Λύση στο γόρδιο δεσμό των μη εξυπηρετούμενων οφειλών των επιχειρήσεων αναζητά εναγωνίως το Κυβερνητικό Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, τη στιγμή που τα «κόκκινα» δάνεια αυξάνονται ανησυχητικά.
Μελετώντας την οργάνωση ειδικής πλατφόρμας εξωδικαστικής διαβούλευσης που θα προϋποθέτει τη συμμετοχή στο διάλογο, με στόχο την επίτευξη συμφωνίας, πέραν βέβαια της ίδιας της επιχείρησης, όλων των πιστωτών της (Δημόσιο, τράπεζες, προμηθευτές, Ταμεία κ.ά.) που διεκδικούν την είσπραξη «κόκκινων» χρεών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπό διαμόρφωση πλαίσιο θα παρουσιαστεί ως το τελευταίο «σωσίβιο» επιχειρήσεων που φέρουν ακάλυπτα βάρη του παρελθόντος, πριν βρεθούν αντιμέτωπες με την πτώχευση ή συρθούν στα δικαστήρια από τους πιστωτές τους. Με αυτό τον τρόπο θα δελεάσουν, όσες εταιρείες αδυνατούν να λύσουν τις διαφορές τους με τους πιστωτές σε διμερή διαβούλευση.
Κατά πληροφορίες, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους μελετά την οργάνωση ειδικής πλατφόρμας εξωδικαστικής διαβούλευσης, η οποία θα απαιτεί την ταυτόχρονη συμμετοχή στη διαπραγμάτευση όλων των πιστωτών κάθε επιχειρηματία που θα προσέρχεται σε διάλογο με στόχο την επίτευξη συμφωνίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο επιχειρηματίας θα κάθεται στο ίδιο τραπέζι με όλους τους πιστωτές του για την ταυτόχρονη και σε κοινή βάση ρύθμιση του συνόλου των υποχρεώσεών του.
Μελέτη προσδιορισμού του βασικού πλαισίου και των εναλλακτικών που υπάρχουν για την αποτελεσματική οργάνωση και λειτουργία της πλατφόρμας εξωδικαστικής διαβούλευσης διενεργεί η KPMG, την οποία όρισε ως σύμβουλο το Κυβερνητικό Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, προκειμένου εν συνεχεία τα μέλη του να επιλέξουν την ενδεδειγμένη λύση.
Πηγές της «Ν» προσθέτουν ότι ένα από τα βασικότερα στοιχεία της σχεδιαζόμενης πρότασης θα είναι η θεσμοθέτηση ενός μηχανισμού ο οποίος θα ορίζεται από ένα πλαίσιο αφομοίωσης αλλαγών με βάση την εμπειρία, ώστε να καθίσταται δυνατός ο «προσαρμοσμένος έλεγχος» με στόχο την αποτελεσματικότερη λειτουργία της πλατφόρμας. Κάθε συμφωνία που θα επιτυγχάνεται μέσω του προωθούμενου από το Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους μηχανισμού θα αποτελεί επί της ουσίας μία tailor made λύση για τη ρύθμιση μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών χρεών.
Το σχεδιαζόμενο πλαίσιο συναντάται σήμερα σε πολλές ξένες αγορές.
Επιχειρηματικών χρεών, θα προβλέπει τα εξής:
■ Προϋπόθεση για τη ρύθμιση των «κόκκινων» οφειλών θα είναι η ολιστική αντιμετώπιση τους και άρα μια συμφωνία την οποία θα υποστηρίξουν, πέραν βέβαια της ίδιας της επιχείρησης, όλοι οι πιστωτές της, και ειδικότερα τράπεζες, προμηθευτές, ασφαλιστικά ταμεία, εργαζόμενοι ή ακόμη και η ίδια η εφορία.
■ Κάθε πιστωτής θα εκπροσωπείται στη διαβούλευση από ένα πρόσωπο (δικηγόρο, οικονομολόγο, εξειδικευμένο σύμβουλο).
■ Εξετάζεται αν η όλη διαδικασία θα είναι δεσμευτική, αν δηλαδή θα λειτουργεί στη λογική της διαιτησίας, ή αν θα προβλέπει την οικειοθελή αποδοχή της επιδιωκόμενης συμφωνίας από τους συμμετέχοντες. Πιθανολογείται, πάντως, ότι το Συμβούλιο θα κινηθεί κάπου στο ενδιάμεσο. Θα προωθήσει δηλαδή τη λύση της οικειοθελούς συμμετοχής, υπό ένα όμως ιδιαιτέρως αυστηρό και σφιχτό πλαίσιο διαδικασιών και αρχών.
