To «τραπεζικό τσιμπούσι» δεν έχει τελειωμό. Μετά τα 4,5 δισ. ευρώ με τα οποία χαρίστηκε το TT χωρίς επισφαλή δάνεια ή άλλες ζημιές, προκειμένου να καλύψει τις λαμογιές του Λαυρεντιάδη, ο Βενιζέλος επιβάρυνε με επιπλέον 1,2 δις. τον ελληνικό λαό και δώρισε και τη χρεοκοπημένη Proton Bank.
Με τον νέο έλεγχο στη Eurobank προέκυψαν νέες ζημιές 3 δισ. ευρώ από θαλασσοδάνεια που είχε κρύψει η διοίκηση σε θυγατρική του εξωτερικού. Για να καλυφθούν οι νέες ζημιές σχεδιάζεται νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, στην οποία περίπου 2 δις. ευρώ θα βάλουν ιδιώτες με τιμή μετοχής 0,30 ευρώ ανά μετοχή, ενώ τα υπόλοιπα χρήματα που λείπουν μέχρι τα 3 δις. θα τα ξαναβάλει το Δημόσιο. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται ως εξής: έναντι μόλις 2 δις. ευρώ οι ιδιώτες αποκτούν το 51 % της τράπεζας! Δηλαδή σε μια τράπεζα που το Δημόσιο κατέβαλε 5,9 +4,4+1,2+1 = 12,6 δις. ευρώ θα την παραχωρήσει αρχικά έναντι 2 δις. ευρώ σε ιδιωτικά κερδοσκοπικά κεφάλαια!
Ουσιαστικά, πρόκειται για το ένα από τα δύο κύρια σημεία του νομοσχεδίου που εκθέτουν ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση. Το πρώτο είναι η δυνατότητα ανακεφαλαιοποίησης με τιμή μετοχής χαμηλότερης από την αρχική τιμή που κατέβαλε το Δημόσιο για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών. Η ευνοϊκή ρύθμιση φωτογραφίζει κατ’ αρχήν τη Eurobank αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τις υπόλοιπες τράπεζες. Η τελευταία περίπτωση είναι χαρακτηριστική για να καταλάβουμε το μέγεθος της ευνοϊκής μεταχείρισης.
Το 2012 η χρεοκοπημένη Eurobankενισχύθηκε αμέσως με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 5,9 δια ευρώ, μέσω του ΤΧΣ (το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που ανήκει στο Δημόσιο) με τιμή μετοχής 1,54 ευρώ. Δηλαδή το Δημόσιο χρεώθηκε με 5,9 δις. ευρώ για να ενισχύσει την τράπεζα και κατέχει σήμερα το 96% της τράπεζας, διότι οι υπόλοιπες μετοχές τότε είχαν γίνει κουρελόχαρτα.
Όπως επισημαίνει σε δημοσίευμα της η εφημερίδα ΠΡΙΝ, κανένα κόμμα, ούτε της Αριστεράς, δεν έθεσε το ζήτημα της κρατικοποίησης των τραπεζών. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερτόνισε τη «σκανδαλιστική» πλευρά, απείλησε με ποινικές διώξεις τους πολιτικούς, αλλά δεν είπε λέξη για το τι θα κάνει με τις τράπεζες, οι οποίες ταχύτατα αποδίδονται σε ξένα και ντόπια κερδοσκοπικά κεφάλαια ή στους παλιούς μεγαλομετόχους. Εντάσσει όλες τις ρυθμίσεις στο ένα αμαρτωλό τρίγωνο Κυβέρνηση – τράπεζες – ΜΜΕ, οι οποίοι αλληλοϋποστηρίζονται για ίδιον όφελος. Στην ίδια κατεύθυνση συνέκρινε την ανακεφαλαιοποίηση στην Αγγλία και στην Αμερική, όπου σε πολλές Πφίπτώσεις το κράτος πούλησε με κέρδος τις μετοχές του, ενώ στη χώρα μας γίνεται με ζημία.
Δηλαδή συμπερασματικά, αν το κράτος είχε πουλήσει τη Eurobank με τιμή μεγαλύτερη της αξίας απόκτησης (1,54 ευρώ) θα ήταν όλα καλά. Αυτό δεν είναι άσχετο με τη νέα γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, που προβλέπει δημόσιο πυλώνα στις τράπεζες (δηλαδή κρατική την Εθνική) και «κοινωνικό» έλεγχο για τις υπόλοιπες ιδιωτικές.
