Το οικονομικό επιτελείο, αν και αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση, δεν ευθυγραμμίζει τις αντικειμενικές με τις πραγματικές και υπό διαρκή πτώση τιμές των ακινήτων, ξεκάθαρα για εισπρακτικούς λόγους.
Με την τυφλή και ισοπεδωτική φορολόγηση, το ΥΠΟΙΚ καταστρέφει το αποταμιευτικό και επενδυτικό μοντέλο της ελληνικής μεσαίας τάξης, ενώ, με τον τρόπο που επιχειρείται να υιοθετηθεί ο νέος ενιαίος φόρος ακινήτων, ουσιαστικά προωθείται η δήμευση της ακίνητης ιδιοκτησίας των Ελλήνων.
Την ίδια στιγμή, η κτηματαγορά καθημερινά βιώνει τον παραλογισμό μεταξύ των «πραγματικών» και των «αντικειμενικών» αξιών. Καταστροφικές οι συνέπειες, λένε δύο καθηγητές και δύο στελέχη της αγοράς ακινήτων.
Κατάστημα στο κέντρο του Πειραιά έχει αντικειμενική αξία περίπου 800.000 ευρώ. Ο ιδιοκτήτης του ζητά για την πώλησητουτοποσότων 300.000 ευρώ και η τιμή αυτή είναι και διαπραγματεύσιμη.
Ένα άλλο ανάλογο παράδειγμα ακούστηκε και στην πρόσφατη θυελλώδη συνάντηση του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, με τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας για τον ενιαίο φόρο ακινήτων.
Μια βουλευτής είπε στον υπουργό ότι υπάρχει αγγελία σε εφημερίδα για ακίνητο αντικειμενικής αξίας 2 εκατ. ευρώ που πωλείται μόλις 500.000. Ένας από τους μεγαλύτερους ληστρικούς εκβιασμούς του υπουργείου Οικονομικών σε βάρος των φορολογουμένων, που στηρίζεται σε ένα ψέμα, βρίσκεται σε εξέλιξη.
Το σκόπιμο πάγωμα των αντικειμενικών τιμών στα ακίνητα στα επίπεδα του 2007 (τελευταία χρονιά που έγινε αναθεώρησή τους) αποτελεί το μεγάλο κόλπο για να φοροληστρική επιδρομή της Εφορίας στα πορτοφόλια σχεδόν όλων των Ελλήνων, αφού οι περισσότεροι έχουν έστω και ένα κομμάτι γης στο χωριό για το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν φόρο.
Εφόσον ολοκληρωθεί το έγκλημα σε βάρος της ακίνητης ιδιοκτησίας, του ελληνικού ονείρου επί της ουσίας, οι εξελίξεις στην οικονομία θα είναι καταλυτικές.
Διότι ο «νοικοκύρης» είχε μάθει ότι αποταμιεύει και εξασφαλίζει τις οικονομίες του αγοράζοντας ακίνητα. Η βίαιη ανατροπή του μοντέλου των «επενδύσεων» της μεσαίας τάξης θα έχει δραματικές επιπτώσεις σε μια οικονομία η οποία ήδη είναι ημιθανής.
Αυτός ο ληστρικός εκβιασμός έχει αρχίσει ήδη να πυροδοτεί πολιτικές εξελίξεις, καθώς η κοινοβουλευτική ομάδα της κυβερνητικής πλειοψηφίας βρίσκεται στα κάγκελα, αναγνωρίζοντας, πλέον, ότι η οικονομική και φορολογική πολιτική του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, και του επιτελείου του χτυπά στην καρδιά της μεσαίας τάξης, αυτής που θέλει το ευρώ και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Κοινή ομολογία πολιτών, φορέων, ακόμα και της πλειονότητας των βουλευτών όλων των παρατάξεων και των κυβερνητικών, είναι ότι ο νέος ενιαίος φόρος ακινήτων είναι τερατώδης όχι μόνο όσον αφορά το εξωπραγματικό ποσό που έρχεται να πάρει από τις, ούτως η άλλως, μισοάδειες τσέπες των πολιτών (3,5 δισ. ή περίπου 2% του ΑΕΠ).
Η βίαιη ανατροπή του μοντέλου επένδυσης της μεσαίας τάξης σε ακίνητα πυροδοτεί εξελίξεις. Τερατώδεις οι φόροι με το κόλπο των εξωπραγματικών τιμών ζώνης αλλά και, κυρίως, για το γεγονός ότι αποτελεί επίτης ουσίας μια δήμευση της ακίνητης ιδιοκτησίας, λόγω της αδράς φορολόγησης απευθείας του κεφαλαίου.
Αποτελεί ξεκάθαρα έναν τυφλό φόρο κατοχής επί των ακινήτων, χωρίς καμία πρόβλεψη για το αν το ακίνητο έχει κάποια πρόσοδο ή αξία. Βασικό στοιχείο της τερατογένεσης του ενιαίου φόρου ακινήτων είναι η διατήρηση των αντικειμενικών τιμών σε επίπεδα 2007.
