Αν ήθελαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να σώσουν όποιον είναι σε κρίση θα είχαν ήδη σώσει το ευρώ και την ευρωζώνη. Αν ήθελαν οι πολιτικοί μας να σωθούμε θα απέφευγαν να συντηρούν ό,τι λέγεται σήμερα ελληνικό κράτος. Αν ήθελαν να μας σώσουν οι επενδυτές θα ήταν ήδη εδώ. Αν δεν σωθούμε μόνοι μας ξεχάστε μας…
Οι Γερμανοί και οι άλλοι «φιλεύσπλαχνοι» Ευρωπαίοι ηγέτες θα μας σώσουν μόνο αν τους βολεύουμε ως κράτος-μέλος που θα ανήκει σε ειδική ζώνη και ειδική κατηγορία αμοιβών μέχρι να αποφασίσουν τι θα κάνουν πολιτικά με την Ευρώπη και ειδικότερα με τον Νότο της.
Και ας πάμε στους εγχώριους «σωτήρες».
Ο κ. Βρούτσης θα μαζέψει και άλλους «σοφούς» να μελετήσουν πως θα σωθούν τα εφάπαξ στο δημόσιο και πως, παίζοντας με τα νούμερα, θα μανουβράρει την πρόωρη συνταξιοδότηση κρατικών υπαλλήλων για να μην γίνουν απολύσεις.
Ο κ. Σταϊκούρας θα τραβήξει από τα μαλλιά τις εισροές και τις εκροές για να αποδείξει ότι η κυβέρνησή του έσωσε την Ελλάδα επειδή σχηματίζεται λογιστικό πλεόνασμα. Και αφού έχουμε πλεόνασμα και μας βγαίνουν οι αριθμοί άντε πάλι στην ελεύθερη αγορά για δανεικά…
Ο κ. Χατζηδάκης παίρνει έτοιμα 250 εκατ. ευρώ από αυτά που έχουμε να σωθούμε μέσω ΕΣΠΑ για να σώσει τους Δήμους που θα σώσουν την ανεργία.
Ο κ. Γεωργιάδης νομίζει ότι θα σώσει την υγεία όπως πραγματικά νόμιζε και ο αείμνηστος Γεννηματάς…
Ο κ. Δένδιας είναι ευτυχής που το 2013 και ίσως το 2014 θα έχουμε λιγότερες ή καθόλου καταλήψεις… Για μετά το 2014 βλέπουμε..
Η Νέα Δημοκρατία «επανίδρυσε» το κράτος από το 2005 μέχρι το 2009 βάζοντας μισθωτούς και συνταξιούχους να πληρώσουν το ίδιο κράτος…
Το ΠΑΣΟΚ, ως σκέτο ΠΑΣΟΚ, μας έσωσε όσο μας έσωσε…, 30 χρόνια, και τώρα μας ξανασώζει ως συγκυβέρνηση.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ στέλνει το μήνυμα «κάτω τα χέρια» από το σύστημα γιατί θα το σώσει και θα το αναστήσει η κυβέρνησή μου που το ξέρει καλύτερα από τους άλλους…
Ας πούμε τώρα ότι τα καταφέρουν να μας σώζουν.
Όποιοι και αν είναι αυτοί.
Είτε οι δανειστές μας με τους Τροϊκανούς τους. Είτε η σημερινή κυβέρνηση. Είτε η αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε πολιτικές συμμαχίες.
Αν όμως λάβουμε υπόψη αυτά που κάνουν για να μας σώσουν θα διαπιστώσουμε ότι όλοι τους διαχειρίζονται την ίδια κατάσταση, πετσοκόβοντας μεν από εδώ και από εκεί, αλλά διατηρώντας «με ευλάβεια» πάλι την ίδια εικόνα.
Στο κράτος διώχνουμε κόσμο για να φέρουμε πάλι τον ίδιο κόσμο χωρίς τίποτε να μας λέει ότι θα αλλάξουν νοοτροπίες, φαυλοκρατίες, κομματισμοί και συντεχνιασμοί. Και σε αυτό είναι σύμφωνοι όλοι τους. Από τους δανειστές μέχρι τους δικούς μας.
Στην τοπική αυτοδιοίκηση (το άλλο κράτος μέσα στο κράτος) συνεχίζουμε την «σωτηρία» με προσλήψεις 50.000 ατόμων που θα διαλέξουν οι Δήμαρχοι που πάνε σε εκλογές…
Στις ΔΕΚΟ προχωράμε στην εξυγίανση αλλά το κράτος εκεί… Ακλόνητο και με τον πρώτο ρόλο για να χωθεί πάλι αν φτιάξουν τα πράγματα…
Στην υπόλοιπη οικονομία φόροι… φόροι… φόροι… μέχρι να βγει η ψυχή μας.
Στην παιδεία κάποια ζοριλίκια… μόνο για να μην απορριφθούμε από το μνημόνιο… Κατά τα άλλα όπως τα ξέρουμε και όπως τα θέλουμε…
Στην κοινωνική πολιτική και τις παροχές τσίμπημα στις περιπτώσεις που βγάζουν μάτι… Αλλά τα παράθυρα ανοικτά για νέες μαϊμουδιές στο μέλλον…
Ας πάμε τώρα ένα βήμα παραπέρα και ας δεχθούμε (καλόπιστα και καλοπροαίρετα) ότι (παρ΄ όλα αυτά) έχουν γίνει μεταβολές που μας επιτρέπουν να πιστεύουμε ότι θα σωθούμε.
Νομίζετε ότι υπάρχει κάποιος σε όλη την επικράτεια που να αντιλαμβάνεται ότι κάτι έχει αλλάξει εκτός από την αύξηση της ανεργίας;
Εκτός από την μεγαλύτερη φτώχια σε μισθωτούς και συνταξιούχους;
Εκτός από τα λουκέτα σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και μαγαζιά;
Εκτός από την σύνθλιψη της μεσαίας τάξης που χαρακτηρίζονται τώρα πλουτοκράτες;
Εκτός από την τεράστια απώλεια της αξίας της ακίνητης περιουσίας (μεγαλύτερη από εκείνη του Χρηματιστηρίου) που όμως ακόμη δεν φαίνεται;
Συνεπώς η αγωνιώδης διαχείριση, αναπαραγωγή και συντήρηση, (έστω και επιτυχώς) του μεταπολιτευτικού συστήματος που μας κατέστρεψε και οικονομικά και κοινωνικά δεν λέγεται σωτηρία της χώρας και του λαού. Λέγεται σωτηρία μόνο εκείνων που βολεύονται από το σύστημα. Η Ελλάδα χωρίς πραγματικό όραμα και ξερίζωμα της νοοτροπίας που κυριαρχεί τόσο για τα δικαιώματα όσο όμως και τις υποχρεώσεις του λαού δεν θα θωρακιστεί από τον κίνδυνο υποτροπής στην καταστροφή. Αν βεβαίως μπορέσουν να μας σώσουν.
Του Γιώργου Κράλογλου από capital
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.