Λογική απάντηση στο ερώτημα γιατί οι τράπεζες, που ζουν με κρατικό χρήμα, δεν συνδράμουν στην πραγματική οικονομία και δεν ανοίγουν τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις αναζητά η κοινωνία.
Το ερώτημα παραμένει κι είναι καίριο αν σκεφτεί κανείς οτι, παρά την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, παρά την επένδυση περίπου 30 δισ. ευρώ σε κεφάλαια, 12,5 δισ. σε funding gaps και 74 δισ. σε ρευστότητα από το ευρωσύστημα, οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν πάρει εμπρός.
Σε δημοσίευμα του το xrimatistirio.gr, κατονομάζει τις 4 αιτίες πίσω από την ακινησία των τραπεζών.
1) Τα κεφάλαια είναι δανεικά, όπερ σημαίνει ότι οι μέτοχοι και οι τράπεζες πρέπει πρώτα να επιστρέψουν ένα ικανό μέρος των κεφαλαίων αυτών, να αυξήσουν το ιδιωτικό κεφάλαιο και εν συνεχεία να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.
2) Η ρευστότητα είναι δανεική καθώς από το ευρωσύστημα έχουν αντληθεί 74 δισ. ευρώ, ενώ οι καταθέσεις αγγίζουν τα 162 δισ. εμφανίζοντας εσχάτως σημάδια κόπωσης.
Η καθαρή εισροή στο σύστημα από τα ιστορικά χαμηλά των 150 δισ. είναι μόλις 12 δισ., εκ των οποίων από το εξωτερικό έχουν εισρεύσει μόλις 2,5 δισ. ευρώ και αυτά από την Κύπρο.
3) Τα NPLs, δηλαδή τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, είναι παθογενής παράμετρος των ισολογισμών των τραπεζών και μεγάλο βάρος που διαταράσσει την προβλεψιμότητα και επιτείνει την αβεβαιότητα.
Με 68 δισ. ευρώ προβληματικά δάνεια είναι προφανές ότι το σύστημα δεν μπορεί να μιλάει για επανεκκίνηση. Με τέτοιο βάρος η προσπάθεια να πάρει εμπρός το banking θα αποτύχει.
4) Όσο η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση και η Ελλάδα παραμένει εκτός αγορών είναι προφανές ότι δεν μπορεί να τεθεί θέμα επανεκκίνησης του ελληνικού banking.
Η έλλειψη ρευστότητας στην ελληνική αγορά και κατ’ επέκτασην η ακινησία του ελληνικού banking βρίσκεται στην κορυφή των προβλημάτων που γονάτισαν την ελληνική πραγματική οικονομία.
Το ίδιο δημοσίευμα χαρακτηρίζει λάθος την άποψη οτι το κρατικό κεφάλαιο είναι και εύκολα διαχειρίσιμο. Όπως σημειώνει, απαιτείται το κρατικό κεφάλαιο να μετατραπεί σε ιδιωτικό κεφάλαιο, το οποίο θα είναι διατεθειμένο να αναλάβει μεγαλύτερο ρίσκο π.χ. χρηματοδοτώντας την οικονομία. Το ζητούμενο είναι πως θα γίνει αυτό και πότε. Όλα θα εξαρτηθούν από την πορεία εξάσκησης των warrants.
Ουσιαστικά, δεδομένου οτι το ποσοστό του ΤΧΣ ξεπερνά το 50%, οι τράπεζες πρακτικά δεν είναι ιδιωτικές. Για να γίνει αυτό θα πρέπει το ποσοστό του ΤΧΣ να πέσει κάτω από 50%, δηλαδή μια μείωση 35% από τα τρέχοντα επίπεδα σε μέσους όρους. Πριν από αυτή την διαδικασία οι τράπεζες θα χρειαστεί να βελτιώσουν ποσοτικά και ποιοτικά τα κεφάλαιά τους.
Το ζήτημα είναι οτι οι τραπεζίτες ξεκαθαρίζουν ότι για τη ρευστότητα θα επιτευχθεί μόνο μέσω εκδόσεων και καταθέσεων κι όχι νωρίτερα από το 2015: Οι τράπεζες διαθέτουν 74 δισ. ευρώ ρευστότητα από το ευρωσύστημα, κυρίως από την ΕΚΤ. Διαθέτουν 162 δισ. ευρώ καταθέσεις που εμφανίζουν σοβαρά σημάδια κόπωσης ή και οριακής μείωσης.
Οι τράπεζες χρειάζονται φθηνή ρευστότητα που τους την παρέχει η ΕΚΤ, αλλά δεν είναι μακροπρόθεσμης διάρκειας. Άρα, χρειάζονται αύξηση του κοινωνικού πλούτου, των καταθέσεων δηλαδή και εκδόσεις ομολογιακών δανείων senior debt.
Για να επιλυθεί το πρόβλημα της ρευστότητας θα χρειαστεί να υπάρξει προσπάθεια επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές και να είναι επιτυχής. Π.χ. άντληση ρευστότητας με επιτόκια 7% ή 8% θα ήταν αυτοκτονία για τις τράπεζες. Το ακριβό ELA τιμολογείται στο 2,5% και η ΕΚΤ στο 0,50%.
Πάντως, συνεχίζει το δημοσίευμα, η λύση σύστασης ΝΑΜΑ τύπου Ιρλανδίας, όπου θα υπαχθούν μέρος των προβληματικών δανείων των τραπεζών σε μια συγκεκριμένη τιμή, δεν φαίνεται να προκρίνεται. Στον αντίποδα, υιοθετείται η λύση των distress funds, η οποία όμως δεν προσδίδει υπεραξία αλλά ένα βραχυχρόνιο όφελος.
Η πώληση προβληματικών δανείων εγείρει κινδύνους για τους δανειολήπτες γιατί νέες συμβάσεις σημαίνει και μεγάλο ρίσκο έναντι των «νέων πιστωτών», που θα είναι τα distress funds.
Πάντως, αν αποτυπωθούν στην πραγματική τους διάσταση τα αναχρηματοδοτούμενα δάνεια του συστήματος, σημαντικό μέρος αυτών δεν εξυπηρετείται.
Οι τράπεζες με τις αναχρηματοδοτήσεις μεταφέρουν στο μέλλον τα προβλήματα, σε δάνεια κυρίως μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μεγάλων εταιρειών. Αν τα αναχρηματοδοτούμενα δάνεια αξιολογούνταν με αυστηρά κριτήρια το βέβαιο είναι ότι θα εκτινασσόταν ο δείκτης NPLs του συστήματος στο 40% (88 δισ.) επί του συνόλου των δανείων από 30% σήμερα.
Σε κάθε περίπτωση το 40%, όσο και αν φαντάζει υπερβολικό, αντικατοπτρίζει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος στο ελληνικό banking.
Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα ο συντελεστής κάλυψης των προβληματικών δανείων είναι ο χαμηλότερος σε σχέση με Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία.
Κι όλα αυτά , ενώ παραμένει άγνωστος ο χρόνος που η Ελλάδα θα επιστρέψει σε ανάκαμψη. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι θα υπάρξει ανάκαμψη στην οικονομία το 2014 και π.χ. η S&P το 2015. Το πότε θα σημειωθεί το γύρισμα στην οικονομία είναι καθοριστικό για να μπορέσει να εκτιμηθεί πότε θα σημειωθεί το γύρισμα στο ελληνικό banking.
Danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.