Το όπλο στο τραπέζι για τη διευθέτηση του ιδιωτικού χρέους

 

Πακέτο ρύθμισης του ιδιωτικού χρέους προωθεί ο Μάριο Ντράγκι θα καλύψει ληξιπρόθεσμες οφειλές σε Εφορίες και σε ασφαλιστικά ταμεία και τραπεζικά δάνεια. Στην Ελλάδα το σχέδιο «ρύθμισης του ιδιωτικού χρέους» περιλαμβάνει υποχρεώσεις μόνο για τους δανειολήπτες.

 

Σύμφωνα με αποκλειστικό δημοσίευμα της εφημερίδας Παρόν, μετά τη ρύθμιση του δημοσίου χρέους, με το «κούρεμα» των ομολόγων και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, έχει δρομολογηθεί και η αντιμετώπιση του ιδιωτικού χρέους, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Άλλωστε, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, καθώς και τα νοικοκυριά, είναι κοινό.

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, το θέμα το χειρίζεται ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Ντράγκι, συνεπικουρούμενος από τους υπουργούς του Νότου, με τη Γαλλία να παίζει τον ρόλο του ενδιάμεσου. Στο τραπέζι έχουν τεθεί τρεις βασικές κατηγορίες υποχρεώσεων που έχουν δημιουργήσει ιδιωτικό χρέος και θεωρείται ότι, αν δεν γίνει μια συνολική ρύθμιση, δεν θα μπορέσει να υπάρξει ανάπτυξη.

 

Όπως τονίζεται, από τη στιγμή που όχι μόνο η κάνουλα της ρευστότητας παραμένει κλειστή αλλά και, ακόμη κι αν ανοίξει, πολύ δύσκολα θα βρεθούν ενδιαφερόμενοι παραγωγικοί φορείς να την αξιοποιήσουν, τα πράγματα θέλουν συνολικές ευρωπαϊκές λύσεις…Τρεις είναι οι… πληγές που αφορούν τη συζήτηση και σχετίζονται με τη δυνατότητα αναθέρμανσης της οικονομίας:

 

• Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές από ΦΠΑ και άλλους φόρους. Σήμερα ανέρχονται σε 68 δισ. ευρώ και περιλαμβάνουν πρόστιμα, προσαυξήσεις, ρυθμίσεις που δεν εξυπηρετούνται και δικαστικές αποφάσεις που δεν μπορεί να τις εφαρμόσει η εκτελεστική εξουσία.

• Οι οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία, που είναι πάνω από 12 δισ. ευρώ.

• Τα τραπεζικά δάνεια σε καθυστέρηση (επιχειρηματικά, στεγαστικά, καταναλωτικά κ.ά.) που είναι γύρω στα 74 δισ.
ευρώ.

Κατά τις ίδιες πάντα πηγές, η λύση – ρύθμιση που συζητείται είναι να αναλάβουν οι τράπεζες το συνολικό ιδιωτικό χρέος (στο Δημόσιο, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις ίδιες), ελέγχοντας την αξιοπιστία των πελατών και δημιουργώντας νέα, αναδιαρθρωμένα και συνολικά δάνεια, σε ύψος που θα καλύπτει τις οφειλές σε Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και τραπεζικά δάνεια, με χαμηλό επιτόκιο, αντίστοιχο με το κόστος προεξόφλησης της ΕΚΤ, μακροχρόνιο, π.χ. 15 χρόνια, με μια περίοδο χάριτος κατά την οποία ο υπόχρεος θα πληρώνει μόνο τους τόκους.

 

Σε περίπτωση που δεν υπάρχει σωτηρία, θα προχωρούν είτε σε ανεύρεση εγγυητικών μηχανισμών, τύπου ΤΕΜΠΜΕ και Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, είτε σε πλειστηριασμό των όποιων περιουσιακών στοιχείων, με συνολική όμως διαγραφή της υποχρέωσης.

Προηγουμένως θα έχουν «διαγραφεί» οι προσαυξήσεις και τα πρόστιμα στις ρυθμισμένες οφειλές, ως κόστος αλληλεγγύης των φορολογικών αρχών προς τους έλληνες πολίτες. Ας μην ξεχνάμε ότι κάτι τέτοιο έγινε και με το τραπεζικό σύστημα. Η διαδικασία θα μπορούσε να διευκολυνθεί αν στην όλη ρύθμιση οι τράπεζες απαιτούσαν τη μεταβίβαση πακέτων μετοχών σε επενδυτικά σχήματα που θα ενδιαφέρονταν να συμμετάσχουν.

