Επάγγελμα κατασχέτης

Η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες, λένε, και γεννά νέα επαγγέλματα. Επαγγέλματα, όμως, που λειτουργούν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και ουσιαστικά, χωρίς κανένα αντικείμενο. Πρόκειται για θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν για να “σώσουν” το Δημόσιο και τη φήμη του success story, που τόσο όμορφα οικοδόμησε ο πρωθυπουργός και τόσο ολοκληρωτικά αποδομεί η κοινωνία.

Νέα ειδικότητα που είναι ακόμα στα σκαριά είναι αυτή του «κατασχέτη». Ο κατασχέτης πρέπει να έχει ένα βασικό προσόν: την αναλγησία. Σε δεύτερη φάση πρέπει να είναι γρήγορος και διεκπαιρωτικός.

 

Ουσιαστικά, πρόκειται για τον εισπράκτορα χρεών, επάγγελμα που άνθησε και ανθεί στους κόλπους της μαφίας, όπου οι εντεταλμένοι για την είσπραξη κάνουν τη δουλειά τους με τη βοήθεια μιας σιδερογροθιάς ή ενός πιστολιού.

 

Σήμερα, οι μαφίες του νεοφιλελευθερισμού έχουν πιο σύγχρονα μέσα. Ήδη, μας λένε τα Μέσα, οι «κακές» τράπεζες καλούνται να αναλάβουν την είσπραξη των «κόκκινων» δανείων, αυτών δηλαδή που οι οφειλέτες αδυνατούν να πληρώσουν, με απειλές, κατασχέσεις πρώτης κατοικίας είτε άλλα ευγενικά μέσα. Κι όλα αυτά ενώ το Δημόσιο προστατεύει – ακόμη – την πρώτη κατοικία για να μπορεί να τη βάλει το ίδιο στο χέρι.

 

Και δεν είναι η μοναδική παρανοϊκή κατάσταση την οποία βιώνουμε: Το Ελληνικό Δημόσιο πουλά την ακίνητη περιουσία του, για να τη νοικιάζει μετά από τους αγοραστές σε εξωφρενικές τιμές. Τα σπίτια των Ελλήνων βγαίνουν στο σφυρί προκειμένου να ξεπληρωθούν τα χρέη προς την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, και αν τα σπίτια κοστίζουν περισσότερο, απλά η διαφορά πηγαίνει υπέρ τρίτου!Μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πλήρωναν και συνεχίζουν να πληρώνουν το μάρμαρο μέχρι να ματώσουν. Μέσα σε αυτήν την παράνοια, οι Έλληνες, που ανέκαθεν χαρακτηρίζονταν από αξιοπρέπεια και φιλότιμο, καλούνται να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις ανήκουστες καταστάσεις και παράλληλα, να ακούν τους κυβερνώντες να μιλούν για επιτυχία και σταθεροποιήση.

 

Καλούνται να συγκρατήσουν την οργή τους όταν τους χτυπούν την πόρτα κάθε λογής «κατασχέτες» ή ακόμη και αστυνομικοί. Με τι ψυχικό απώθεμα; Με τι δυνατότητα διατήρησης της ψυχραιμίας να παραμείνει κανείς;

 

Και μετά θα φταίει ο «κατασχέτης». Τι να κάνει κι αυτός; «Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή» ή μήπως είναι;

 

Danioliptes.gr