Να επιβάλλει τον πολυδιαφημιζόμενο θεσμό του διαμεσολαβητή που εισήχθη με την τροποποίηση του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά προσπαθεί με δηλώσεις και δημοσιεύματα επιχειρεί τώρα η κυβέρνηση.
Σε σημερινό δημοσίευμα του Ελεύθερου Τύπου, γίνεται λόγος για κούρεμα δόσεων σε δάνεια στα νοικοκυριά που θα ακολουθήσουν τη διαδικασία της διαμεσολάβησης για οφειλές σε τράπεζες. Μάλιστα, αναφέρεται για διαδικασία – εξπρές για ρύθμιση δανείων με μικρότερο κόστος και χωρίς προσφυγή στα δικαστήρια.
Προκειμένου να προωθήσει το θεσμό αυτόν, τον παρουσιάζει ως πιο συμφέρουσα και γρήγορη διαδικασία σε σχέση με την προσφυγή στην προστασία του νόμου Κατσέλη.
«Αυτή τη στιγμή κανείς άλλος δεν προστατεύει την περιουσία και τα συμφέροντα του δανειολήπτη, εκτός από τα δικαστήρια της χώρας. Όπως απέτυχε παταγωδώς ο θεσμός του «εξωδικαστικού συμβιβασμού» θα αποτύχει κι αυτός του «διαμεσολαβητή» επεσήμανε μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του radio1d.gr η δικηγόρος – συνεργάτης του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος Δήμητρα Καρδάκου.
Όπως αναφέρει ο Ελεύθερος Τύπος, με το νόμο 3898/ 2010 εισήχθη στην Ελλάδα ο θεσμός της διαμεσολάβησης. Έτσι, ουσιαστικά ενσωματώθηκε στο εσωτερικό Δίκαιο η Οδηγία 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008.
Για να υπαχθεί κάποιος στη διαμεσολάβηση σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν.3898/2010, πρέπει να υπάρξει συμφωνία των μερών.
«Το πρώτο ψέμα είναι ότι η διαδικασία αυτή δεν είναι χρονοβόρα κι ότι έχει
εξαιρετικά μικρό κόστος σε σχέση με τη δικαστική διαδικασία ιδιωτικού δικαίου, στις οποίες τα μέρη έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς, δηλαδή μπορεί να συνομολογηθεί συμβιβασμός. Αυτό που δεν λέει κανείς στον κόσμο είναι ότι θα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του το δικηγόρο – διαμεσολαβητή. Κι αν δεν μπορεί να υπερασπιστεί μόνος του τα συμφέροντα του απέναντι στους έμπειρους εκπροσώπους των τραπεζών θα πρέπει να πληρώσει και το δικηγόρο του. Αυτή είναι μία διπλή επιβάρυνση, αν υπολογίσει κανείς ότι συνήθως αυτές οι διαδικασίες δεν έχουν αποτέλεσμα και η προσφυγή στον Ειρηνοδίκη είναι μονόδρομος», επισημαίνει η κ. Καρδάκου.
Επισημαίνει ότι ο Έλληνας νομοθέτης επέλεξε να κρατήσει τη διαμεσολάβηση προαιρετική, αλλά και δυνατή σε όλα τα στάδια της ύπαρξης της διαφοράς, δηλαδή πριν από τη δικαστική διεκδίκηση, αλλά και σε κάθε στάδιο της διαγνωστικής διαδικασίας. Η μόνη προϋπόθεση που θέτει το άρθρο 3 του ν. 3898/2010 είναι η ύπαρξη έγγραφης συμφωνίας ανάμεσα στα μέρη (αρχή της ελευθερίας των μερών) ή η πρόσκληση των μερών από το δικαστήριο στο οποίο εκκρεμεί η υπόθεση. Τότε η συζήτηση αναβάλλεται για ένα τρίμηνο και πάντως όχι παραπάνω από ένα εξάμηνο.
Τί επιχειρείται κατ’ ουσίαν με τον εκ της Δύσεως φερόμενο Θεσμό των Διαμεσολαβητών; Όντως αποσκοπεί αυτή η νομοθετική ρύθμιση να μειώσει τον όγκο των υποθέσεων που καταφθάνουν στις δικαστικές αίθουσες ή τελικά υποκρύπτονται επιμελώς άλλες προθέσεις;
Όντως υπάρχει μεγάλη συμφόρηση στα Ειρηνοδικεία της χώρας (στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης ορίζει δικάσιμο το 2023 ενώ το Ειρηνοδικείο Κορωπίου ορίζει δικάσιμο το 2026) ακριβώς επειδή οι οφειλέτες αναγνωρίζουν τη δυνατότητα των Ειρηνοδικείων για την απονομή της δικαιοσύνης. Ειρηνοδίκες στο σύνολό τους, απέδειξαν την αποτελεσματικότητά τους, αφού απέρριψαν σωρεία υποθέσεων, που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις ή προσπάθησαν με δόλο να υπαχθούν. Έτσι κάθε επιτήδειος Δικηγόρος, ή “επαγγελματίας μπαταχτσής” πήρε την απόφαση που του άξιζε…
«Κάτι που δεν είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει με τους διαμεσολαβητές. Ποιος ελέγχει αν ο δικηγόρος – διαμεσολαβητής δεν συνεργάζεται και με την τράπεζα. Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα είναι αμερόληπτος και θα ακολουθήσει διαφανή διαδικασία; Κανείς δεν τους ελέγχει» σημείωσε η κ Καρδάκου.
