Της Μήνας Αφεντούλη
Η άρνηση της Κύπρου στην απόφαση του Eurogroup γέμισε πολλούς Έλληνες με αισθήματα περηφάνιας και χαράς. Για το όχι που τόσο θέλαμε να πούμε και ποτέ δεν είπαμε στους δυνάστες μας! Για την κόκκινη γραμμή που ποτέ δεν τραβήξαμε και δεχθήκαμε αδιαπραγμάτευτα τα πιο επώδυνα μέτρα που έχουν παρθεί. Ματώσαμε και συνεχίζουμε να ματώνουμε, χωρίς καμία αντίδραση.
Με αυτήν την άνευ προηγουμένου παράδοση της χώρας στις διαθέσεις των δανειστών η Ελλάδα δημιούργησε κακό προηγούμενο. Αφού, λοιπόν, η Γερμανία επέβαλλε εύκολα τις θέσεις και τους σχεδιασμούς της στην Ελλάδα, έπειτα έβαλε στο στόχαστρο την Κύπρο. Άνοιξε, λοιπόν, διάπλατα ο δρόμος ώστε το Βερολίνο να κατεδαφίσει την ευρωπαϊκή ιδέα με πρωτοφανή κυνικότητα, εμπάθεια και μίσος.
Έπρεπε λοιπόν να έρθουν οι εξελίξεις στην Κύπρο για να αποκαλυφθεί ο γυμνός βασιλιάς, το έλλειμμα και την καταστροφική ανεπάρκεια της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας.
Η τρικολόρε κυβέρνηση παρακολουθεί παγωμένη την εξέλιξη των πραγμάτων χωρίς να προσπαθεί καν να διερευνήσει το ενδεχόμενο εξεύρεσης μίας καλύτερης λύσης για την Κύπρο. Ο πρωθυπουργός, βάζοντας την ουρά πίσω από τα σκέλια για την στήριξη της απόφασης τους Eurogroup από τον Έλληνα τσάρο περιορίστηκε σε μία χλιαρή δήλωση συμπαράστασης στην Κύπρο και μάλιστα δύο 24ωρα μετά.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός κάλυψε απόλυτα τον τσάρο της οικονομίας Γιάννη Στουρνάρα. Μην ξεχνάμε όμως, οτι ο Γιάννης ο Στουρνάρας αποτελεί επιλογή του κ. Σημίτη, του αρχηγού του άτυπου «γερμανικού κόμματος» στην Ελλάδα. Επιβλήθηκε στον κ. Σαμαρά από το Βερολίνο και ο κ. Σαμαράς τον αποδέχθηκε για να συνεχίσει να είναι Πρωθυπουργός. Άρα, απλά, υπέκυψε και σε αυτό.
Κι όμως ο κ Σαμαράς δέχθηκε τις «θερμές ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη του ιδίου και του Κυπριακού Ελληνισμού για την αμέριστη συμπαράσταση του πολιτικού κόσμου και του λαού της Ελλάδας στις δύσκολες ώρες που διέρχεται η Κύπρος» μέσα από μία επίσημη ανακοίνωση του Νίκου Αναστασιάδη. Ο Νίκος Αναστασιάδης, με τη σειρά του έσπευσε να καλύψει πλήρως τον καθ΄ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του πρωθυπουργό της Ελλάδας υπογραμμίζοντας στην ανακοίνωση ότι τα γεγονότα «απαντούν με πιο κατηγορηματικό τρόπο στις διάφορες φήμες και πληροφορίες που καλλιεργούνταν τις τελευταίες ημέρες περί δήθεν ουδετερότητας ή και αδιαφορίας της Ελληνικής Κυβέρνησης έναντι της Κύπρου».
Η Κύπρος τον ονομάζει δήθεν ουδετερότητα ή και αδιαφορία της ελληνικής κυβέρνησης έναντι της Κύπρου εμείς θα λέγαμε προς πιθανότητα πρόκειται για εγκληματική αμέλεια με ενδεχόμενο δόλο, αν υπάρχει σχετική έννοια στην πολιτική!
