Η συζήτηση για το «λάθος» της μελέτης, που είχαν συντάξει το 2010 οι κ.κ. Ρογκόφ/Ράινχαρτ συνδέοντας το όριο του χρέους στο 90% του ΑΕΠ με την ύφεση, έχει αρχίσει να φουντώνει όχι μόνο μεταξύ οικονομολόγων αλλά και στον διεθνή οικονομικό Τύπο.
Και έχει πάρει πλέον καθαρά πολιτικό χαρακτήρα.
Το σημείο που όλοι πλέον δείχνουν ότι ξαφνικά ανακάλυψαν, είναι ότι δεν ισχύει η παραδοχή πως το χρέος όταν ξεπερνά το 90% του ΑΕΠ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ύφεση! Αυτό είχαν πει το 2010 οι κ.κ. Ρογκόφ / Ράινχαρτ και στην μελέτη αυτή, που θεωρήθηκε «ευαγγέλιο» από τότε, ολόκληρες οικονομικές ζώνες, όπως αυτή της Ευρωζώνης, στοιχήθηκαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα.
Και τώρα, όπως είχε επισημάνει πριν από δέκα ημέρες το Capital.gr, αποκαλύπτεται από μία άλλη μελέτη τριών καθηγητών ότι αποδεικνύεται ότι οι δύο καθηγητές είχαν χρησιμοποιήσει τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία κατά το δοκούν (είχαν αγνοήσει στοιχεία που δεν τους εξυπηρετούσαν), ώστε να υπηρετηθεί η εξ αρχής επιλεγμένη θέση τους για την σχέση χρέους-ύφεσης.
Αποδεικνύεται δηλαδή πως η αλήθεια για άλλη μια φορά διαμορφώνεται κατά πώς χρειάζεται για να εξυπηρετηθούν οι πολιτικές και οικονομικές ανάγκες που έχουν διασπάσει εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια το G-20, που συνήλθε την περασμένη Παρασκευή, χωρίς να καταφέρει να συμφωνήσει στα… βασικά.
Και αυτό γιατί η επιστημονική αμφισβήτηση της «ευαγγελικής» σχέσης χρέους-ύφεσης που είχαν διατυπώσει οι κ.κ. Ρογκόφ / Ράινχαρτ έχει καταγραφεί τουλάχιστον τρεις φορές τα δύο τελευταία χρόνια, αλλά ποτέ κανείς δεν της έδωσε την σημασία που όλοι ξαφνικά της δίνουν σήμερα. Και οι αμφισβητήσεις αυτές προέρχονταν τόσο από Αμερικανούς όσο και από Ευρωπαίους οικονομολόγους.
Και όμως κανείς δεν έδωσε τη σημασία που ξαφνικά δίνουν τώρα.
Το ίδιο είχε συμβεί και με την περιβόητη ιστορία των «δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών» που ένα χρόνο πριν είχε αρχίσει να ανακινεί η ομάδα των οικονομολόγων του ΔΝΤ για να «αποσυρθεί» από την κεντρική σκηνή στην συνέχεια, όταν το δεύτερο εξάμηνο του2012 φάνηκε ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει πρόωρες ρήξεις μεταξύ Βερολίνου-Ουάσιγκτον ενόψει των αμερικανικών εκλογών.
Τώρα η μεγάλη ανακάλυψη του «λάθους» των κ.κ. Ρογκόφ – Ράινχαρτ εμφανίζεται και γίνεται ασμένως αποδεκτή ένα εξάμηνο πριν από τις γερμανικές εκλογές…
Και καθόλου τυχαία ο κ. Μπαρόζο, ο οποίος συνήθως καλείται να προαγγείλει γεγονότα, μιλά ξαφνικά για τα όρια που έχει φτάσει η οικονομική πολιτική στην Ευρώπη.
