Σύμφωνα με δημοσιεύματα, συχνά αντικρουόμενα, των τελευταίων εβδομάδων, μεθοδεύεται η κατάργηση του νόμου Κατσέλη και η αντικατάστασή του με το άρθρο 99 του ν. 3588/2007 του Πτωχευτικού Κώδικα, το οποίο θα επιτρέπει και στα φυσικά πρόσωπα τη ρύθμιση τόσο των οφειλών προς τις τράπεζες όσο και προς το δημόσιο με ενιαίο τρόπο.
Μεταξύ δε των επιχειρημάτων που προβάλλονται είναι η περιορισμένη ανταπόκριση στο ν.4224/2014 (μόλις το 1% του όγκου των δανείων), η επιμήκυνση του χρόνου εκδίκασης των υποθέσεων του νόμου Κατσέλη στα ειρηνοδικεία της χώρας και η ανάγκη μιας ολιστικής αντιμετώπισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Τα δημοσιεύματα αυτά έχουν δημιουργήσει αναστάτωση κυρίως στους πολίτες που ήδη βρίσκονται στην διαδικασία του νόμου Κατσέλη είτε γιατί έχουν ήδη υποβάλλει αίτηση και περιμένουν την πρώτη δικάσιμο, είτε γιατί περιμένουν τη δεύτερη και οριστική δικάσιμο. Αγωνία όμως προκαλούν και στην περίπτωση πολιτών που σκέφτονται να καταφύγουν στο τελευταίο οχυρό της προστασίας της πρώτης κατοικίας.
Ενδεχομένως, οι προθέσεις να είναι ‘αγαθές’ και να μην πρόκειται για μια μεθόδευση υφαρπαγής και της ιδιωτικής περιουσίας μετά την υποθήκευση και δήμευση της δημόσιας και του δημόσιου πλούτου της χώρας. Ωστόσο, οι ενδείξεις δεν συνηγορούν σε κάτι τέτοιο, για παράδειγμα, η εμπειρία της Κύπρου είναι ενδεικτική: εκβιασμός της Λευκωσίας από τους δανειστές με την αναβολή της εκταμίευσης μιας εκ των δόσεων εάν δεν υποχωρήσει τελικά στην πίεση για την εκχώρηση της κύριας κατοικίας. Εκτός όμως από την ενδεικτική αυτή Ευρωπαϊκή εμπειρία, υπάρχουν και άλλα στοιχεία προς θεώρηση όπως:
Ήδη το άρθρο 99 προβλέπει υπαγωγή και φυσικού προσώπου.
Η υπαγωγή στο άρθρο αυτό προϋποθέτει οφειλές τουλάχιστον 500.000 ευρώ, γεγονός το οποίο πάλι αποκλείει το μεγαλύτερο ποσοστό των φυσικών προσώπων.
Απαιτείται γραμμάτιο κατάθεσης του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων ύψους 5.000 ευρώ για την αμοιβή του εμπειρογνώμονα και του μεσολαβητή, το οποίο είναι δυσβάστακτο για τον πολίτη, ο οποίος επιπλέον έχει ήδη πληρώσει για την υπαγωγή του στο νόμο Κατσέλη και δικηγόρο και δικαστικό επιμελητή.
Η δικαστική οδός παραμένει και ενδέχεται να παρουσιάσει την ίδια μεγάλη κίνηση απλά προς τα πολυμελή πρωτοδικεία, αντί των ειρηνοδικείων.
Το δικαστήριο δεν επικυρώνει τη συμφωνία εάν ο οφειλέτης βρίσκεται σε κατάσταση παύσης πληρωμών, εάν θίγονται τα συμφέροντα των πιστωτών που δεν υπέγραψαν τη συμφωνία, η δε διάρκεια ισχύος της συμφωνίας συνομολογείται για διάστημα πέραν των δυο ετών από την επικύρωσή της.
Με άλλα λόγια, η επέκταση του άρθρου 99, το οποίο είναι πολύ αυστηρότερο του νόμου Κατσέλη, σε φυσικά πρόσωπα θα δημιουργούσε πολύ περισσότερα προβλήματα στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, παρά θα τα διευκόλυνε με αβέβαιο πάντα το θέμα προστασίας της πρώτης κατοικίας και λόγω μη δυνατότητας υπαγωγής σε αυτό.
Σε συνέχεια των παραπάνω ερωτώνται οι κκ. Υπουργοί:
1) Πράγματι έχει δρομολογηθεί η κατάργηση του νόμου Κατσέλη και η υπαγωγή των υπερχρεωμένων νοικοκυριών στο άρθρο 99;
2) Το άρθρο 99 θα ισχύσει και για τους πολίτες που ήδη βρίσκονται εντός των φάσεων της διαδικασίας του νόμου Κατσέλη ή όχι;
3) Εξετάζεται το ενδεχόμενο ουσιαστικότερης εμπλοκής στην επίλυση του προβλήματος των τραπεζών, οι οποίες συστηματικά και σημαντικά στηρίζονται από το Δημόσιο αλλά παραμένουν παθητικοί θεατές της όλης κατάστασης;
4) Για ποιο λόγο δεν έχει εξετασθεί έως τώρα και το Ισλανδικό μοντέλο επίλυσης του ιδιωτικού χρέους το οποίο προβλέπει δραστικό ‘κούρεμα’ των δανείων και ανάληψη της ζημίας από το κράτος με την αιτιολογική ανακούφισης των πολιτών και αναθέρμανσης της ζήτησης, η οποία με τη σειρά της θα τονώσει την οικονομία;
Η βουλευτής που ερωτά
Ασημίνα Ξηροτύρη-Αικατερινάρη
Danioliptes.gr