Ασφαλώς και θα ήταν επίσης αντικείμενο πολιτικής γελοιογραφίας αν η αξιωματική αντιπολίτευση και το ΚΚΕ ψήφιζαν νομοσχέδιο της κυβέρνησης ή επικροτούσαν την πολιτική της κυβέρνησης. Γιατί τότε θα είχαμε μοναδικό ιστορικό φαινόμενο για την Ελλάδα από την εποχή του Όθωνα μέχρι σήμερα.
Δεν ασχολούμαι με την συμπεριφορά των άλλων κομμάτων γιατί ούτε ξέρουν τι θέλουν ούτε καταλαβαίνουν τι λένε.
Το θέμα μου λοιπόν είναι μόνο το αστείο της ιστορίας. Και αυτό με κάνει να επικαλούμαι και την μαρτυρία ενός σκιτσογράφου γελοιογραφίας.
Είναι αστεία ιστορία γιατί το έντονα κρατικίστικο φορολογικό νομοσχέδιο Σαμαρά βολεύει κυρίως την ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, για πολλούς λόγους.
Πρώτον είναι καθαρά φοροεισπρακτικό και μαζί με τις εγκυκλίους που θα ακολουθήσουν για να το ερμηνεύσουν θα αποδειχθεί και φορομπηχτικό και φοροστραγγαλιστικό.
Μεγάλα θύματά του, όπως πάντα, οι φορολογούμενοι της μεσαίας τάξης, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι. Οι επιχειρηματίες αντιμετωπίζονται και πάλι μόνο ως πονηροί και ως άτομα εκτός της κοινωνίας που τα έχουμε για να τα φορολογούμε. Περιμένετε τις ερμηνευτικές εγκυκλίους και την εφαρμογή τους και θα δείτε.
Δεύτερον δεν έχει κανέναν κίνητρο για ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και δεν προβλέπει τίποτε απολύτως για να κινηθούν και να αναθερμανθούν τα επενδυτικά σχέδια.
Τρίτον βασίζει τις καινοτομίες του μόνο στην φοροείσπραξη χωρίς όμως να εγγυάται αποτελεσματικότητα στην φοροδιαφυγή.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι το κράτος που ακόμη ελέγχει την οικονομία σε ποσοστό γύρω στο 70% μπορεί να μένει ήσυχο ότι θα έχει σίγουρη χρηματοδότηση από τους φορολογούμενους.
Μπορούν ακόμη να ησυχάζουν κρατιστές, για την συντήρηση τους και στο μέλλον, καθώς το κράτος από την μία μεριά θα χρηματοδοτείται από σίγουρους πόρους και από την άλλη δεν πρόκειται να του πάρουν την «δουλειά» στην οικονομία οι ιδιώτες.
Που είναι όμως το κωμικό της υπόθεσης και η αντίφαση κυρίως με την αξιωματική αντιπολίτευση;
Στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες να είναι ο νικητής και να αναλάβει την εξουσία.
Σύμφωνα με τις θέσεις τόσο του κ. Αλέξη Τσίπρα όσο και των συνιστωσών του οποιαδήποτε εξαγορά δημοσίας επιχείρησης γίνει από την σημερινή κυβέρνηση και οποιαδήποτε ιδιωτική επένδυση που δεν εγκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ θα δημευθεί από το κράτος και οι επενδυτές θα μπούνε φυλακή.
Εάν όντως εφαρμοσθεί η πολιτική αυτή, του δεύτερου διωγμού της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα χρόνια της μεταπολίτευσης, θα υπάρξει κενό σε φορολογικούς πόρους αφού το κράτος θα περιορισθεί μόνο στην δική του επιχειρηματική παρουσία.
Θα πρέπει δε να προσθέσουμε και το πάγωμα της επιχειρηματικής αγοράς μέχρι να ξεκαθαρισθεί η οικονομική και κυρίως η φορολογική πολιτική της τότε κυβέρνησης.
Στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ως μοναδικό εργαλείο το σημερινό αντιαναπτυξιακό και φοροεισπρακτικό καθεστώς του κ. Α. Σαμαρά. Και εκ των πραγμάτων θα πορευθεί με την συγκεκριμένη φορολογική πολιτική μιας και δεν θα μπορέσει να κάνει τις μειώσεις που σήμερα επικαλείται ως αντιπολίτευση.
Γιατί αν τις κάνει θα μειώσει αντίστοιχα τα έσοδα του κράτους και έτσι θα αδυνατεί να το συντηρήσει.
Συνεπώς θα οδηγηθεί στο εξής αδιέξοδο.
Να ξεχάσει τους σημερινούς λόγους καταψήφισης του φορολογικού νόμου Σαμαρά και να εφαρμόσει τις διατάξεις σίγουρης είσπραξης φόρων από την μεσαία τάξη τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Για να ξεφύγει από το αδιέξοδο αυτό και να τηρήσει τις αρχές του (που τον οδήγησαν και στην καταψήφιση του φορολογικού) υπάρχει μόνο ένα δρόμος. Να ανοίξει τις πόρτες στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ώστε να αντικαταστήσει τους φόρους που θα χάσει μειώνοντας την φορολογική κλίμακα για μισθωτούς και συνταξιούχους.
Στην περίπτωσή αυτή όμως θα υποχρεωθεί να εκποιήσει και την κρατική περιουσία και τις κρατικές επιχειρήσεις για να δημιουργήσει επενδυτικά κίνητρα και επενδυτικό ενδιαφέρον.
Εάν δεν το κάνει αυτό δεν πρόκειται να πεισθεί κανείς ιδιώτης επενδυτής να βάλει λεφτά σε μια οικονομία που το κράτος θα συνεχίσει να την ελέγχει σε ποσοστό κοντά στο 70%.
Οπότε είναι εξυπνότερο για την αξιωματική αντιπολίτευση να μειώσει τις αντιδράσεις της στα προγράμματα της αποκρατικοποίησης της σημερινής κυβέρνησης και να μαζέψει τις σκόρπιες αριστερίστικες θέσεις περί κρατισμού για να βολέψει (σε περίπτωση που θα κυβερνήσει) τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Διαφορετικά θα πρέπει να εφαρμόσει, ως κυβέρνηση, το φορολογικό νομοσχέδιο Σαμαρά που εγγυάται στραγγαλισμό των φορολογούμενων για εξασφάλιση πόρων υπέρ του κράτους και των τροφίμων του.
Του Γιώργου Κράλογλου από capital