Οι ανακεφαλαιοποιήσεις με πολλά δισεκατομμύρια ευρώ των τραπεζών συνεχίζονται την ώρα που η κοινωνία μετράει νεκρούς και κατεστραμμένα οικονομικά νοικοκυριά στο βωμό της διάσωσης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Εντούτοις, διαπιστώνουμε ότι οι τράπεζες παραμένουν στο χείλος της καταστροφής.

Για του λόγου το αληθές, διαβάζουμε έκθεση της διεθνούς συμβουλευτικής εταιρίας των τραπεζών, Nomura, σύμφωνα με την οποία προβλέπει πτώση από 10% έως και 50% της αξίας των εγχωρίων τραπεζών. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το πόρισμα της έκθεσης της Nomura για τις εγχώριες τράπεζες, όσο το ποιος ευθύνεται για το ότι οι τράπεζες παραμένουν προβληματικές παρότι κυβερνήσεις μνημονιακές και τράπεζες φόρτωσαν την κρίση χρέους στους συνεπείς φορολογούμενους και δανειολήπτες, υποχρεώνοντάς τους να καταβάλλουν αστρονομικά ποσά για την αύξηση της περιουσίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Η απάντηση μπορεί να αναζητηθεί στα πρόσωπα που συνθέτουν τα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών καθώς και στα υπόλοιπα golden boys τους που είναι διαμοιρασμένα σε θέσεις διευθυντή, υποδιευθυντή και προϊσταμένου ανά τα υποκαταστήματά τους στην Ελλάδα. Αυτό μπορεί κανείς να το διαπιστώσει από την προσωπική εμπειρία που έχει στην «αναγκαστική» σχέση του με τις τράπεζες.

«Πήρα δάνειο 100.000 ευρώ για αγορά σπιτιού. Η τράπεζα μου το έδωσε άνετα και μάλιστα με ρώτησε αν θέλω και παραπάνω (προ κρίσης).  Το σπίτι είναι υποθηκευμένο στην τράπεζα για Χ χρόνια. Και είναι γραμμένο στα χαρτιά της, για 100.000 ευρώ. Σήμερα, ούτε το σπίτι τιμάται 100.000 ευρώ – ζήτημα είναι αν πιάνει τις 60.000 – ούτε με τη δραστική μείωση των εισοδημάτων και την έκρηξη της ανεργίας μπορώ να πληρώνω τόκους και κεφάλαιο βάσει της αρχικής συμφωνίας. Γιατί η τράπεζα πρέπει ντε και καλά να παίρνει όσα έπαιρνε»; Αυτή είναι η συνήθης ερώτηση που κάνουμε στον εαυτό μας κάθε φορά που βρισκόμαστε απέναντι σε Τείχος, είτε αυτό λέγεται τράπεζες είτε κράτος.

Τί απάντηση δίνουν οι τράπεζες; Αν τυχόν μειώσουμε το δάνειο, θα υποχρεωθούμε να εγγράψουμε πρόσθετες προβλέψεις λόγω της μείωσης της αξίας των ενυπόθηκων δανείων, άρα δεδομένης και της έλλειψης κεφαλαίων σήμερα (κι ας έχουν λάβει πάνω από 200 δισ. ευρώ ως ανακεφαλαιοποίηση μέσα σε δέκα χρόνια) και της δυνατότητας να δανειστούν από τις αγορές (μα δεν δανείζονται από την τρόικα και θησαυρίζουν από τα λεφτά του ελληνικού λαού;) θα οδηγηθούν στην χρεοκοπία.

Η ψυχρή λογική των αριθμών αποκαλύπτει ότι οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ. Οι τράπεζες έχουν δανείσει 67 δις ευρώ στεγαστικά δάνεια και 6,3 δις ευρώ δάνεια σε τρίτο νόμισμα (ελβετικό φράγκο, δολάριο). Συνολικά 73,4 δις ευρώ. Αν δεχθούμε τα επίσημα στοιχεία για την πτώση των αξιών στα ακίνητα που μιλάνε για 25%-30%, τότε οι τράπεζες έχουν χάσει πάνω από 3 δισεκατομμύρια. (Μέρος των δανείων αφορούν χρηματοδότηση 75% της εμπορικής αξίας και μέρος το 100%).

Η αλήθεια πονάει και τα golden boys την γνωρίζουν, αλλά κάνουν τους… χαζούς και πιέζουν τους δανειολήπτες να πληρώσουν κανονικά για τα δάνεια που έλαβαν για κάτι που αγόρασαν και τώρα η αξία του έχει μειωθεί στο 50%, όπως και τα εισοδήματά τους, γενικά.