Από αντίθετη κατεύθυνση, στα ίδια καταλήγει και το ΚΚΕ, που δεν θέτει ευθέως θέμα κρατικοποίησης των τραπεζών, αλλά το παραπέμπει στο γενικό πλαίσιο της εναντίωσης στα μονοπώλια και της λαϊκής εξουσίας. Δεν κατανοεί τη σημασία που έχει η κρατικοποίηση των τραπεζών για να επιφέρει ρήξη στη συνολική κίνηση του Κεφαλαίου. Η κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος δεν είναι σήμερα αυτή που θα στηρίξει το παραγωγικό κεφάλαιο σε μια διαδικασία ξεπεράσματος της κρίσης.
Υπάρχει υποβάθμιση του ρόλου που έχει αναλάβει το ιδιωτικό τραπεζικό κεφάλαιο στη χώρα αλλά και γενικότερα.
Δεν πρόκειται απλώς για ένα «αμαρτωλό τρίγωνο» με κυβέρνηση και μεγαλοεκδότες. Ούτε το πρόβλημα είναι ότι οι τράπεζες παίρνουν χρήματα αλλά δεν τα ρίχνουν στην οικονομία, όπως αναπαράγουν διάφορες σοσιαλδημοκρατικές ή «αριστερές» φωνές.
Στη σημερινή εποχή υπάρχει μια πιο σύνθετη σχέση χρηματικού και παραγωγικού κεφαλαίου που στη χώρα μας μεταφράζεται λαϊκά: «οι κεφαλαιοκράτες στην Ελλάδα κάνουν μπίζνες με το κράτος και τον τραπεζίτη τους». Ιδιαίτερα σε εποχή κρίσης που επιχειρείται μια συνολική αναδιάρθρωση της οικονομίας τέτοιες σχέσεις αποκτούν νέες διαστάσεις Το επόμενο διάστημα οι τραπεζίτες θα αποφασίσουν σε μεγάλο βαθμό ποιες επιχειρήσεις θα διασωθούν, ποιες θα επεκταθούν και ποιες θα κλείσουν Θα προβούν σε ενεργητικότερη διαχείριση του χαρτοφυλακίου τους, επεμβαίνοντας άμεσα στις διοικήσεις των επιχειρήσεων, είτε μετοχοποιώντας δάνεια είτε συγχωνεύοντας επιχειρήσεις είτε φροντίζοντας για την αναδιάρθρωση των λειτουργιών τους. Δεν θα υπάρξει τομέας της οικονομικής ζωής στον οποίο δεν θα βάλουν τη σφραγίδα τους, από τη διαχείριση των στεγαστικών δανείων.
Στη δεύτερη προκλητική διάταξη, η κυβέρνηση σπεύδει να αθωώσει προκαταβολικά τον εαυτό της από οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη! Υπάρχουν και άλλες δευτερεύουσες προκλητικές διατάξεις όπως η δυνατότητα να εξαγοράσει τα warrants το ΤΧΣ ή να συνεισφέρει νέα κεφάλαια το Δημόσιο, αν δεν επαρκούν τα ιδιωτικά για την κάλυψη μελλοντικών ζημιών των τραπεζών, ή το δικαίωμα να αποπληρώνουν το Δημόσιο με έκδοση ομολογιακών δανείων μετατρέψιμων σε μετοχές.
Οι παραπάνω τρεις ρυθμίσεις δεν αποσκοπούν σε τίποτα άλλο παρά στη διευκόλυνση ιδιωτών και τραπεζιτών προκειμένου να αποκτήσουν ευκολότερα και φθηνότερα τον έλεγχο των τραπεζών που εξάλλου ποτέ δεν έχασαν. Οι παραπάνω επισημάνσεις είδαν το φώς της δημοσιότητας με αφορμή το πολυνομοσχέδιο, ενώ η αντιπολίτευση ανέδειξε τον προκλητικό χαρακτήρα για πολλές από αυτές.
Όλες όμως οι τοποθετήσεις τόνισαν μεν τον κατάφωρα σκανδαλώδη χαρακτήρα για τη γεωργία. Το παράδειγμα της Πειραιώς (που έχει εξαγοράσει και την Αγροτική) μέσω της «συμβολαιακής γεωργίας» είναι χαρακτηριστικό. Η τράπεζα συνάπτει συμβόλαια με αγρότες που τους δανειοδοτεί υποδεικνύοντας συγχρόνως τι θα παράγουν, ενώ οι τελευταίοι εκχωρούν τα μελλοντικά έσοδα τους στην τράπεζα. Ας σκεφθούμε πόσο διαφορετικό είναι αυτό από το ρόλο που έπαιζε παραδοσιακά το Υπουργείο Γεωργίας και η Αγροτική Τράπεζα στον αγροτικό σχεδιασμό.
Επειδή ανάλογες κινήσεις χαρακτηρίζουν το σύνολο τομέων της οικονομίας καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ο σχεδιασμός για την παραγωγή και τους όρους της να επηρεάζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό από το κλειστό λόμπι των τραπεζιτών και των φίλων τους.
Danioliptes.gr