Aσκήσεις λεονταρισμού

Το στοίχημα δείχνει να έχει κριθεί. Η κυβέρνηση αυτή, με όλη τη στήριξη που της δίνουν απλόχερα τα εγχώρια οικονομικά κέντρα και οι ξένοι προστάτες της, δεν μπορεί να βγάλει το προσεχές φθινόπωρο.

 

Το συνομολογούν πρώτοι από όλους και με κάποια ανεπαίσθητη ανακούφιση στο βάθος, οι περισσότεροι από τους βουλευτές της που αναχώρησαν για διακοπές με την αίσθηση ότι δεν πάει άλλο!

Και προλειαίνει το έδαφος ο ίδιος ο πρωθυπουργός που το ’χει ρίξει στις ασκήσεις λεονταρισμού, οι οποίες χωρίς πλέον να τρομάζουν κανέναν αποκαλύπτουν σε κοινή θέα το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί από τις αποτρόπαιες πολιτικές επιλογές του.

Οι κατά καιρούς δηλώσεις του, στις οποίες προσπαθεί να κατασκευάσει «εσωτερικούς εχθρούς», που αναχαιτίζουν δήθεν τη… «μεταρρυθμιστική» του έφοδο στο μέλλον, δεν έχουν αντίκρισμα στην πολιτική αγορά, η οποία έχει από καιρό αντιληφθεί ότι ο Αντώνης Σαμαράς αναζητεί ένα εύσχημο άλλοθι για να την κάνει δραπετεύοντας ηρωικά από την εξουσία και τα οικονομικά και κοινωνικά συντρίμμια που αφήνει πίσω της η πολιτική του.

Δεν έχουμε χρεία άλλων μαρτύρων, αλλά το μαρτυρά και η στάση του στυλοβάτη αυτής της φαιάς πολιτικής, υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, ο οποίος σαν καλός παρτάκιας που είναι, σπεύδει επιμελώς να λάβει αποστάσεις ασφαλείας από τον όλεθρο, πιστώνοντας το ναυάγιο στους «ψεύτες πολιτικούς», σε αντίθεση με τον «ειλικρινή τεχνοκράτη», όπως μοστράρει τελευταία την αφεντιά του.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, άλλωστε, το είπε όσο πιο καθαρά γινόταν: αν δεν το ξέκοβε η Μέρκελ, ο πρωθυπουργός θα πήγαινε σε εκλογές με το πρόσχημα της ΕΡΤ. Τίποτε δεν τον εμποδίζει, συμπεραίνουν στα πολιτικά στέκια, να το κάνει μετά τις γερμανικές εκλογές, βάζοντας σε κίνηση τις εκλογικές μυλόπετρες που τελικά θα τον αλέσουν…

Όλα τριγύρω αλλάζουνε

Τίποτε στον κόσμο που ξέραμε δεν είναι πια ίδιο.

Σκιτζήδες πολιτικοί, υποταγμένοι στα σκληρά επιχειρηματικά συμφέροντα και την αδίστακτη αγορά, χωρίς ενδοιασμό και περίσκεψη, θυσιάζουν ό,τι καλύτερο έχουμε, τα νιάτα αυτής της έρμης πατρίδας, και βγάζουν θρασύτατα τα μαλαματικά της στο σφυρί, λες και τα κληρονόμησαν από τους πατεράδες τους.

Συνοπτικά και αγνοώντας επιδεικτικά ότι… τον βλέπουν, ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος διαλύει την τεχνική εκπαίδευση για χατίρι των ιδιωτικών ΙΕΚ και πετά στον δρόμο χιλιάδες φίλεργους εκπαιδευτικούς, ενώ την ίδια στιγμή προσφέρει στην εργοδοσία άλλους τόσους απελπισμένους μαθητές που θα δουλεύουνε στις επιχειρήσεις σαν σκλάβοι και θα πληρώνονται, στην καλύτερη περίπτωση, με μισθό ανειδίκευτου εργάτη. Κι από την άλλη, με τις… αλλαγές που προωθεί από φέτος στα Γενικά Λύκεια, δρομολογεί ένα ανελέητα εξεταστικοκεντρικό σύστημα για λίγους, ένα ταξικό μακελειό, όπου θα απογειωθεί η παραπαιδεία σε συνθήκες αφόρητης οικονομικής εξουθένωσης.

«Άξιος» συνοδοιπόρος, ο υπουργός Δημόσιας Διοίκησης Κυριάκος Μητσοτάκης, ένας πολιτικός κληρονομικώ δικαίω – το πιο κλειστό και προσοδοφόρο επάγγελμα στον τόπο –, που δεν χρειάστηκε ποτέ να ιδρώσει να βρει δουλειά και ο οποίος θεωρεί ότι το να απολύσεις μονοκοντυλιά 25.000 υπαλλήλους αντιστοιχεί ποσοστιαία μόλις στο 4% του συνόλου, οπότε… δεν τρέχει και τίποτε!… Πρόκειται για ανεπανάληπτη επίδειξη ιταμότητας!

Ο δικομματισμός, αφού εξέθρεψε αυτήν ακριβώς τη δημόσια διοίκηση, τώρα αντί να αναλάβει στο ακέραιο τις ευθύνες του, λοιδορεί περιφρονητικά το δημιούργημά του! Τέτοιους, δυστυχώς, ψηφίζαμε πολλοί από εμάς όλα αυτά τα χρόνια.