Με δεδομένη την επιλογή της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τους πρόσθετους πόρους για τον Προϋπολογισμό του 2014 από τους φόρους στα ακίνητα και όχι από την πιο λογική και αποτελεσματική (αλλά πολιτικά κοστοβόρα) περικοπή των δημόσιων δαπανών μέσω της συρρίκνωσης του μεγέθους του κράτους, η δημευτική φορολογία στα ακίνητα κατέστη μονόδρομος.
Ύστερα από έξι χρόνια ύφεσης και με τις πραγματικές τιμές των ακινήτων να έχουν υποστεί καθίζηση, το οικονομικό επιτελείο δεν κάνει το αυτονόητο: τη μείωση των αντικειμενικών τιμών, για να ευθυγραμμιστούν με τις πραγματικές τιμές.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι πλέον οι αντικειμενικές τιμές των ακινήτων είναι έως και 60% με 70% υψηλότερες από τις πραγματικές.
Και αυτό αποδεικνύεται όταν γίνονται (όσες γίνονται) μεταβιβάσεις ακινήτων.
Η πραγματική καταβαλλόμενη τιμή είναι πολύ μικρότερη από την αντικειμενική, βάσει της οποίας υπολογίζονται, όμως. μια σειρά από φόρους και επιβαρύνσεις.
Και μερικές αποδείξεις
Οι φορολογούμενοι κλήθηκαν για τρεις χρονιές. 2011. 2012 και 2013. να πληρώσουν Φόρο Ακίνητης Περιουσίας με βάση αντικειμενικές αξίες που δεν υπάρχουν.
Φορολογούμενοι που εμφανίζονται να έχουν αντικειμενική αξία περιουσίας 2 εκατομμυρίων ευρώ καλούνται για κάθε χρόνο να πληρώσουν φόρο 14.400 ευρώ.
Μόνο που η πραγματική αξία της περιουσίας των παραπάνω φορολογουμένων δεν ξεπερνά τα 700 έως 800 χιλιάδες ευρώ και ο φόρος που θα έπρεπε να πληρωθεί είναι έως και 60% με 70% λιγότερος.
Κάτι παρόμοιο ισχύει και με το «χαράτσι», αλλά και τον εκκολαπτόμενο ενιαίο φόρο ακινήτων. Φορολογούμενος που έχει ακίνητο σε περιοχή με τιμή ζώνης 5.500 ευρώ ανά τετραγωνικό (σ.σ.: αλήθεια, πού υπάρχουν πλέον αυτές οι τιμές;) καλείται να πληρώσει φόρο 17 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο. Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση με τη φορολόγηση των οικοπέδων.
Οικόπεδο 500 τετραγωνικών στου Ζωγράφου έχει αντικειμενική τιμή που ξεπερνά το 1 εκατομμύριο ευρώ και ο ιδιοκτήτης του καλείται κάθε χρόνο να πληρώσει ενιαίο φόρο ακινήτων περίπου 1.350 ευρώ.
Μάλιστα, n υψηλή αντικειμενική επηρεάζει την επιβάρυνση και όσων προχωρήσουν στην αγορά των παραπάνω ακινήτων.
0 αγοραστής θα κληθεί να πληρώσει φόρο μεταβίβασης που υπολογίζεται με συντελεστή έως 10% επί της αντικειμενικής αξίας και όχι της πραγματικής. To ίδιο ισχύει και για τα έξοδα μεταβίβασης (συμβολαιογραφικά κ.λπ.).
Το ότι δεν ευθυγραμμίζονται οι εμπορικές με τις αντικειμενικές τιμές με μια απλή υπουργική απόφαση, όπως προβλέπει ο νόμος, είναι αποτέλεσμα δόλου σε βάρος των φορολογουμένων και κατ’ επέκταση, της οικονομίας.
Η ευθυγράμμιση αποτελεί και μνημονιακή υποχρέωση.
Ενώ το οικονομικό επιτελείο τηρεί σαν ευαγγέλιο το Μνημόνιο όταν είναι να πάρει από τους φορολογουμένους, στην περίπτωση των αντικειμενικών τιμών κάνει ότι δεν έχει διαβάσει τις σχετικές μνημονιακές δεσμεύσεις. Ο λόγος; Απλός και ξεκάθαρος: να εισπράξει.
Το 1982 ψηφίστηκε ο νόμος για τη θέσπιση των αντικειμενικών τιμών στα ακίνητα. Μια από τις βασικότερες προβλέψεις του νομοθέτη ήταν ότι σι αντικειμενικές τιμές θα πρέπει να αναθεωρούνται υποχρεωτικά κάθε δύο χρόνια. Και o λόγος γι’ αυτήν την πρόβλεψη δεν ήταν τυχαίος. Η Πολιτεία θα έπρεπε να αντιμετωπίζει δίκαια τους φορολογουμένους, όσον αφορά την πραγματική αξία της ακίνητης περιουσίας τους. θα έπρεπε…
Σπύρος Δημητρέλης από Κεφάλαιο