■ Δεν έχει επίσης αποφασιστεί αν στις ομάδες με τους εκπροσώπους των εταιρειών θα προΐσταται κάποιος δικαστικός ή νομικός. Εκτιμάται, ωστόσο, ότι θα επιδιωχθεί η όλη διαδικασία να μην έχει «δικαστοκεντρικό» χαρακτήρα.
■ Η συμφωνία θα μπορεί να προβλέπει, μεταξύ άλλων, επιμηκύνσεις δανείων, χαμηλότερα επιτόκια, μείωση ή και διαγραφή υποχρεώσεων, όταν για παράδειγμα πρόκειται για επιβαρύνσεις (πρόστιμα που επιβάλλουν τα Ταμεία ή πανωτόκια δανείων), αλλά και κούρεμα της κύριας υποχρέωσης (εισφορές, φόροι, δάνεια, ακάλυπτα τιμολόγια κ.ά.).
■ Σε περιπτώσεις χρεών προς τα Ταμεία, θα είναι δυνατή η ρύθμισή τους σε περισσότερες δόσεις από αυτές που έχουν οριστεί οριζόντια από το φορέα.
■ Η όποια συμφωνία επέλθει θα πρέπει να συμπεριλάβει το σύνολο των ανοικτών οφειλών της επιχείρησης, ώστε οι πιστωτές να γνωρίζουν πως καταλήγουν σε συμφωνία με μια επιχείρηση η οποία θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει επιτυχώς όλα της τα χρέη.
■ Δεν είναι ξεκάθαρο ωστόσο υπό ποιο πλαίσιο θα επέρχεται η συμφωνία. Αν δηλαδή θα πρέπει όλοι οι συμμετέχοντες στη διαδικασία να συμφωνήσουν ή αν θα αρκεί το 51 % αυτών με βάση τη συμμετοχή τους στο ύψος των μη εξυπηρετούμενων υποχρεώσεων ή αν ο κύριος πιστωτής θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους στη συμφωνία.
■ Η όποια συμφωνία με τους πιστωτές θα συνοδεύεται και από ένα business plan που θα «εγγυάται» την επιβίωση της εταιρείας και σε δεύτερο χρόνο την ανάπτυξή της. Θα διασφαλίζει δηλαδή τον τζίρο της, θέσεις εργασίας και ενδεχομένως συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια.
■ Σε περίπτωση αδυναμίας εξυπηρέτησης των ρυθμισμένων υποχρεώσεων, θα αναγνωρίζονται οι προτεραιότητες που δίνει ο νόμος στους πιστωτές για τη διεκδίκηση οφειλών μέσω της ρευστοποίησης περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας.
■ Η υπαγωγή μιας επιχείρησης σε διαδικασία εξωδικαστικής διαπραγμάτευσης οφειλών θα είναι εφικτή υπό προϋποθέσεις. Ειδικότερα, θα θεσπιστούν όρια τα οποία ενδεχομένως να αφορούν ένα μίνιμουμ τζίρου ή θέσεων εργασίας (για εταιρείες παροχής υπηρεσιών που συνήθως έχουν χαμηλό τζίρο, αλλά σημαντικό αριθμό απασχολούμενων), ώστε ο όγκος των εταιρειών που θα έχουν πρόσβαση στο μηχανισμό να είναι διαχειρίσιμος από τους πιστωτές. Εξετάζεται και το σενάριο που θα συνδυάζει όρια σε τζίρο και θέσεις εργασίας.
■ Ανάλογος μηχανισμός ρύθμισης μη εξυπηρετούμενων οφειλών θα οργανωθεί και σε κλαδικό επίπεδο, ώστε ένα ασφαλιστικό ταμείο, για παράδειγμα, μέσα από την ανάλυση στοιχείων ή μελέτες τις οποίες θα διενεργεί, να μπορεί να ρυθμίσει υπό ειδικό καθεστώς τις «κόκκινες» εισφορές για συγκεκριμένη ομάδα εταιρειών. Κάτι ανάλογο θα μπορεί να ισχύσει και για τις τράπεζες, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό των εταιρειών ιχθυοκαλλιέργειας, που βαρύνονται με δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Danioliptes.gr