Ούτε ένας από τους υπουργούς των τελευταίων άθλιων μνημονιακών κυβερνήσεων δεν έχει κάνει κάτι της προκοπής στον τομέα ευθύνης του, ώστε να εκλογικευτεί η κατάσταση και να μαζευτούν οι σπατάλες.

Τουναντίον, άφηναν το πράγμα να σαπίζει κι όταν ερχόταν η ώρα της κρίσης, προχωρούσαν σε αγριότητες επικαλούμενοι υπαρκτές και ανύπαρκτες αξιώσεις της τρόικας.

Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από το υπουργείο Υγείας! Και μόνο στον πολύπαθο αυτόν χώρο να είχε σταματήσει το κραυγαλέο πάρτι και οι κραιπάλες των πολυεθνικών και των μεγάλων εταιρειών, δεν θα χρειαζόταν να κοπεί ούτε ευρώ από τους μισθούς και τις καταρρέουσες συντάξεις. Τι κάνει σήμερα αυτός ο θλιβερός τηλεπωλητής Άδωνις Γεωργιάδης που, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, ρίχνει την υστερική σκιά του στη ζωή μας; Συρρικνώνει τη δημόσια υγεία στα κατώτατα δυνατά όρια.

Από την άλλη, έχουμε να κάνουμε με κάτι… εργατόπαιδα τύπου Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος, αφού εκτέλεσε εν ψυχρώ την Ολυμπιακή, για να δημιουργηθεί με άνεση ένα ιδιωτικό μονοπώλιο στις αερομεταφορές, ξεπουλάει τώρα μισοτιμής και με την ίδια συνέπεια την περιουσία της χώρας, αδιαφορώντας για το ότι έτσι ξεπουλάει ουσιαστικά τη δυνατότητά της να διαμορφώνει με στρατηγικούς όρους το μέλλον της στον κόσμο.

Το υπουργείο Ανάπτυξης, του οποίου προΐσταται, έχει μεταβληθεί σε τροχονόμο συμφερόντων και ο ίδιος, όσο και οι συνυπεύθυνοι συνεργάτες του, όπως αυτό το αστέρι Αθ. Σκορδάς, παρατηρούν τα μεροκάματα να κατρακυλάνε, στο πλαίσιο μιας τεράστιας εσωτερικής υποτίμησης, αλλά τις τιμές, χάρη στις ανεξέλεγκτες πρακτικές των μεγάλων ομίλων, να στέκονται αμετακίνητες στο ύψος τους, κάνοντας απλησίαστα ακόμα και τα βασικά προϊόντα για τα μεσαία και κάτω νοικοκυριά.

Ο θίασος επί σκηνής

Όλοι αυτοί, και ειδικά Στουρνάρας και Βενιζέλος, είχαν υποσχεθεί για παράδειγμα ότι θα ψήφιζαν αυτό το καλοκαίρι ένα δίκαιο, απλό και ξεκάθαρο φορολογικό νομοσχέδιο που θα μοίραζε ισότιμα τις υποχρεώσεις, κάνοντας πράξη τη συνταγματική επιταγή ότι καθένας συνεισφέρει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του.

Κι αντ’ αυτού ψήφισαν νέα επαχθή μέτρα, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα προκλητική φορολογική ασυλία στους υψηλούς χρηματοδότες τους, που στέλνει οριστικά σε αποστρατεία κάθε έννοια φορολογικής και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Στο κλίμα αυτό, ο υπουργός Ανεργίας Γ. Βρούτσης, που τίναξε στον αέρα ακόμα και τον κατώτατο μισθό, ανακίνησε καταμεσής του θέρους, θέμα νέων περικοπών στις βασικές συντάξεις, οι οποίες ούτως ή άλλως με τον νόμο του Λοβέρδου θα πέσουν από 1.1.2015 στα 360 ευρώ, μαζί με μια ατομική μερίδα που θα προκύπτει για τον καθένα ανάλογα με τις ασφαλιστικές εισφορές του.

Η «απάντηση»

Τα ασφαλιστικά ταμεία, ο κοινός κουμπαράς οπού γενιές και γενιές εργαζομένων εμπιστεύθηκαν τις οικονομίες μιας ζωής, δεν έχουν πλέον πόρους και είναι θέμα χρόνου η κατάρρευσή τους. «Ε, και;» λένε σηκώνοντας αδιάφορα του ώμους στην κυβέρνηση. Ας είναι καλά η ιδιωτική ασφάλιση. Αλλά για πόσους;

Τα όσα ενδεικτικά μόνο περιγράψαμε, αρκούν για τη μεγάλη εικόνα: έμελλε να δούμε τη χώρα να καταρρέει στον καιρό μας, έρμαιο μιας πολιτικής που αφανίζει βάσει σχεδίου τον λαό της και του στερεί κάθε δυνατότητα για ανθρώπινη ζωή.

Θα το επιτρέψουμε αυτό; Μια πρώτη απάντηση, λένε οι γνωρίζοντες, θα δοθεί στην οριακή 11η Σεπτεμβρίου, οπότε δίνουν ραντεβού εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι στην Υγεία και τους οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης με σκοπό να ξεκινήσουν απεργία διαρκείας. Αυτήν τη φορά η πολιτική επιστράτευση ίσως αποδειχθεί θρυαλλίδα…

Το ποτάμι της οργής φουσκώνει όσο ο απλός κόσμος συνειδητοποιεί ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνάνε, μας έχουνε κηρύξει έναν απροσχημάτιστο πόλεμο!…

 

Topontiki