Οι κεντρικές τράπεζες σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Βρετανία και Ιαπωνία ακολουθούν διαφορετικές πορείες στη χάραξη νομισματικής πολιτικής – τουλάχιστον μέχρις ενός σημείου.
Μοιράζονται όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό: το βαθύ δισταγμό τους να αλλάξουν πορεία πλεύσης. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αρνήθηκε στην τελευταία συνεδρίασή της να ανταποκριθεί με νέα μέτρα νομισματικής στήριξης στον κίνδυνο αποπληθωρισμού. Αντιστοίχως, η Τράπεζα της Αγγλίας διατήρησε αμετάβλητη τη νομισματική της πολιτική, αγνοώντας τις ενδείξεις υπερθέρμανσης της αγοράς στέγης και της σταθερής οικονομικής ανάπτυξης.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η πρόεδρος της Φέντεραλ Ριζέρβ Τζάνετ Γέλεν βρήκε νέα δικαιολογία -τις αδύναμες συνθήκες στην αγορά κατοικιών-, ώστε να μην επιταχύνει τη διαδικασία άσκησης αυστηρότερης νομισματικής πολιτικής. Εν τω μεταξύ, η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας εμφανίζεται αποφασισμένη να διατηρήσει την υπέρ-χαλαρή νομισματική πολιτική, ώστε να αντισταθμίσει πιθανή επιβράδυνση της ζήτησης λόγω αύξησης του συντελεστή ΦΠΑ.
Όλοι οι κεντρικοί τραπεζίτες ανησυχούν μήπως «σκοντάψει» η ανάκαμψη του χρηματοπιστωτικού συστήματος εάν αυξηθούν πολύ γρήγορα τα επιτόκια ή αλλάξουν οι νομισματικές συνθήκες, σημειώνουν αναλυτές του Reuters. Η αύξηση των αποτιμήσεων στις αγορές προκαλεί σε όλους νευρικότητα για το ενδεχόμενο «φούσκας», εκτός της Ιαπωνίας, όπου το καθοδικό σπιράλ των τιμών είναι εξίσου ανησυχητικό.
Η ΕΚΤ έχει επίσης να ανησυχεί για τους παρορμητικούς traders κρατικού χρέους, ενώ η Fed έχει να σκεφθεί το «τρομακτικό» σύστημα στεγαστικής χρηματοδότησης. Και η Τράπεζα της Αγγλίας γνωρίζει πολύ καλά ότι το σκάσιμο μιας στεγαστικής φούσκας θα μπορούσε να οδηγήσει σε ύφεση.
Ίσως οι κεντρικοί τραπεζίτες να ήταν πιο τολμηροί εάν είχαν ένα μοντέλο στο οποίο θα μπορούσαν να βασιστούν. Αλλά, στην ουσία, βαδίζουν στα τυφλά. Και, ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο, προτιμούν να τηρήσουν στάση αναμονής.
Της Αγγελικής Κοτσοβού από naftemporiki