Ένα «μυστικό» από αυτά που κανονικά θα έπρεπε να παραμένουν βαθιά κρυμμένα καθώς μπορεί να αλλάξουν ριζικά τα δεδομένα του χρέους έβαλε στο τραπέζι ο μέχρι πρότινος πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Πάνος Τσακλόγου.
Σε δημόσια συζήτηση για το χρέος, που έγινε την Τρίτη, με τη συμμετοχή των Άννας Διαμαντοπούλου, Κωστή Χατζηδάκη, Γιάννη Δραγασάκη, Φίλιππο Σαχινίδη, Θανάση Σκόκου και συντονιστή το Χρηστόφορο Σαρδελή, ο κ. Τσακλόγλου, επισήμανε ότι λύση στο θέμα του χρέους μπορεί να δοθεί με συνδυασμό μετάθεσης των ωριμάνσεων του χρέους (επιμήκυνση), κατά προτίμηση στα 70 χρόνια -στόχο που θεώρησε εφικτό- αλλά και με την αναλογική επέκταση της περιόδου χάριτος. Όπως εξήγησε, σήμερα τα δάνεια έχουν διάρκεια 30 ετών και 10ετή περίοδο χάριτος. Εάν επιμηκυνθούν π.χ. στα 60 χρόνια, η περίοδος χάριτος θα πρέπει αναλογικά να επεκταθεί στα 20 χρόνια. Εάν η Ελλάδα διεκδικήσει και πετύχει κάτι τέτοιο θα έχει μπροστά της 17 χρόνια (τα 3 χρόνια έχουν περάσει ήδη) με πολύ χαμηλές πληρωμές, γεγονός που αφήνει μεγάλα περιθώρια, σε συνδυασμό με την σταθεροποίηση του επιτοκίου των διακρατικών δανείων.
Ο κ. Τσακλόγλου, είπε ακόμη ότι κατά την εκτίμησή του, η λύση αυτή είναι εφικτή, αλλά και ότι η νέα ελάφρυνση του χρέους δεν θα γίνει εφάπαξ, αλλά σταδικά και θα είναι συνδεδεμένη με όρους αιρεσιμότητας (conditionnality), δηλαδή η υλοποίηση θα εξαρτάται από την εφαρμογή των δεσμεύσεων από την πλευρά της Ελλάδας.
Και αν κάποιος βιαστεί να πει πώς πρόκειται για έναν τεχνοκράτη που απλά μας λέει τη θέση του, αφού δεν έχει πλέον επίσημη ιδιότητα, θα του πούμε ότι ο κ. Τσακλόγλου δεν είναι κάποιος τυχαίος! Ο λόγος του όμως έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς υπήρξε ένας από τους πιο αποτελεσματικούς, αλλά και αθόρυβους υπηρεσιακούς παράγοντες του οικονομικού επιτελείου, προετοίμαζε σε βάθος όλα τα θέματα των σχέσεων με τους εταίρους και το ΔΝΤ. Είναι ο τέως πρόεδρος του ΣΟΕ, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρωην σύμβουλος του Υπουργού Οικονομικών και έγινε ευρέως γνωστός γιατί ήταν αυτός που εισηγήθηκε την κατάργηση του αφορολόγητου για τα παιδιά ! Ο κ. Τσακλογλου ως άνθρωπος για όλες τις αποστολές, αν και καθηγητής με ειδίκευση σε ζητήματα οικονομικής ανισότητας, φτώχειας και οικονομικού αποκλεισμού, ήταν ο άνθρωπος που έπεισε τον πρωθυπουργό να υιοθετήσει η κυβέρνηση την πρόταση που ουσιαστικά καθιστά τα παιδιά τεκμήριο διαβίωσης στο όνομα της εύρεσης εσόδων για την παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων.
Άρα είναι ο άνθρωπος που τουλάχιστον έχει πειθώ και μάλλον και τα κατάλληλα επιχειρήματα για να πείσει τους ανωτέρους του – αυτούς που τον εμπιστεύονται – να συμφωνήσουν στο αδιανόητο. Κάπως έτσι ίσως θα «δουλέψει» και το θέμα της επιμήκυνσης της αποπληρωμής του χρέους σε 60 – 70 χρόνια, καταδικάζοντας την Ελλάδα στην υποδούλωση και την υπανάπτυξη για περισσότερο από μισό αιώνα!
Αυτοί που μας κουνάνε το δάχτυλο, χρωστούν περισσότερα!
Ακόμη και αν η συζήτηση εντελώς Ελλάδας για συνέχιση της υποδούλωσης έχει ανοίξει για τα καλά, υπάρχουν κάποιοι που την έχουν εισηγηθεί εδώ και καιρό. Οι ίδιοι άνθρωποι που κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα για τα λάθη και τις σπατάλες της, έχουν αποδειχθεί στο μεγαλύτερο μπαταχτζή του περασμένου αιώνα!