Η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε απόλυτα, όπως κάνει συνήθως, τη στάση του Eurogroupη οποία με τη σειρά της ήταν απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την στάση του κ. Σόιμπλε, που πρωτοστάτησε στις πιέσεις κατά της Κύπρου.
Άλλωστε η μεγαλύτερη φιλοδοξία και ικανοποίηση του κ. Στουρνάρα είναι να δέχεται τα συγχαρητήρια του κ. Σόιμπλε και επαίρεται μάλιστα για αυτό. Εκείνος από τη μεριά του, δε χάνει ευκαιρία να γελά ειρωνικά και κοροϊδευτικά εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας, βεβαίως βεβαίως.
Το ζήτημα είναι ότι η Ελλάδα στερείται φυσικής πολιτικής ηγεσίας, σε μία από τις κρίσιμες εποχές για την ιστορίας της. Το πείραμα της Κύπρου μέχρι στιγμής δεν έχει αποτέλεσμα. Σε αντίθεση με αυτό της Ελλάδας που μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα του είναι καταστροφικά.
Όμως σε κάθε περίπτωση που αναφέρεται η Ελλάδα ως πείραμα μου έρχεται στο μυαλό το πείραμα με βάτραχο και την κατσαρόλα, που αν το σκεφτείτε θα δείτε οτι έχει πολλές ομοιότητες με την περίπτωση της Ελλάδας και τις δυνατότητες αντίδρασης.
Βάλανε, λοιπόν, ένα βάτραχο σε μια κατσαρόλα με νερό. Ο βάτραχος κολύμπαγε γύρω – γύρω.
Ύστερα βάλανε το σκεύος στη φωτιά. Ο βάτραχος συνέχισε να κολυμπάει.
Το νερό έγινε χλιαρό. Ο βάτραχος συνέχισε να κολυμπά ανενόχλητος.
Το νερό έγινε ζεστό. Ο βάτραχος κάπως ζεστάθηκε. Άρχισε να κολυμπά λίγο πιο έντονα.
Το νερό έγινε πολύ ζεστό. Ο βάτραχος άρχισε να ανησυχεί και γυρνοβολάει γύρω – γύρω.
Πιο ζεστό – πιο γρήγορα, πιο γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα. Ο βάτραχος πανικόβλητος προσπάθησε να πηδήσει έξω από την κατσαρόλα, μα δεν είχε τις απαραίτητες δυνάμεις. Έχασε τις αισθήσεις του από την κούραση και τη ζέστη.
Το νερό έβρασε. Ο βάτραχος μας άφησε χρόνους…
Ύστερα πήρανε μια κατσαρόλα και την γέμισαν με ζεστό νερό. Όχι πολύ ζεστό, λίγο πιο πάνω από το χλιαρό.
Ρίξανε μέσα έναν άλλο βάτραχο. Ο βάτραχος μόλις άγγιξε το νερό, στράβωσε. Έδωσε ένα σάλτο και πήδησε έξω από την κατσαρόλα και χάθηκε με καθόλου ελαφρά πηδηματάκια.
Ο μύθος δηλοί (που έλεγε και η γιαγιά μου) ότι το πόσα ανεχόμαστε είναι συνάρτηση του πόσα έχουμε υποστεί, με ποιο τρόπο τα υποστήκαμε και πόσο έντονα άλλαξε η καθημερινότητα και η ρουτίνα μας. Βέβαια, ο μύθος δηλοί και κάτι άλλο:
Κατά πόσο είμαστε σε ετοιμότητα μόλις ακουμπήσει το χλιαρό νερό το δέρμα μας, να καταλάβουμε ότι είμαστε μέσα στην κατσαρόλα και να πηδήξουμε έξω πριν μας βράσουν.
Είναι ακόμη δυνατόν να δώσουμε ένα σάλτο και να τη γλιτώσουμε.
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.