Το πρώτο «νέο» είναι ότι …λεφτά υπάρχουν αλλά πρέπει να δούμε πρώτα ποιος τα χρειάζεται περισσότερο, οι τράπεζες ή το κράτος. Το «δεύτερο» νέο είναι ότι οι περιβόητες πιστωτικές «γραμμές» (PCCL ή ECCL) που δεν άνοιξαν για την Πορτογαλία, δεν πρόκειται να ανοίξουν ούτε και για την Ελλάδα.
Στην χθεσινή συνάντηση του Eurogroup επιτεύχθηκε για άλλη μια φορά ένας συμβιβασμός με το σύνηθες μοντέλο, οι υπουργοί Οικονομικών αποφάσισαν – κατά την γνωστή έκφραση – να κλωτσήσουν τον τενεκέ λίγο πιο κάτω, αποφεύγοντας να πάρουν αποφάσεις που θα μπορούσαν να τους κοστίσουν στο εσωτερικό των χωρών τους εν όψει των ευρωεκλογών. Έτσι από την μία πλευρά αναγνώρισαν ότι η απόφαση για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους είναι ανοικτή και πρέπει να υλοποιηθεί κάτω από την πίεση του ΔΝΤ, αλλά όχι προεκλογικά: αποφάσεις τον Νοέμβριο).
Και σίγουρα όχι πριν δεσμεύσουν την κυβέρνηση με όλες τις προϋποθέσεις που καθορίζουν την οικονομική πολιτική μέχρι και το 2018 με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τις διαρθρωτικές πολιτικές που έχει απαιτήσει ως προϋποθέσεις εκταμίευσης των δόσεων το επικαιροποιημένο μνημόνιο (τελευταία αξιολόγηση).
Τότε και μόνο τότε, τα περίπου 11 δισ. ευρώ που βρίσκονται παρκαρισμένα στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα μπορούν να μπουν στο τραπέζι και να χρησιμοποιηθούν είτε ως βάση για να καλυφθούν τα χρηματοδοτικά κενά των επόμενων δύο ετών, είτε για να μειώσουν το χρέος ισόποσα.
Και οι δύο όμως εκδοχές μπορούν να εξετασθούν μόνο αφού η ΕΚΤ πεισθεί μετά τα ευρωπαϊκά stress test του Οκτωβρίου, ότι οι ελληνικές τράπεζες μπορούν να καλύπτουν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες από τις αγορές. Με άλλα λόγια, μόνο αν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες της Ελλάδας επιβεβαιωθεί ότι μετά τις τελευταίες ΑΜΚ δεν θα χρειασθούν επιπλέον κεφάλαια ή έστω αν χρειασθούν, αυτά θα είναι λίγα και θα μπορούν να τα καλύψουν μόνες τους.
Στην ΤτΕ υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο είναι προς το παρόν απολύτως δυνατό και από ότι φαίνεται δεν ανησυχούν. Και αυτή η «ηρεμία» φαίνεται να καθιστά ρεαλιστικά προσδόκιμη την χρήση των 11 δισ. ευρώ του ΤΧΣ για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού των επόμενων δύο ετών για να καλυφθούν οι εγγυήσεις που έχει απαιτήσει από τον Νοέμβριο του 2012 το ΔΝΤ.
Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν πρόσφατα οι Merkel και Lagarde είναι ακριβώς αυτή: η Ευρωζώνη όταν θα έρθει η στιγμή θα καλύψει με όποιο τρόπο χρειασθεί τα χρηματοδοτικά κενά της Ελλάδας για να ικανοποιηθεί το ΔΝΤ προκειμένου να συνεχίσει τα επόμενα δύο χρόνια – μέχρι την άνοιξη του 2016 – να εκταμιεύει τις δόσεις των δανείων που έχει υπογράψει με την Ελλάδα.
Και τι είναι αυτό που θα κάνουν οι ευρωπαίοι ; Θα φροντίσουν είτε με τα χρήματα του ΤΧΣ να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό, είτε να βρούν τρόπο να δοθεί ένα τρίτο δάνειο.
Και κάπου εδώ το …κλίμα στραβώνει.
Για ένα τέτοιο δάνειο πάλευε με το EFSF και η Πορτογαλία η οποία αν και βγαίνει σε λίγο από το δικό της μνημόνιο, είχε πιέσει ασφυκτικά για να πάρει το πράσινο φως από το Eurogroup για να ανοίξει μία από τις δύο πιστωτικές γραμμές από το EFSF (όπως είχε επισημάνει το Capital.gr), είτε η λεγόμενη «προληπτική» (PCCL), είτε η λεγόμενη «ενισχυμένη» (ECCL), ώστε να καλύψει χρηματοδοτικές ανάγκες των επόμενων δύο ετών. Και αυτό γιατί η πρόσβασή της στις αγορές είναι προς το παρόν περιορισμένη και σίγουρα με πολύ ακριβότερο επιτόκια από αυτά που θα μπορούσε να δανεισθεί από το EFSF.
Κάτι βέβαια που ισχύει πολύ περισσότερο και για την Ελλάδα. Την δυνατότητα αυτή την αρνήθηκαν από το Eurogroup στην Πορτογαλία ή για την ακρίβεια την άφησαν ανοικτή, αλλά με όρους μνημονιακών δεσμεύσεων που θα ακύρωναν πολιτικά την επιτυχία της εξόδου από το μνημόνιο. Με άλλα λόγια δεν λεφτά δεν θα δώσουμε, για αυτό καλύτερα για σας είναι να δείξετε ότι δεν τα χρειαζόσαστε.
Αυτής της κατάληξης αποτέλεσμα είναι η απόφαση της Πορτογαλίας να μη ζητήσει άλλο δάνειο, που χαιρετίσθηκε τόσο υποκριτικά από τους υπουργούς οικονομικών χθες, όταν ανάγγειλαν την έξοδό της από το πρόγραμμα. Τα κακά νέα για την Ελλάδα είναι ότι ένα ανάλογο δάνειο (PCCL) είχε αρχίσει να συζητά και η Αθήνα, αλλά το κλείσιμο της πόρτας για την Πορτογαλία ισοδυναμεί – προς το παρόν τουλάχιστον – με μια ανάλογη άρνηση και στο ελληνικό αίτημα.
Κάπως έτσι άνοιξε υπό προϋποθέσεις η πόρτα για την δημόσια δήλωση του Eurogroup ότι η Ελλάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει τα λεφτά του ΤΧΣ (παρά το ότι μέχρι τώρα το απαγόρευε ακόμα και σαν θέμα συζήτησης η ΕΚΤ) …αν δεν χρειασθούν στο μεταξύ για τις τράπεζες τον Οκτώβριο.
Κάπως έτσι γίνονται οι «βυζαντινοί» συμβιβασμοί στην Ευρωζώνη, ώστε και της τρόικα να περάσει και ένα κόκαλο για την Αθήνα εν όψει εκλογών να περισσέψει…
Πηγή: www.capital.gr