Όπως επισημαίνει σε κεντρικό της σχόλιο η βρετανική FT, το ότι η σχέση χρέους-ύφεσης που έχει γίνει «ευαγγέλιο» για τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής στην ευρωζώνη δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά γεγονότα έχει αρχίσει να αποδεικνύεται, από την εφαρμογή των ίδιων των προγραμμάτων.
Σε όλες τις χώρες που η δραστική μείωση του χρέους (η περιβόητη βιωσιμότητα του χρέους) έχει επιχειρηθεί να επιτευχθεί με αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή, το αποτέλεσμα ήταν η κατακόρυφη αύξηση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ. Παράδειγμα η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία (έφθασε να συναγωνίζεται την Ιταλία στο χρέος), η Ιρλανδία και πάει λέγοντας.
Γιατί όμως ξαφνικά «ανακάλυψαν… την Αμερική»;
Το είχαν πει οι Αμερικάνοι το 2011, το ξαναείπαν το 2012 αλλά η Ευρωζώνη φαίνεται να μην ακούει τίποτα.
Τα διαρκή και επανειλημμένα «ατυχήματα» που έχει προκαλέσει η επιμονή της Ευρωζώνης στην ταυτόχρονη «απομόχλευση» κρατικού και τραπεζικού χρέους, έχει υπονομεύσει δύο προσπάθειες «ποσοτικής χαλάρωσης» στις ΗΠΑ και τώρα απειλεί να μπλοκάρει και το γιαπωνέζικο εγχείρημα.
Ο κ. Μπερνάνκι το έχει διακριτικά πει το καλοκαίρι του 2012 στο Τζάκσον Χολ, πως αν δεν κινηθούν συντονισμένα και οι τρείς περιοχές (δολαρίου, ευρώ, γιέν) μαζί μειώνονται δραματικά οι πιθανότητες να περιορισθεί μέσω της νομισματικής πολιτικής ο φαύλος κύκλος της παγκόσμιας κρίσης χρέους και ύφεσης. Κάποιοι μάλιστα συνδέουν με την «διάσταση» αυτή το ενδεχόμενο αποχώρησης από την FED του κ. Μπερνάνκι.
Η συνάντηση τουG-20 της περασμένης Παρασκευής στην Ουάσιγκτον φαίνεται να επιβεβαίωσε αυτή την διάσταση μεταξύ ΗΠΑ Ιαπωνίας και Ευρωζώνης. Και άρχισαν οι προειδοποιητικές βολές.
Πρώτα ξηλώνεται η «θεωρητική» πλατφόρμα που είχαν παράσχει οι καθηγητές κ.κ. Ρογκόφ/Ράινχαρτ.
Στην συνέχεια θα έρθει ένα νέο κύμα πιέσεων, άλλοτε διακριτικών και άλλοτε όχι (ενόψει γερμανικών εκλογών) μέσα από το ΔΝΤ.
Και στη συνέχεια πριν από το τέλος του 2013 θα βγουν… τα μαχαίρια.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν ήδη για νομισματικό και εμπορικό πόλεμο.
Για κάτι τέτοιο άλλωστε προϊδεάζει η απόφαση της Ιαπωνίας να προχωρήσει στο γιγάντιο, για τα δικά της δεδομένα, πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» και νομισματικής υποτίμησης.
Κάπου εκεί στα τέλη του 2013 αναμένεται ότι η αντιπαράθεση θα περάσει από τις… θεωρητικές αντιπαραθέσεις καθηγητών για την σχέση χρέους-ύφεσης, σε πραγματικά οικονομικά πυρά.
Αυτή η συζήτηση έχει ήδη αρχίσει και παίρνει διαστάσεις που δύσκολα θα περιορισθούν από τις «ανάγκες» των γερμανικών εκλογών. Στην Κομισιόν ορισμένοι Επίτροποι μιλούν ήδη στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους για αποφάσεις που μπορεί να χρειασθεί να παρθούν ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι…
capital
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.