Κοιμήθηκαν Δημοτικοί αστυνομικοί και ξύπνησαν κανονικοί αστυνομικοί… Ε δεν είναι οι μοναδικοί σε αυτή τη χώρα που είδαν τη ζωή τους να αλλάζει σε ένα απόγευμα και χωρίς, βεβαίως, να το έχουν επιλέξει, να τους έχει ρωτήσει κανείς…
Για εκείνους η περασμένη Παρασκευή ήταν όπως κάθε άλλη μέρα… Σηκώθηκαν το πρωί, έβαλαν τη στολή τους, βγήκαν στο δρόμο, έκοψαν κλήσεις, κυνήγησαν μικροπωλητές με μαϊμούδες Louis Vuitton στα χέρια, σχόλασαν, γύρισαν στο σπίτι, έβγαλαν τη στολή. Όταν ήρθε η ώρα έπεσαν για ύπνο κι όταν ξύπνησαν ήταν μπάτσοι! Πώς και γιατί δεν έχει σημασία.
Οι αλλαγές σε αυτή τη χώρα, άλλωστε, ποτέ δε συνοδεύονταν από μία λογική εξήγηση.
Στον δημοτικό αστυνομικό τι να πεις τώρα; Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πτυχίο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Άφησαν την ειδικότητα και το όνειρο τους για να γίνουν δημοτικοί αστυνομικοί. Να δουλεύουν 7 – 3 και να πηγαίνουν για ύπνο. Και τώρα γίνονται μπάτσοι! Όλα αυτά, δηλαδή, που κορόιδευαν!
Δήμαρχοι και δημοτικοί υπάλληλοι τα έβαλαν με Θεούς και δαίμονες! Είναι δυνατόν; αναφωνούν. Κι όμως είναι.
Δεν είναι οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που τους άλλαξαν τη ζωή μέσα σε ένα απόγευμα, χωρίς να τους ρωτήσουν. Δεκάδες άτομα μπορούν να διηγηθούν τη δική του ιστορία όταν ένα πρωινό, με δυο κουβέντες του αφεντικού τους τους έδειξε την πόρτα.
Η απάντηση όπως και στην περίπτωση των δημοτικών αστυνομικών, έτσι και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η απάντηση είναι ίδια: οι καιροί είναι σκληροί και η πατρίδα απαιτητική.
Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, οι επιλογές και τα μέσα διαφορετικά, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: απολύσεις στο δρόμο που χάραξε το μνημόνιο.
Χωρίς αιτία, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, χωρίς εναλλακτική λύση.
Ελπίδα ίσως… αλλά κι αυτή με το σταγονόμετρο.
Danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.