Το σχέδιο που υπάρχει στο τραπέζι προβλέπει ότι τα δάνεια αυτά οι τράπεζες θα μπορούν να τα εκχωρήσουν στην ΕΚΤ με τη μορφή ομολόγων, εισπράττοντας μέρος αυτών για ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας και με την υποχρέωση να αυξήσουν παράλληλα τα κριτήρια εξασφάλισης που προβλέπεται να ισχύσουν μετά τον τελικό έλεγχο της ΕΚΤ.

 

Η τεχνική δεν είναι νέα, αφού πρώτος την εφάρμοσε ο Μπεν Μπερνάνκι στην Αμερική. Το ποσό αυτό θα δώσει τη δυνατότητα στις τράπεζες για χορήγηση δανείων ώστε να αυξηθεί η ρευστότητα στην αγορά, που την έχει άμεση ανάγκη για να ανακάμψει και να ανοίξει ο δρόμος προς την πολυπόθητη ανάπτυξη, για την οποία όλοι μιλάνε, αλλά μένουν στα λόγια.

Το θέμα είναι αν, σε ποιον βαθμό αλλά και πότε οι σχεδιασμοί αυτοί θα μετατραπούν σε αποφάσεις και θα περάσουν στο στάδιο της υλοποίησης. Αν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα ανατραπεί το κατάμαυρο σήμερα τοπίο, όπου οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά δίνουν τη μάχη της καθημερινότητας με άγνωστο το αύριο και το αν θα μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους.

 

Σε εφαρμογή το σχέδιο ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων στην Ελλάδα

 

Άρον άρον βάζει η κυβέρνηση μπρος στο νέο σχέδιο για τις ρυθμίσεις των «κόκκινων» δανείων για νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης, η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ελληνική Ένωση Τραπεζών έχουν διαμορφώσει το τελικό πλαίσιο, το οποίο θα εξεταστεί με την τρόικα τον επόμενο μήνα και αμέσως μετά θα τεθεί σε εφαρμογή.

 

Το σχέδιο αυτό θα προβλέπει  τρία πακέτα λύσεων για τα νοικοκυριά και επιχειρήσεις που δεν μπορούν να είναι συνεπείς στις πληρωμές των δόσεών τους. Όταν το σχέδιο πάρει το πράσινο φως της τρόικας, θα τεθεί σε εφαρμογή ενώ από την 1η Ιανουαρίου του 2015 θα είναι υποχρεωτική n ισχύς των μοντέλων ρύθμισης.

 

Βασικοί άξονες του νέου τρόπου διευθέτησης των οφειλών είναι ο «συνεργάσιμος» δανειολήπτης, οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης και οι λύσεις διευθέτησης των οφειλών. Συμπεριλαμβάνονται στον κώδικα δεοντολογίας των τραπεζών και για τη θεσμική του «θωράκιση» οι υπουργοί Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας και Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης θα εισηγηθούν την έκδοση πράξης υπουργικού συμβουλίου, αφού πρώτα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος, δημοσιεύσει την απόφαση του.

Με πιο απλά λόγια, οι δανειολήπτες μέσα από συγκεκριμένη διαδικασία θα επισκέπτονται τις τράπεζες ζητώντας τη ρύθμιση του δανείου τους. Τα καταστήματα, με βάση το οικονομικό προφίλ του οφειλέτη, το είδος του δανείου και τα έξοδα που χρειάζεται για τη διαβίωση, θα προτείνουν ένα από τα ακόλουθα μοντέλα:

 

Παγίδα Νούμερο 1: Βραχυπρόθεσμες λύσεις ρύθμισης. (η διάρκεια τους δεν ξεπερνά τα 5 χρόνια)

Πληρωμή μόνο τόκων κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμης περιόδου. Μειωμένη καταβολή τοκοχρεολυτικής δόσης κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμης περιόδου. Περίοδος χάριτος. Αναβολή πληρωμής δόσης ή δόσεων. Τακτοποίηση του υπολοίπου που βρίσκεται σε καθυστέρηση.

Κεφαλαιοποίηση καθυστερήσεων

 

Παγίδα Νούμερο 2: Μακροπρόθεσμες λύσεις ρύθμισης.

Πρόκειται για λύσεις που η διάρκειά τους υπερβαίνει την 5ετία και περιλαμβάνουν: Μόνιμη μείωση του επιτοκίου ή του συμβατικού περιθωρίου. Αλλαγή τύπου επιτοκίου (για παράδειγμα από κυμαινόμενο σε σταθερό). Παράταση της διάρκειας αποπληρωμής.

