Κροκοδείλια δάκρυα

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δικαιολογήσει τη συ­νεχή σκλήρυνση της πολιτικής της και να υποσχεθεί – για πολλοστή φορά στα τρία χρόνια «μνημονίων» – ανάκαμψη της οικονομίας, έξοδο στις αγορές, λύ­ση στο θέμα του χρέους, νέες στρατηγικές συμμαχίες και ένα καλύτερο αύριο, έχει πάρει πλέον χαρακτήρα ανοιχτού εμπαιγμού.
 
Αυτοί που διαλύουν το κράτος περιορίζοντας την πρό­σβαση των πολιτών σε πολύτιμα αγαθά έχουν το απύθμενο θράσος να ονομάζουν τη διάλυση «ευέ­λικτο» και «λειτουργικό» κράτος, το οποίο ωστόσο θα γίνει πιο… προσβάσιμο στους πολίτες. Κι όμως, οι απολύσεις και το «πετσόκομμα» γίνονται ακριβώς στους τομείς εκείνους που διασφαλίζουν αυτή την… έρημη «εξυπηρέτηση του πολίτη», τους τομείς που παράγουν πραγματικές υπηρεσίες και αγαθά.
 
Το ΤΑΙΠΕΔ, για παράδειγμα, πουλάει την ΕΥΔΑΠ σε ιδιώ­τες ακριβώς την ώρα που ο πρόεδρός του (παλαιότε­ρα επικεφαλής της δημόσιας εταιρείας ύδρευσης) την εκθειάζει σε ραδιοφωνική του συνέντευξη τόσο για την αρτιότητα των υπηρεσιών και των υποδομών της όσο και για την επάρκεια και την προσφορά των υπαλ­λήλων της!
 
Ο υπουργός Υγείας αναγνωρίζει ότι τα νησιά μένουν χω­ρίς ιατρική κάλυψη διότι δικαίως οι γιατροί αρνούνται διορισμούς επειδή οι μισθοί τους δεν επαρκούν για να επιβιώσουν. Θα δώσει, λοιπόν, κίνητρα, αλλά όχι… λε­φτά, διότι δεν υπάρχουν!
 
Το ίδιο όµως συμβαίνει με τους αναπληρωτές καθηγη­τές, οι οποίοι αδυνατούν πλέον να μετακινηθούν έξω από τον τόπο κατοικίας τους για τους ίδιους λόγους. Έτσι, πολλοί θα αρνηθούν να καταλάβουν τις θέσεις τους και η κυβέρνηση θα ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύ­τερα μαζί τους.
 
Με τον τρόπο αυτόν η κυβέρνηση, όσα κροκοδείλια δάκρυα και αν χύσει, καταφέρνει μόνο να αυξάνει, εκτός από την απόγνωση, και την οργή για τον κατά­φωρο και απροκάλυπτο εμπαιγμό.
 
Τα ίδια χαρακτηριστικά κοροϊδίας έχει και η χαοτική σεναριολογία για μια πραγματική ελάφρυνση του χρέους. Όλοι γνωρίζουν ότι η Γερμανία θα παρατείνει όσο μπορεί την πλήρη υποταγή της Ελλάδας στις επιλογές της, ενώ η ίδια η Μέρκελ είπε χθες ότι στην Ελλάδα πρέπει «να δοθεί χρόνος». Την ίδια ώρα, αγγλοσαξονι­κές αναλύσεις βλέπουν το «πρωτογενές πλεόνασμα» ως… «ευκαιρία για χρεοκοπία»!
 
Η κυβέρνηση όμως βλέπει… ευκαιρίες! Κι άλλος εμπαιγ­μός.

Σταύρος Χριστακόπουλος από topontiki