Από την πρώτη στιγμή αυτού του κύκλου διαπραγμάτευσης με την τρόικα ήταν ξεκάθαρο ότι το θέμα των πλειστηριασμών είναι το κομβικό σημείο που θα κρίνει όχι μόνο την πορεία του προγράμματος, αλλά πιθανότατα και την τύχη της κυβέρνησης.
Είναι απολύτως κατανοητή η απροθυμία των βουλευτών, οι οποίοι ήδη έχουν ψηφίσει πολλά, να φορτωθούν ακόμη ένα βαρίδι, όπως είναι αυτό της γενικευμένης απελευθέρωσης των πλειστηριασμών, έστω κι αν προβλέπεται ένα μικρό και περιορισμένο δίχτυ ασφαλείας για τους απολύτως ανήμπορους να εξυπηρετήσουν όχι μόνο το δάνειο τους, αλλά βασικές ανάγκες επιβίωσης.
Η Τρόικα επιμένει με έναν τρόπο που είναι εντελώς ακατανόητος για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, αν και γνωρίζει ότι πρόκειται για μια επιλογή που μπορεί να οδηγήσει σε γενικό εκτροχιασμό της Ελλάδας. Από την άλλη, διατυπώνεται μία λαϊκίστικη και επικίνδυνη αντίληψη περί γενικής απαγόρευσης των πλειστηριασμών, η οποία, ενώ είναι σαφές ότι θα νομιμοποιήσει το «έχω δεν έχω, ΔΕΝ ξαναπληρώνω», θα προστατεύσει τελικά αστούς που έχουν και δεν πληρώνουν, αποδυναμώνοντας τη διαπραγμάτευση για τη διευκόλυνση εκείνων που αδυνατούν πραγματικά να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους.
Η Κυβέρνηση έτσι έχει εγκλωβιστεί σε αυτήν την εξόχως δύσκολη και επικίνδυνη διελκυστίνδα, όπου μετατρέπει σε Γολγοθά την καθημερινότητά της και ιδιαιτέρως αμφίβολη την επιβίωση της εφόσον οι δανειστές επιμείνουν στην άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών.
Από την εξίσωση αυτή απουσιάζει προς το παρόν, όμως, ο πιο κρίσιμος παράγοντας: οι ίδιες οι τράπεζες. Καθώς όλα δείχνουν να κινούνται στην κόψη του ξυραφιού, θα ήταν λογικό και αναμενόμενο με υπεύθυνο και εμπεριστατωμένο τρόπο και οι τράπεζες να ξεκαθαρίσουν τη στάση τους και να διευκολύνουν την άρση του αδιεξόδου.
Ας λύσουν, λοιπόν, τη σιωπή τους οι τράπεζες
Να γνωρίζουμε όλοι αν είναι αυτές που βρίσκονται πίσω από την τρόικα ή αν κάποια άλλα συμφέροντα προσπαθούν να υπονομεύσουν τις ελληνικές τράπεζες, μια και οι γενικευμένοι πλειστηριασμοί μάλλον θα επιδεινώσουν τα οικονομικά μεγέθη τους.
Η σιωπή δεν βοηθά, αντίθετα σε μια περίοδο που δεν διακυβεύεται απλώς ένας ισολογισμός αλλά η κοινωνική ειρήνη, η πολιτική σταθερότητα και πιθανόν η τελευταία ευκαιρία εξόδου της χώρας από την κρίση μετατρέπονται όλο και πιο πολύ σε… ένοχη σιωπή.
Νίκος Μελέτης από ethnos
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.