«Σπάσιμο» του δανείου στα δύο. Το πρώτο μέρος είναι με εμπράγματη εξασφάλιση και για το οποίο ο δανειολήπτης πληρώνει δόση. Στο δεύτερο μέρος, που είναι το υπόλοιπο του δανείου, δεν υπολογίζονται τόκοι για χρονικό διάστημα που θα συμφωνηθεί με την τράπεζα. Για το ποσό αυτό ο δανειολήπτης θα επαναξιολογηθεί, αν διορθωθούν τα οικονομικά του, ή θα κληθεί να βάλει άλλο ακίνητο υποθήκη.

 

–        Πρόσθετη εξασφάλιση από τον δανειολήπτη, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης λύσης ρύθμισης. Δηλαδή, να προσφέρει άλλα περιουσιακά στοιχεία ως εγγύηση.

–        Λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης. Αφορά επιχειρηματικά δάνεια για τα οποία ο επιχειρηματίας θα κληθεί να προχωρήσει σε περικοπές δαπανών και κόστους λειτουργίας της επιχείρησης του.

–        Ανταλλαγή χρέους. Να ανταλλάξει η επιχείρηση χρέος με την είσοδο της τράπεζας σε αντίστοιχο ποσοστό του μετοχικού της κεφαλαίου.

 

Παγίδα Νούμερο 3: Λύσεις οριστικής διευθέτησης.

 

Το τρίτο μοντέλο περιλαμβάνει δραστικές παρεμβάσεις για την οριστική αντιμετώπιση των οφειλών του δανειολήπτη:

■ Εθελοντική παράδοση ενυπόθηκου ακινήτου στο πλαίσιο ευρύτερης ρύθμισης. Μετατροπή σε χρηματοδοτική μίσθωση, με την οποία ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα και υπογράφει μια σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης, για ελάχιστη χρονική διάρκεια που είναι συνήθως τα 5 χρόνια.

■ Πώληση και ενοικίαση. Ο δανειολήπτης, δηλαδή, μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου είτε στην τράπεζά είτε σε τρίτο (άλλο ίδρυμα, άλλον αγοραστή, κρατική εταιρεία διαχείρισης ακινήτων κ.λπ.) αποπληρώνοντας μέρος ή το σύνολο του δανείου.

 

Η συμφωνία μπορεί να συνοδεύεται με παραχώρηση του δικαιώματος διαμονής στο ακίνητο για κάποια ελάχιστη χρονική διάρκεια έναντι μισθώματος. Συνήθως προβλέπεται μια ελάχιστη περίοδος 3 ετών

 

■ Μεταβίβαση του δανείου σε άλλη τράπεζα. Αντικατάσταση παλαιού δανείου με νέο, μικρότερου υπολοίπου. Διαχείριση σε εκκαθάριση στο πλαίσιο της πρωχευτικής διαδικασίας.

Ρευστοποίηση εξασφαλίσεων για την ικανοποίηση της απαίτησης του ιδρύματος.

■ Δικαστικές και νομικές ενέργειες πέραν της ρευστοποίησης εξασφαλίσεων.

 

Ποιος θα είναι ο «συνεργάσιμος δανειολήπτης»

 

Στην παγίδα του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», το καρότο είναι ότι  θα πρόκειται για μία διαδικασία γρήγορη και εύκολη καθώς θα μπορεί να πετύχει σε συνεννόηση με την τράπεζα εξωδικαστική διευθέτηση των οφειλών του, παραμένοντας πιστοληπτικά ενήμερος, με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται για την εξασφάλιση της επιβίωσης της δικής του και της οικογένειας του. Αυτό η τράπεζα θα το ονομάζει σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τράπεζας και οφειλέτη, κατά την οποία όμως, μόνο εκείνη θα είναι σε θέση να θέτει όρους και να έχει απαιτήσεις.

 

Ως συνεργάσιμο θα θεωρεί έναν δανειολήπτη όταν:

■ Είναι διαθέσιμος σε επικοινωνία με την τράπεζα και παρέχει πλήρη και επικαιροποιημένα στοιχεία επικοινωνίας. Δηλαδή, αριθμούς σταθερού και κινητού τηλεφώνου, ηλεκτρονική διεύθυνση, fax, διεύθυνση κατοικίας και εργασίας. Και ακόμα ορίζει κάποιο συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο ως αντίκλητο επικοινωνίας για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

■ Απαντά σε ανακοινώσεις και επιστολές της τράπεζας με κάθε πρόσφορο μέσο εντός μίας εβδομάδος.

