του Δημήτρη Ουζουνίδη
Η δημιουργία πλαστής εικόνας δήθεν ανάκαμψης με γελοία επιχειρήματα, όπως π.χ. μείωση της αύξησης της ανεργίας (ή μήπως αύξηση της μείωσης της ανεργίας;), αποτελεί ένα καλό τρικ της κυβέρνησης για να περιορίζει τις αντιδράσεις για την πολιτική οικονομικής υποδούλωσης του ελληνικού λαού που εφαρμόζει. Την ίδια ώρα, η μια μεγάλη απάτη στήνεται πίσω από την άλλη, είτε αυτή λέγεται voucher για ανασφάλιστους στην υγειονομική περίθαλψη, είτε λέγεται φωτοβολταϊκά και πράσινη ανάπτυξη.
Τον Ιούνιο, όταν πλέον θα πάψουν να υπάρχουν ταμεία στις εφορίες, και η σχέση όλων των συνεπών φορολογούμενων με τις τράπεζες θα αυξηθεί, θα κληθούμε να αποφασίσουμε και πάλι ατομικά ή σε επίπεδο οικογένειας αν θα συνεχίσουμε να είμαστε νομιμόφρονες απέναντι σε ένα κράτος που ξώφθαλμα απομυζεί την περιουσία μας, μας στερεί το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, ενισχύει την ανομία σε κάθε επίπεδο, είτε αυτό λέγεται μισθός, είτε λέγεται χαράτσι, και ταυτόχρονα εξυπηρετεί πιστά τα συμφέροντα της ελίτ και ειδικά της πτωχοτραπεζοκρατίας με αποτέλεσμα σιγά σιγά να βλέπουμε στη χώρα μας να συσωρρεύεται με ταχείες διαδικασίες ο πλούτος των ελληνικών οικογενειών στα χέρια τραπεζών και κράτους.
Τα τελευταία έτη στην Ελλάδα η φτώχεια μετατοπίστηκε από την ομάδα των ηλικιωμένων προς την ομάδα των νεότερων ζευγαριών με παιδιά αλλά και προς τους εργαζόμενους γενικά. Μιλάμε για το μέλλον και την παραγωγική και μοναδική αναπτυξιακή δύναμη της χώρας.
Πλέον, διαπιστώνουμε ότι ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά εξαρτώνται από την πενιχρή σύνταξη των ηλικιωμένων.
Ακόμη και εκεί, η κυβέρνηση κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μη συμβεί ούτε αυτό και τον Ιούνιο θα εφαρμοστούν τα μέτρα του πολυνομοσχεδίου, του Μνημονίου που ψηφίστηκε με μη δημοκρατικές διαδικασίες πριν από το Πάσχα και επιτρέπει σε κυβέρνηση και τράπεζες να αρπάζουν και να ρημάζουν ούτε λίγο ούτε πολύ με απίθανες δικαιολογίες για οφειλές μικροποσών. Μοιάζει εφιαλτικό, ακούγεται σαν απειλή αλλά το μέλλον θα δείξει αν τελικά θα τολμήσουν να το κάνουν ή όχι.
Την ώρα λοιπόν που οι Στουρνάρας και Σαμαράς μιλάνε για ανάπτυξη το 2014, η φτώχεια εξαπλώνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την εξέταση των δεικτών με τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού στην Ελλάδα που πρόσφατα ανακοινώθηκαν από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία και την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία προκύπτει ότι η στέρηση των βασικών αναγκών, ανεπαρκείς συνθήκες στέγασης, επιβάρυνση από τις δαπάνες στέγασης, αδυναμία πληρωμής τραπεζών ή αγορών με δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, δυσκολία αντιμετώπισης των συνήθων αναγκών, ποιότητα ζωής αφορά τελικά ένα πολύ σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού που θεωρητικά δεν είναι φτωχό.
Επομένως, η οικονομική πολιτική που ακολουθείται είναι πράγματι προς την πολιτική της ισότητας. Όλοι φτωχοί, μας θέλουν όλους ζητιάνους.
Danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.