Ένας καθηγητής του London School of Economics (LSE), υποστηρίζει ότι η Γερμανία ήταν, στην πραγματικότητα, «ο μεγαλύτερος παραβάτης του χρέους του 20ου αιώνα». Για αυτό το λόγο, θα πρέπει να είναι καλή με τους Έλληνες, οι οποίοι δεν διεκδίκησαν την αποπληρωμή των επανορθώσεων του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Albrecht Ritschl, καθηγητής στο London School of Economics, έχει «χτυπήσει» τους Γερμανούς για την εχθρική στάση τους προς την αγωνιζόμενη μεσογειακή χώρα, προειδοποιώντας ότι εάν η Γερμανία δεν είναι προσεκτική, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αξιώσεις από το θυμό των Ελλήνων για την μη καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το γερμανικό κοινό είναι 90% κατά της ανάληψης μιας δεύτερης διάσωσης της Ελλάδας, ένα έθνος που το βλέπουν ως σπάταλο με υπερβολικά μεγάλες κρατικές συντάξεις. Όμως, σε συνέντευξή του στο Der Spiegel, τον Ιούνιο του 2011, ο Ritschl επισημαίνει ότι, η ίδια η Γερμανία απέτυχε να εξοφλήσει τα χρέη της τρεις φορές τον τελευταίο αιώνα.
Πρώτα μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο η Πόλεμο Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, είχε δανειστεί χρήματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να αποπληρώσουν τις αποζημιώσεις στις συμμαχικές δυνάμεις της νίκης. Αυτά τα χρήματα εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του κραχ στη Γουόλ Στριτ – με μεγάλο κόστος για τις ΗΠΑ.
Στη συνέχεια, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία δεν πλήρωσε την καταβολή αποζημιώσεων στις χώρες – όπως η Ελλάδα – που είχε εισβάλει.
Σύμφωνα με μια συνθήκη του 1953, το ζήτημα των αποζημιώσεων θα έπρεπε να επανεξεταστεί μετά την επανένωση το 1990. Αλλά ο Ritschl λέει: «Με την εξαίρεση της αποζημίωσης που καταβλήθηκε στους εργάτες-κρατούμενους, η Γερμανία δεν κατέβαλε αποζημιώσεις μετά το 1990 – και δεν πλήρωσε τα δάνεια και το κόστος κατοχής στις χώρες που είχαν καταλάβει κατά τη διάρκεια του Β “Παγκοσμίου Πολέμου. Ούτε την Ελλάδα αποζημίωσε…
Ο Ritschl καθιστά σαφές και πιστεύει ότι, η οικονομική επιτυχία της Γερμανίας – συναγωνίζονται με την Κίνα να γίνει η πρώτη εξαγωγέας στον κόσμο των βιομηχανικών αγαθών – κατέστη δυνατή μόνο «με την παραίτηση εκτεταμένων πληρωμών χρεών και την παύση των αποζημιώσεων στα θύματα του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου.
Στην Ελλάδα, λέει, «κανείς δεν έχει ξεχάσει ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική ευημερία της προς τη χάρη των άλλων εθνών» Ο Ritschl προειδοποιεί ότι εάν η Γερμανία διατηρήσει αυτή την ανταγωνιστική στάση της, η Ελλάδα – και άλλες ευρωπαϊκές χώρες – μπορεί κάλλιστα να εγείρουν το θέμα των αποζημιώσεων και πάλι.
Όσο για τη σημερινή κρίση, Ritschl πιστεύει ότι θα πρέπει να υπάρξει μια χρεοκοπία σε όλα εκτός κατ όνομα. Οι πιστωτές θα πρέπει να ξεχάσουν μέρος των χρημάτων που τους οφείλονται από την Ελλάδα – και ορισμένες τράπεζες να ζορισθούν.
«Για τη Γερμανία», λέει, «αυτό θα μπορούσε να κοστίσει, αλλά θα πρέπει να πληρώσει με κάποιο τρόπο…
Και όμως, κανείς από τις δοσίλογες κυβερνήσεις που πέρασαν από αυτή τη χώρα δεν είχε το πολιτικό θάρρος και την συναίσθηση της ευθύνης που έχουν, ώστε να διεκδικήσει αυτές τις αποζημιώσεις για χάρη του χειμαζόμενου λαού. Αντ΄ αυτού επιτρέπει στους δανειστές και ειδικά στους Γερμανούς να κουνούν προκλητικά και επικριτικά το δάχτυλο στους Έλληνες…
Danioliptes.gr