■ Ενημερώνει αναλυτικά και με ειλικρίνεια την τράπεζα σχετικά με την τρέχουσα οικονομική του κατάσταση. Επίσης ενημερώνει για τυχόν μεταβολή των οικονομικών του εντός δεκαπενθημέρου την τράπεζα.

■ Προβαίνει εκουσίως σε πλήρη και ειλικρινή γνωστοποίηση πληροφοριών, οι οποίες θα έχουν σημαντικές περιπτώσεις στη μελλοντική οικονομική του κατάσταση, εντός 15 ημερών από την ημέρα που θα περιέλθουν σε γνώση του. Δηλαδή, αν πρόκειται να λάβει κάποιο επίδομα, ή αν κληρονόμησε κάποιο ακίνητο ή χρηματικό ποσό, ή αν έχει απολυθεί κ.λπ.

Ο δανειολήπτης θα υποχρεούταν να ζει με βάση κάποιες καθορισμένες δαπάνες διαβίωσης και πέραν αυτών τα υπόλοιπα θα τα καταθέτει στην τράπεζα.  Πρόκειται για ποσά που έχουν δηλώσει νοικοκυριά στην ΕΛΣΤΑΤ ότι χρειάζονται, γιο να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση τον μήνα. Με βάση αυτό τα έξοδα οι τράπεζες Θα προσαρμόζουν τις νέες δόσεις των δανείων ώστε οι δανειολήπτες να μπορούν να πληρώνουν εμπρόθεσμα.

 

Κώδικας επικοινωνίας ο οποίος πρόκειται να εφαρμοστεί ανάμεσα σε τράπεζες και δανειολήπτες θα έχουν συγκεκριμένο κώδικα επικοινωνίας, σύμφωνα με το σχέδιο, που κλιμακώνεται ανάλογα με τον βαθμό καθυστέρησης του δανείου.

Ειδικότερα στην περίπτωση όπου υπάρχει δάνειο με ενδείξεις πιθανής καθυστέρησης:

■ Ο δανειολήπτης που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, ή έχει βάσιμες εκτιμήσεις ότι δεν θα μπορεί να πληρώνει τη δόση του, ενημερώνει εγγράφως την τράπεζα.

■ H τράπεζα έχει επίσης δικαίωμα στην περίπτωση που εντοπίσει πελάτη της με πιθανότητα να βγει στο «κόκκινο», τον ειδοποιεί για κατ’ ιδίαν συνάντηση, με σκοπό τη ρύθμιση.

Αν το δάνειο βρίσκεται σε στάδιο αρχικής καθυστέρησης, που δεν ξεπερνά τις 30 μέρες, και περάσουν και άλλες 15 μέρες χωρίς ο δανειολήπτης να ανταποκριθεί στην ειδοποίηση, τότε η τράπεζα τον ενημερώνει εγγράφως εντός 10ημέρου.

 

Με τη γραπτή ειδοποίηση τον καλεί να έρθει σε συνεννόηση για τη ρύθμιση του δανείου του.

Αν περάσουν 45 μέρες από την έγγραφη ειδοποίηση και ο δανειολήπτης δεν ανταποκριθεί, ή αν το δάνειο είναι σε καθυστέρηση πάνω από 90 μέρες, τότε η τράπεζα οφείλει σε 10 μέρες να του στείλει προειδοποιητική επιστολή με την οποία θα τον ενημερώνει ότι δεν είναι «συνεργάσιμος».

 

Χωρίς εκκαθάριση οφειλής και «κούρεμα» δεν λύνεται το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων

 

Στο πάγιο αίτημα της εκκαθάρισης της οφειλής από τους άκυρους γενικούς όρους συναλλαγών και το συνακόλουθο «κούρεμα» του δανείου επιμένει ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος.

 

«Αν δεν προωθηθεί η λύση της εκκαθάρισης της οφειλής από τους άκυρους γενικούς όρους συναλλαγών και κατόπιν «κούρεμα» του δανείου, θα είναι αδύνατον να εξευρεθεί άμεσα λύση για την χιονοστιβάδα των κόκκινων δανείων που πρόκειται να πνίξουν την αγορά», δηλώνει ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος.

Όπως τονίζει, οι τράπεζες ζητούν από τους δανειολήπτες να είναι «συνεργάσιμοι» ενώ εκείνες με τη σειρά τους συνεχίζουν να τους υπερχρεώνουν, φορτώνοντας με σειρά άκυρων ΓΟΣ.

 

Danioliptes.gr