεις περιφερειακών Ειρηνοδικείων «μπλοκάρουν» τις δόσεις σε περιπτώσεις κακής οικονομικής κατάστασης των οφειλετών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.
Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που αντιμετώπισε το Ειρηνοδικείο Καβάλας, όπου 51χρονη (χήρα εδώ και 25 χρόνια), μητέρα δύο παιδιών έφθασε να χρωστά σε τρεις τράπεζες συνολικά 61.600 ευρώ από πιστωτικές κάρτες που ανέβαιναν στα ύψη με τόκους υπερημερίας κ.λπ. από τις αρχές του 2009, όταν απολύθηκε από τη δουλειά της.
Το σκεπτικό
Το Ειρηνοδικείο έκρινε ότι η μηνιαία σύνταξη δεν επαρκεί να καλύψει τις στοιχειώδεις βιοτικές της ανάγκες που ξεπερνούν τα 560€ και γι’ αυτό διέταξε μηδενικές καταβολές δόσεων για 1 χρόνο, οπότε θα ξανακριθεί εάν έχει βελτιωθεί η κοινωνικοοικονομική της κατάσταση.
Επέτρεψε να ρευστοποιηθεί μικρή ακίνητη περιουσία για μερική ικανοποίηση των τραπεζών απαγορεύοντας τη δέσμευση και εκποίηση της κύριας κατοικίας της.
Imerisia
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.