Μέχρι και η ΓΣΕΕ το κατάλαβε. Οι σημερινοί 20ρηδες άνεργοι (το 65% του συνόλου των 2.000.000) θα περιμένουν πρόσληψη μετά τα 30 τους. Και αυτό αν αρχίσουν επενδύσεις το 2015. Δεν μας λέει όμως ότι το πρόβλημα είναι να μην φύγουν τρέχοντας και οι τελευταίοι ντόπιοι επενδυτές γιατί οι ξένοι δεν έρχονται ούτε ως δείγμα.
Επαναφέρω, για τρεις λόγους, το θέμα της διάλυσης της επιχειρηματικότητας σε συνδυασμό με την αποβιομηχάνιση της χώρας που σημαίνει προοπτική ανεργίας στα 35% και αδυναμία θέσεων εργασίας για 15 χρόνια και βάλε.
Πρώτον γιατί στα εγκαίνια της ΔΕΘ ανάμεσα σε «λυγμούς» και άλλα καραγκιοζιλίκια θα ακούσουμε σωτήριους κυβερνητικούς και αντιπολιτευτικούς λόγους για την απορρόφηση της ανεργίας.
Δεύτερον για να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε την… στροφή της οικονομίας στους λαχανόκηπους (που ονειρευόταν και ο Χίτλερ για την Ελλάδα) με την προσθήκη των «κλάδων» της καφετέριας, των σουβλατζίδικων και της γκρηκ-ταβέρνας…
Και τρίτον γιατί η ΓΣΕΕ που έχει ξεχάσει την πολύπλευρη ιστορική ευθύνη της τόσο στην αποβιομηχάνιση όσο και στην ανεργία αποτυπώνει τις ημέρες αυτές σε έκθεσή (σύμφωνα με αποκαλυπτικόρεπορτάζ της συναδέλφου κ. Σαλούρου χθες στο Capital.gr) αναλύσεις που οδηγούν στο συμπέρασμα (του Ινστιτούτου μελετών της) ότι και σήμερα να ξεκινήσουν επενδύσεις ικανές να απορροφήσουν ανέργους η μείωση της ανεργίας θα γίνει ορατή μόνο μετά από 10 χρόνια.
Δηλαδή (σύμφωνα με την ΓΣΕΕ) οι όποιες επενδύσεις (αν και όποτε γίνουν) θα έχουν θετικές επιπτώσεις για τους ανέργους από το 2025 και μετά. Δεν θα ασχοληθώ άλλο με την ΓΣΕΕ γιατί δεν είναι ούτε η εποχή ούτε η κατάλληλη στιγμή να αναφερθώ στο πως, ως αποκλειστικό υποχείριο των κομμάτων, των κυβερνήσεων και των συντεχνιών των κρατικών επιχειρήσεων του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού του καραγκιόζη κατάντησε εχθρός και πολέμιος των ιδιωτικών επιχειρήσεων «εκπροσωπώντας» όμως εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα!!
Χρησιμοποιώ όμως την αφορμή των αναλύσεων της για την ανεργία που προετοιμάζει για να παρουσιάσει στο γνωστό πολιτικό «κουκλοθέατρο» της ΔΕΘ γιατί συμφωνώ απόλυτα με τα συμπεράσματα της εκθέσεώς της και γιατί θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει αυτό το αισχρό εμπόριο ελπίδας στα νέα παιδιά που βγαίνουν από τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια με το όνειρο ότι κάπου θα ασκήσουν την επιστήμη ή την τέχνη τους.
Εάν εξαιρέσουμε λοιπόν τις περιπτώσεις εκσυγχρονισμού πάσης φύσεως ιδιωτικών επιχειρήσεων που όμως στο 80-90% δεν περιλαμβάνουν νέες θέσεις εργασίας νέος επενδυτής ντόπιος ή ξένος θα φανεί στην Ελλάδα μόνο κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Πρώτη και κεφαλαιώδους σημασίας προϋπόθεση είναι να ξεκαθαρίσει ότι η πολιτική βούληση και οι πολιτικές επιλογές της χώρας (με οποιαδήποτε κυβέρνηση) σε ό,τι αφορά το χρέος και την κρίση δεν θα οδηγήσουν στην τραγωδία της δραχμής και ότι θα παραμείνουμε στην Ευρωζώνη ανεξάρτητα και από την τύχη του ευρώ.
Αμέσως μετά έρχεται το θέμα της ρευστότητας και της χρηματοδότησης της οικονομίας.
Όσο το έλλειμμα χρηματοδότησης της οικονομίας παραμένει κοντά στα 20 δισ. ευρώ και προσπαθούμε να καλύψουμε το κενό αυτό με τις αστειότητες των 3-4 δισ. ευρώ του ΕΣΠΑ ενώ τα φέσια του κράτους παραμένουν στα ίδια επίπεδα, κανείς δεν πρόκειται να πάρει στα σοβαρά αυτό που λέγεται αναπτυξιακή πολιτική.
Για να μπουν δε στο παιχνίδι οι Τράπεζες πρέπει πρώτα να συνέλθουν και μετά να αναζητήσουν (με κίνητρα) τα πάνω από 20 δισ. ευρώ που μετανάστευσαν σε ανταγωνιστές τους. Από εκεί και πέρα έχουμε την φορολογική πολιτική που είτε μας αρέσει είτε όχι πρέπει να σταματήσει να μεταβάλλεται, σε ετήσιο ρυθμό, και να αντικατασταθεί από ένα σταθερό 10ετές (τουλάχιστον) απλό και κατανοητό φορολογικό περιβάλλον χωρίς μεταβολές.
Οι φορολογικοί συντελεστές μπορεί να συνεχίσουν να είναι αρνητικοί (όπως σήμερα) αλλά αυτό είναι θέμα δευτερευούσης σήμερα. Ταυτόχρονα πρέπει η φιλοσοφία της φορολογικής πολιτικής για όλα τα φορολογούμενα πρόσωπα να αντικατασταθεί με λογικές σύμφωνες με τις αναπτυξιακές ανάγκες της οικονομίας.
Ακολούθως η οικονομία πρέπει να απαλλαγεί από το νομοθετικό πλέγμα των αντικινήτρων και ειδικότερα εκείνων που συνδέονται με το γνωστότατο κύκλωμα διαφθοράς στους τομείς της εκδόσεως εργοστασιακών και άλλων αδειών, των οικοδομικών αδειών και του χωροταξικού καθεστώτος. Και όλα αυτά μόνο και μόνο για να φανεί ότι κάτι αναπτυξιακό γίνεται στην Ελλάδα.
Επειδή όμως το θέμα μας δεν είναι οι λόγοι των επενδυτικών αντικινήτρων (το έχουμε θίξει άλλωστε πολλές φορές από την στήλη) αλλά η ανεργία θα πρέπει να σημειωθεί ότι για να συμβούν όλα αυτά (αν συμβούν ποτέ) στην Ελλάδα θα χρειαστεί μια πενταετία.
Άρα αν δεχθούμε τις (ορθές κατά την άποψή μου) προβλέψεις της ΓΣΕΕ ότι από την έναρξη ανταπόκρισης των επενδυτών θα χρειασθεί μια δεκαετία να γίνει αισθητή στην ανεργία πρέπει να σημειώσουμε ότι (στην ιδανικότερη περίπτωση) οι σημερινοί 20ρηδες άνεργοι θα βρουν (στην Ελλάδα) δουλειά, μετά τα 35 τους, γύρω στο 2030-35. Είναι κανείς σε θέση να μας πείσει για το αντίθετο;
Του Γιώργου Κράλογλουαπό capital