Μήπως ήρθε η ώρα να αντιληφθούν οι τράπεζες την σκληρή πραγματικότητα; Να παραδεχτούν ότι πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους και να συμβιβαστούν με ότι είναι σε θέση να τους δίνει ο δανειολήπτης και όχι να ζητάνε και το τελευταίο ευρώ που έχει στην τσέπη του; Η άλλη λύση είναι να κατασχέσουν περιουσίες… αλλά μήπως τόσα ακίνητα στα χέρια τους με αξία κατά πολύ λιγότερη από εκείνη που είχαν αρχικά δεν είναι μια φούσκα που θα σκάσει στα χέρια τους, όπως συνέβη τη διετία 2007-2008 με την κατάρρευση οικονομικών κολοσσών τραπεζών που κατασχέσανε με τη σέσουλα κατοικίες Αμερικανών υπερχρεωμένων και κατόπιν κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι, όπως συνέβη με την Lehman Brothers και τη Morgan Stanley από το 2007 μέχρι το 2009;

Η άλλη λύση που θα βόλευε μεν τις εγχώριες τράπεζες, αλλά μόνο πρόσκαιρα, και κατόπιν θα οδηγούσε μαζικά τη χώρα και τους κατοίκους της να έχουν υποθηκεύσει τις περιουσίες τους σε ξένους, είναι να ξεπουλήσουν στο 30% (το πολύ) στα distress funds τα χαρτοφυλάκια των δανείων τους.

Όμως, διαπιστώνουμε ότι κανείς δεν σκέφτεται να λάβει μέτρα εναντίον του εαυτού του και των δικών του ανθρώπων. Οι τραπεζίτες δεν θέλουν να χάσουν τη χλιδάτη ζωή τους, οι πολιτικοί δεν θέλουν να χάσουν την χλιδάτη ζωή τους, οι «αιώνιοι» σύμβουλοι του Δημοσίου τύπου Γιώργου Μέργου με μισθούς που προκαλούν κάθε φτωχό και μεσαίας οικονομικής κατάστασης Ελληνα και θεωρούν ότι με κάποιο τρόπο θα καταφέρουν να παραμείνουν δυνάστες της χώρας, συνεχίζοντας να καταπιέζουν τους… είλωτες.

Είναι τυχαίο που άνθρωποι των τραπεζών διορίζονται υπουργοί και μάλιστα Οικονομικών, όπως ο Γιάννης Στουρνάρας, και άνθρωποι των κομμάτων εξουσίας αφού κάνουν τη θητεία τους στη διαφθορά στη Βουλή διορίζονται σε πόστα που προορίζονται για golden boys. Πόσο πιο τρανταχτό παράδειγμα να βρούμε για να καταδείξουμε ότι έχουμε απέναντί μας ένα κράτος χρεοκοπημένο και τράπεζες χρεοκοπημένες που την κρίση τους τη φορτώσανε στο λαό.

Οι τράπεζες επικαλούνται ότι υπέστησαν μεγάλη ζημία με το κούρεμα των αποθεματικών τους, το λεγόμενο και PSI. Υπενθυμίζουμε καταρχήν ότι το PSI είναι η απόφαση που λήφθηκε μετά τη Σύνοδο Κορυφής των κρατών-μελών της ευρωζώνης στις 21 Ιουλίου, στα πλαίσια της προσπάθειας εύρεσης λύσης για το  δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας αλλά και της ευρωζώνης γενικότερα.

Πέρα από το νέο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα, αποφασίστηκε να προταθεί στους ιδιώτες κατόχους ελληνικών ομολόγων ένα πρόγραμμα ανταλλαγής τους χρέους τους με νέα ομόλογα μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας και με την προαιρετική αποδοχή “κουρέματος” 21% στην ονομαστική αξία των ομολόγων.

Ναι, πράγματι, οι τράπεζες έχασαν μεν από το κούρεμα των ομολόγων, αλλά κατόπιν τα ανάκτησαν μέσω των δισεκατομμυρίων ευρώ που έλαβαν από τις ανακεφαλαοποιήσεις που επέβαλε η εκάστοτε μνημονιακή κυβέρνηση στους υπερχρεωμένους-υπερφορολογημένους πολίτες.