Η μεγαλύτερη παγίδα είναι αυτό που αναφέρεται στο τέλος του δημοσιεύματος σχετικά με τα οφέλη αυτής της διαδικασίας.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Τα μέρη μέσα από αυτή τη διαδικασία αρχίζουν και σκέφτονται τη διαφορά τους σε άλλη βάση, υποχωρούν από τις αμετακίνητες θέσεις τους και προχωρούν προς τα κοινώς εξυπηρετούμενα συμφέροντα.
Ετσι, για παράδειγμα, οι τράπεζες που, όπως είναι γνωστό, αναγκάζονται να δεχθούν δικαστικές αποφάσεις που διατάσσουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, γενναίο κούρεμα και αρνούνται τις περισσότερες φορές τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, προκειμένου να εξασφαλίσουν τις επισφάλειες που εγγράφουν στα χαρτοφυλάκιά τους, θα μπορέσουν να κατανοήσουν, μέσα από τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, ότι το συμφέρον τους εξυπηρετείται καλύτερα και το κόστος μειώνεται όταν απασχολήσουν το νομικό τους σύμβουλο για μία ημέρα, αντί για όλο το χρονικό διάστημα που απαιτεί η δικαστική διαδικασία και επιπλέον χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο να απολέσουν όλο το ποσό του δανείου, σε περίπτωση σχετικής δικαστικής απόφασης.»
«Πώς περιμένει το Υπουργείο να επιβάλλει την υποχώρηση από τις αμετακίνητες θέσεις τους και την αναζήτηση προς τα κοινώς εξυπηρετούμενα συμφέροντα όταν κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ στον εξωδικαστικό συμβιβασμό; Οι τράπεζες θα συνεχίζουν να υποστηρίζουν σθεναρά τα συμφέροντα τους όταν κανείς δε θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των δανειοληπτών» υπογραμμίζει σχολιάζοντας σχετικά η κ. Καρδάκου και συμπληρώνει: «Η διαμεσολάβηση δεν είναι απλή διαπραγμάτευση, ούτε και συμβιβασμός, ούτε όμως και διαιτησία και δεν διακρίνεται, συνεπώς, από υπέρμετρη τυπικότητα. Ο Έλληνας νομοθέτης επέλεξε την προώθηση της ελευθερίας της διαδικασίας, αλλά επέβαλε την τήρηση, για παράδειγμα, της ισότητας των μερών, της ανεξαρτησίας και της αμεροληψίας του διαμεσολαβητή, κάτι το οποίο δεν επιβάλλεται με κανέναν τρόπο αφήνοντας έκθετο των δανειολήπτη».
Ο «μπαμπούλας» Τειρεσίας
Τον «Τειρεσία» ως παγίδα στο δρόμο προς το Ειρηνοδικείο εμφανίζει μαζί με τους «εκτοκισμούς», και τις πωλήσεις περιουσίας, εμφανίζει το δημοσίευμα τονίζοντας ότι οι τράπεζες έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα φορολογικά στοιχεία του δανειολήπτη που εντάχθηκε στο νόμο.
«Ο Τειρεσίας ήταν ο φόβος κι ο τρόμος για τους επιχειρηματίες. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση δεν πρέπει κανείς να ανησυχεί για τον Τειρεσία. Άλλωστε, ποιος δανειολήπτης ή επιχειρηματίας με τα πολύ σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, θα προσπαθήσει να πάρει δάνειο; Άλλωστε, οι τράπεζες εντάσσουν στις λίστες του «Τειρεσία» χωρίς να ενημερώσουν τους οφειλέτες», ανέφερε η κ. Καρδάκου. Όπως τόνισε, ακόμη κι αν ενταχθεί κάποιος στη λίστα του «Τειρεσία» δεν είναι προς ανησυχία.
Για αυτούς τους λόγους είναι έωλο το επιχείρημα ότι με το δρόμο της διαμεσολάβησης, πολλές από αυτές τις αρνητικές όψεις δεν θα υφίστανται.
Ακούστε εδώ ολόκληρη την εκπομπή
Danioliptes.gr