H «Αγία» Τράπεζα

Προτεραιότητα να αποκτήσει στα χέρια της την Εθνική Τράπεζα φαίνεται ότι έχει δώσει η Εκκλησία της Ελλάδος αντί να ακολουθήσει το παράδειγμα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, Χρυσόστομου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή δήλωση ότι η περιουσία της Εκκλησίας είναι στη διάθεση του λαού ώστε να γλιτώσει από την οικονομική κρίση. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος τοποθετήθηκε δύο φορές σε ισάριθμες κυριακάτικες λειτουργίες από άμβωνος για το θέμα και ότι και άλλοι Μητροπολίτες έκαναν δηλώσεις και προτάσεις, όπως η πρόταση του Μητροπολίτη Σύρου, Δωρόθεου περί συμμετοχής της Εκκλησίας της Ελλάδας στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας.

Στο πλευρό της Εκκλησίας της Ελλάδας στέκονται βουλευτές από σχεδόν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και μάλιστα δύο βουλευτές που αποσκίρτησαν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και συμμετέχουν στη Νέα ΜΕΡΑ, οι Νίκος Σταυρογιάννης και Γιάννης Κουράκος,. στήριξαν με επερώτησή τους (!) προς τον υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, την πρόταση του Μητροπολίτη. 

Που έχουμε καταντήσει;

Το περιμέναμε από τους διεφθαρμένους πολιτικούς, το περιμέναμε από τους τοκογλύφους τραπεζίτες, αλλά δεν το περιμέναμε από την ηγεσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδας. Δεν περιμέναμε δηλαδή ότι θα είχαν τόση πρεμούρα οι ιεράρχες για την τύχη της Εθνικής Τράπεζας τη στιγμή που άνθρωποι έχουν μετατρέψει στάσεις λεωφορείων σε σπίτια και μάλιστα μπροστά από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης! 

Δεν το περιμέναμε ότι η ευαισθησία των ιεραρχών θα εξαντλούνταν στο να μην χαθεί η περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία επίσης παρασιτοζωεί σε βάρος όλων ημών των συνεπών φορολογούμενων που πληρώνουμε το μισθό των ιερέων, των διακόνων, χιλιάδων ανθρώπων και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ανάμεσά τους υπάρχουν άνθρωποι που κάτω από τα ράσα το μόνο που τους νοιάζει είναι το χρήμα και πώς θα βγάλουν εύκολα και γρήγορα κέρδος και πώς θα ζούνε χλιδάτη ζωή. 

Γιατί να μην κάνουν δωρεάν γάμους και βαφτίσια και να περιορίσουν λίγο τα ποσά που ζητάνε οι ιερείς για αγιασμό; 

Γιατί να μην ξεκινήσει η έρευνα επιτέλους σε βάρος των φοροφυγάδων αρχιερέων που έχουν περιουσίες εκατομμυρίων ευρώ που αποκρύπτουν από την εφορία;

Γιατί να μην δοθούν εκκλησιαστικά ακίνητα για την παροχή δομών αλληλεγγύης, όπως π.χ. ξενώνες αστέγων, απόρων;

Γιατί να μην δίδεται οικονομικό βοήθημα σε όσους πράγματι έχουν ανάγκη από τις ενορίες και όχι π.χ. σε τοξικομανείς;

Γιατί να μην αποδώσει η Εκκλησία την περιουσία της για τη διάσωση των ελληνικών νοικοκυριών, των υπερχρεωμένων, των υπερφορολογημένων πολιτών;

Γιατί να μην αποδίδει φόρο η Εκκλησία;

Γιατί να αναρωτιόμαστε ότι έχουμε την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος που δεν μας αξίζει όπως έχουμε αποκτήσει και τις ηγεσίες πολιτικές και οικονομικές της χώρας που δεν μας αξίζουν;

Μετρώντας τα κέρματα

Αν η ευαισθησία των ανθρώπων που βρίσκονται στο ανώτατο επίπεδο της ιεραρχίας της Εκκλησίας περιορίζεται στο πώς θα σωθούν τα περιουσιακά στοιχεία της τότε τί θα πρέπει να περιμένουμε από αυτή στην περίπτωση που κάποια στιγμή οι δυνάστες μας και υποτιθέμενοι δανειστές μας πούνε «συγνώμη κύριοι, κάναμε λάθος, χρεοκοπήσατε και τώρα μας ανήκετε»;

Η Εκκλησία έπρεπε να σταθεί στο πλευρό της φτωχολογιάς, στο πλευρό όσων έχουν ανάγκη, στο πλευρό όσων έχουν υποστεί τα πάνδεινα εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής. Δυστυχώς, οι πράξεις φιλανθρωπίας, τα συσσίτια, πέραν του ότι είναι μεμονωμένες πράξεις που αποφασίζονται από τον ιερέα κάθε ενορίας, δεν αρκούν ούτε για την επιβίωση των Ελλήνων που βρίσκονται πλέον στα όρια της φτώχειας ούτε για την επιβίωση του ίδιου του Ελληνισμού. Δεν αρκεί να μετράς τα κέρματα στο παγκάρι και να ευδαιμονείς το Θεό για το οικονομικό κέρδος που απέκτησες.

Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ένας πόλεμος συμφερόντων ανάμεσα στα αρπακτικά που προσπαθούν να αρπάξουν ότι μπορούν από τον πλούτο των απλών πολιτών και έχουν βάλει στο μάτι και την περιουσία της Εκκλησίας, η οποία όμως τόσο καιρό ανήκει σε αυτούς που παρασιτοζώησαν σε βάρος των φτωχών και μεσαίας οικονομικής κατάστασης Ελλήνων δεδομένου ότι από τον δικό τους φόρο, πληρώνονταν οι αμοιβές όλων των ιεραρχών και των λοιπών εργαζόμενων στην Εκκλησία από τα πιο χαμηλά στα πιο ψηλά στην ιεραρχία της. 

Αν για την Εκκλησία αποτελεί προτεραιότητα να συνεχίσει να διατηρεί τον έλεγχο που ασκεί στο τραπέζι συνεδριάσεων του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τραπέζης τότε η κοινωνία θα πρέπει να επανεξετάσει τις σχέσεις της με την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδας και αν χρειαστεί να τις τερματίσει και να διατηρήσει μόνο σχέσεις με όσους ιερείς πραγματικά νοιάζονται μόνο για το καλό των συνανθρώπων τους που έχουν πέσει θύματα αυτής της πολιτικής που υπαγορεύει η εγχώρια ελίτ, πολιτική, τραπεζική, οικονομική και η τρόικα. 

Και ας αναρωτηθούν επιτέλους οι ιεράρχες. Θέλουν μια Εκκλησία που θα ανήκει στην παρασιτική ελίτ ή μια Εκκλησία που θα λειτουργεί με βάση όσα μας δίδαξε ο Ιησούς Χριστός;  

danioliptes.gr