Τα χρέη των κομμάτων ανέρχονται στα 270 εκατ. ευρώ και, επειδή δεν θα πληρωθούν ποτέ από τους δανειολήπτες, το ποσό αυτό θα το επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι.
Τα θαλασσοδάνεια του ΤΤ που δεν εξυπηρετούνται και είναι περίπου 150 εκατ. ευρώ «φορτώθηκαν» ήδη στους φορολογούμενους. Καταβλήθηκαν τεράστιες αποζημιώσεις σε εργολάβους ως ποινική ρήτρα για έργα που δεν έκαναν, γιατί αυτό προέβλεπε η σύμβαση που υπέγραψε το ελληνικό Δημόσιο.
Στα διόδια οι κατασκευαστές… εισπράττουν διαρκώς χρήματα (και αυξάνουν τα κόμιστρα μέχρι… διπλασιασμού) χωρίς να κατασκευάζουν δρόμους! Στην ΕΥΔΑΠ διπλοπλήρωναν έργα αξίας 13 εκατ. ευρώ. Δεκάδες εκατομμύρια υπεξαιρέσεις και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Βάλτε στον λογαριασμό και τα 800 εκατομμύρια της PROTON BANK (που, όπως είπε και ο κ. Βενιζέλος, ήταν συστημική ανάγκη να καλυφθούν μετά την πτώχευσή της… φυσικά από τους φορολογούμενους).
Αυτά και άλλα πολλά… τέτοια, στη μοναδική χώρα που κανείς δεν μπορεί να απαντήσει δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες πόσο ήταν το κόστος των έργων. Στη χώρα που δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε τα σκουπίδια της -και πληρώνει εκατοντάδες εκατομμύρια πρόστιμα στην ΕΕ-, γιατί δεν διαθέτει ολοκληρωμένη επεξεργασία απορριμμάτων.
Στη χώρα που πλήρωσε δισ. σε πανάκριβους και άχρηστους στρατιωτικούς εξοπλισμούς! Πέντε ολόκληρα χρόνια κρίσης και αν κάνουμε έναν απολογισμό των αλλαγών που συντελέστηκαν στη νοοτροπία μας, θα διαπιστώσουμε πως παραμείναμε τελικά οι… ίδιοι!
Τι και αν 2,6 εκατ. πολίτες χρωστούν στην Εφορία (και σύμφωνα με τον κ. Θεοχάρη όλοι τους είναι εν δυνάμει υποψήφιοι προς… σύλληψη και κατάσχεση). Τι και αν οι άνεργοι επιζούν (ακόμη) από την αρωγή της οικογένειας… Τι και αν η αποβιομηχανοποίηση της χώρας συντελείται από τη σύνθλιψη της πανάκριβης ενέργειας…
Είδαμε την ακίνητη περιουσία μας να απαξιώνεται, αλλά οι φόροι των ακινήτων να… οκταπλασιάζονται, είδαμε την αγορά να καταρρέει, αλλά ζητούν προκαταβολή φόρου 55% (και να επιβάλουν φορολογία 26% από το πρώτο ευρώ σε ανθρώπους με μηδενικό εισόδημα θεωρώντας τεκμήριο ύπαρξης τα 3.000 ευρώ).
Τα επαγγέλματα δεν άνοιξαν, ιδιωτικοποιήσεις δεν έγιναν… Πέντε χρόνια της χειρότερης οικονομικής κρίσης και δεν γίναμε σοφότεροι. Οι παλιννοστούντες που ήρθαν πριν από 24 χρόνια από τις πρώην χώρες του ανατολικού μπλοκ ακόμη λαμβάνουν επιδόματα 700 εκατ. ευρώ (Άραγε, για πόσο ακόμη; Άλλα… 50 χρόνια;). Εξακολουθούμε να δίνουμε συντάξεις σε άγαμες κόρες δημοσίων υπαλλήλων που έμειναν γεροντοκόρες για να μη χάσουν τη σύνταξή τους. Στα ρετιρέ και στις ΔΕΚΟ, η λιτότητα περιορίστηκε σε περικοπές 10% και 15% σε μισθούς… 4.000 και 4.500 ευρώ (σε διευθυντές και διευθυντάδες οργανισμών που έχουν έναν και δύο υπαλλήλους).
Ακόμη και το δίλημμα των εκλογών δεν είναι αν θέλουμε ή όχι την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, αλλά έχει μετατραπεί σε αρνητική θέση ή επιβράβευση του πλεονάσματος αυτού του περίφημου ενός δισ. που κατάφερε ο κ. Στουρνάρας να «αποστραγγίσει» από τους πολίτες.
Μόνο που… παραείναι απαίτηση από εξαθλιωμένους ανέργους να ενθουσιαστούν από ένα λογιστικό νούμερο που, στην τελική, δεν θα επιφέρει άμεση βελτίωση στην τραγική κατάσταση στην οποία περιήλθαν…
Μελίνα Καραπαναγιωτίδου από ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