Στο PSI, δεν έχασαν λεφτά μόνο οι τράπεζες. Έχασαν και τα ασφαλιστικά ταμεία των Ελλήνων που τα έχουν χρυσοπληρώσει, έχασαν και οι δεκάδες χιλιάδες μικροομολογιούχοι, κι έχασαν κι όλοι οι Έλληνες που εμμέσως «κουρεύτηκαν» εισοδηματικά.

Με ποια λογική ζητείται από αυτούς να συνεχίζουν να πληρώνουν στο 100% τις ανειλημμένες σε πρότερη εποχή  υποχρεώσεις τους;

Άργησε λίγα χρόνια ο βουλευτής της Ν.Δ. Γιάννης Μιχελάκης να υποβάλλει ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών για τα μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση προκειμένου να προστατεύσει τους Έλληνες δανειολήπτες από τα distressed funds, τα οποία αγοράζουν χαρτοφυλάκια δανείων και πιέζουν για την αποπληρωμή των οφειλών αυτών.

Όμως αυτό έχει ήδη συμβεί και συμβαίνει από εποχής Σημίτη. Και αναρωτιόμαστε γιατί το θυμήθηκε τώρα!

«Ελλοχεύει ο ορατός κίνδυνος τα distress funds να αποκτήσουν δάνεια ελληνικών τραπεζών σε τιμή ευκαιρίας και εν συνεχεία να αισχροκερδήσουν στρεφόμενοι νομικά κατά των δανειοληπτών, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν εμπρόθεσμα στις υποχρεώσεις τους, προκειμένου να εισπράξουν έστω και ένα χαμηλό ποσοστό της απαίτησής τους, το οποίο όμως θα είναι σαφώς υψηλότερο σε σχέση με το ευτελές τίμημα που κατέβαλαν στην τράπεζα για την αγορά του δανείου», σημειώνει ο βουλευτής.

Και τονίζει ότι η Πολιτεία οφείλει να προστατέψει άμεσα και αποτελεσματικά τους Έλληνες δανειολήπτες από τις ασύδοτες και ανεξέλεγκτες κερδοσκοπικές διαθέσεις τους.

Αυτό έπρεπε να είχε συμβεί πολύ νωρίτερα, πριν ακόμη αναλάβει την εξουσία ο Κώστας Σημίτης. Έπρεπε να είχε εφαρμοστεί νομοθεσία ελέγχου των τραπεζών ώστε να μην αισχροκερδούν σε βάρος των συνεπών φορολογούμενων, σε βάρος του λαού; Όμως είναι δυνατόν οι τοκογλύφοι, οι εκβιαστές να εφαρμόσουν μέτρα εναντίον των ίδιων τους των εαυτών και των συνεργατών τους;

Πολύ μεγαλύτερα ποσά των 15 δισ. ευρώ  ετοιμάζονται να βάλουν στα ταμεία τους τα funds, πατώντας πάνω στην λογιστική άποψη των χαρτογιακάδων ότι «κινδυνεύουν οι τράπεζες, αν προχωρήσουν σε «κούρεμα» των δανείων.

Κι αυτό ενδεχομένως θα είναι το λιγότερο, διότι με τη λογική της σημερινής κυβέρνησης και των τραπεζών δεν θα μας κάνει εντύπωση αν συναντήσουμε μελλοντικά Έλληνες υπαλλήλους ξένων distress funds να βάζουν ταμπέλες με τη φράση «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» ή «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» σε γλώσσες, όπως στην αγγλική, στη ρωσική, τη γερμανική ή την τουρκική, σε σπίτια ή καταστήματα δανειοληπτών η φορολογούμενων που κατασχέθηκαν ή θα κατασχεθούν από τις τράπεζες ή το κράτος.

Η σωστή λύση σε μια δίκαιη κοινωνία είναι να πάψουν οι τράπεζες να είναι Τείχη και Απαγορευμένες Ζώνες απέναντι στην κοινωνία, και αντίθετα να λειτουργήσουν για την πρόοδο της ίδιας και την πρόοδο της χώρας. Αν λοιπόν αποφάσιζαν να δεχτούν ότι μπορεί να τους δώσει κάθε δανειολήπτης θα έκαναν ένα βήμα μπροστά για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου συνολικά.

Όσο όμως, το να χέρι νίβει τ’ άλλο μεταξύ διεφθαρμένων πολιτικών-διεφθαρμένων επιχειρηματιών και τραπεζών, ας μην έχουμε αυταπάτες για τις πραγματικές προθέσεις του τραπεζοκρατικού συστήματος εξουσίας.

Danioliptes.gr

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.