Μαύρο έχει πέσει από τα μεσάνυχτα της Τριτης σε όλα τα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια, αλλά και στα ιδιωτικά τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δίκτυα της χώρας εξαιτίας της απεργίας που αποφάσισαν τα σωματεία εργαζομένων στον Τύπο.

Αυτό σημαίνει οτι ειδήσεις δια της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου δε μεταδίδονται, ενώ πλέον έχει σιγήσει και το κανάλι της Βουλής. Άρα, ουσιαστικά, η μοναδική ενημέρωση που λαμβάνει ο ελληνικός λαός είναι μέσω των πληροφοριών που διακινούνται μέσω διαδικτύου.

Άρα ο πολίτης που δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο μένει τόσες μέρες στο σκοτάδι. Βέβαια, με τη λειτουργία των τηλεοπτικών καναλιών δεν σημαίνει οτι παρέχεται απαραίτητα επαρκής και αντικειμενική ενημέρωση, ωστόσο, αποτελούν πηγές πληροφόρησης για εκατομμύρια πολίτες.

Η ξαφνική απόφαση της κυβέρνησης για κλείσιμο της ΕΡΤ, προκάλεσε όπως αναμενόταν τσουνάμι αντιδράσεων στη χώρα. Η κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά οτι μετά από αυτό θα ακολουθήσει απόφαση των αρμόδιων συνδικαλιστικών οργάνων των δημοσιόγραφων για απεργία. Όπως κάνουν πάντα στα μεγάλα γεγονότα, έτσι και τώρα, επέβαλλαν σιωπητήριο δια της απεργίας.

Γνώριζε, επίσης, οτι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα προχωρήσουν σε μία 24ωρη απεργία για τα μάτια του κοσμου και μετά θα το βουλώσουν, όπως και έγινε.

Δεν είναι, άλλωστε τυχαίο το γεγονός, οτι αν και η απεργία κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών,συνεχίζεται!

Κι οι απολύσεις θα γίνουν γαργάρα σε λίγο, κι ο φασιστικός τρόπος του κλεισίματος “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” κι όλα αυτά. Κι ο κόσμος σιγά σιγά θα ξεχάσει και θα σταματήσει να συρρέει κατά εκατοντάδες στα κατά τόπους κτίρια της ΕΡΤ.Κι όλα αυτά γιατί θα ξεχάσουν!

Οι Έλληνες είμαστε λαός με μνήμη χρυσόψαρου και μόλις εμφανιστεί – ή κατασκευαστεί- ένα άλλο ζήτημα στην επικαιρότητα, το ζήτημα της ερτ θα “παραγραφεί”.

Όμως, από αυτήν την υπόθεση και το χειρισμό της, γεννιούνται ένα σωρό ερωτηματικά: Γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει μία τέτοια ρηξικέλευθη απόφαση με τον κίνδυνο να ξεσηκώσει την κοινωνία εις βάρος της; Γιατί τώρα αυτή η απόφαση; Γιατί λίγους μήνες πριν τις γερμανικές εκλογές; Τι άραγε προσπαθούν να καλύψουν ή να περάσουν κάτω από το τραπέζι εν μέσω αυτής της αναστάτωσης;

Γιατί σε μία τέτοια κατάσταση φιμώνεις όσους έχουν άποψη ή μεταφέρουν τα γεγονότα; Με αυτόν τον τρόπο σωζεις κάποιον ή μήπως πιέζεις κάποιον;

Κι όπως έγραψε και κάποιος δημοσιογράφος στα social media, τα οποία “έσωσαν” την κατάσταση για άλλη μία φορά, “γιατί μια απόφαση πρέπει να λειτουργεί ως τιμωρία για αυτό για το οποίο διαμαρτύρεσαι και όχι ως αυτομαστίγωμα. Διαμαρτυρόμαστε για φίμωση και φιμώνουμε και όσους μπορούν να το εκφράσουν;”

Όταν το καζάνι βράζει, ακόμη κι αν δεν κάνει θόρυβο, κάποια στιγμή θα σκάσει. Κι όσο το φιμώνεις, τόσο πιο μεγάλος θα είναι ο κρότος της έκρηξης.

 

Danioliptes.gr

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.