Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι εργαζόμενοι της ΕΛΣΤΑΤ, καταγγέλλουν τον Γεωργίου για επιχείρηση αποδόμησης της στατιστικής υπηρεσίας, τονίζοντας ότι καλύπτεται από τις κυβερνητικές επιλογές για την «αναδιάρθρωση» του δημοσίου. Αναφέρουν επίσης ότι δεν τρέφει κανένα σεβασμό για τους εργαζομένους και τους υπηρεσιακούς παράγοντες, ενώ υπογραμμίζουν ότι η αντιμετώπισή του κινείται μεταξύ αλαζονείας και ανασφάλειας.
Η ανακοίνωση αναφέρει:
«Οι εργαζόμενοι στην ΕΛΣΤΑΤ εδώ και καιρό καταγγέλλουν στην Ελληνική κοινωνία όσα συμβαίνουν στην υπηρεσία μας, η οποία συνδέθηκε με την αναξιοπιστία και αρνητικά διεθνή στερεότυπα, που ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα και το λαό σιδεροδέσμιο στις επιλογές του κεφαλαίου μέσω των μηχανισμών της τρόικα.
Ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, κος Γεωργίου υλοποιώντας ακριβώς αυτές τις επιλογές, χρησιμοποίησε μεθόδους που το ταξίδι της Εθνικής Στατιστικής προς την ανεξαρτησία, το έκανε μια πτήση προς την αυταπάτη. Σήμερα ο κος Γεωργίου βαρύνεται με τις ίδιες κατηγορίες οι οποίες αποδίδονταν στην ΕΣΥΕ στο παρελθόν, αφού ελέγχεται από την Ελληνική δικαιοσύνη για την διόγκωση του ελληνικού χρέους με τις γνωστές συνέπειες για το λαό και τη χώρα.
Καλυπτόμενος από τις κυβερνητικές επιλογές για την «αναδιάρθρωση» του δημοσίου, επιχειρεί αφ’ ενός να αποδομήσει τη στατιστική πληροφορία ως δημόσιο αγαθό, και αφ’ ετέρου να διαλύσει τα εργασιακά δικαιώματα των υπαλλήλων.
Δεν τρέφει κανένα σεβασμό στο προσωπικό και τους υπηρεσιακούς παράγοντες τους οποίους έχει απαξιώσει πλήρως ως του σημείου ύβρεως.
Με το Πανελλήνιο Σύλλογο εργαζομένων έχει δημιουργήσει εχθρικό περιβάλλον και η αντιμετώπισή του κινείται μεταξύ αλαζονείας και ανασφάλειας.
Εκτός από την κατάρρευση των σχέσεων προσωπικού – Προέδρου κινδυνεύει με κατάρρευση όλο το έργο της ΕΛΣΤΑΤ .
Αφού:
A. Η στατιστική πληροφορία αποδομείται:
1. Με την θεσμική εκτροπή του ιδρυτικού νόμου της ΕΛΣΤΑΤ που έγινε αποδεκτή σε κλίμα θριάμβου από τους δανειστές, αποδείχτηκε ότι πραγματικός στόχος δεν ήταν η ανεξαρτησία της Εθνικής Στατιστικής αλλά η απόλυτη εξάρτησή της από τον κο Γεωργίου και με ό,τι αυτός εκπροσωπεί. Σήμερα η ανεξαρτησία στην ΕΛΣΤΑΤ είναι υποδεέστερη έννοια από ότι στην ΕΣΥΕ.
2. Με τον απόλυτο συγκεντρωτισμό και την άκρατη γραφειοκρατία. Αντιμετωπίζοντας με καχυποψία κάθε τι που προέρχεται από τους εργαζόμενους επιμένει σε μεθόδους που δυσκολεύουν, εμποδίζουν, έως και υπονομεύουν την εξαγωγή ποιοτικών στατιστικών στοιχείων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νέος τρόπος επιλογής συνεργατών. Χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την αξιοκρατική επιλογή των συνεργατών γραφειοκρατικοποίησε τόσο τη μέθοδο επιλογής τους ώστε να αποκλείονται και να αδικούνται έμπειροι συνεργάτες με αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί πολύ η συλλογή στοιχείων. Οι εργαζόμενοι που γνωρίζουν από έρευνες, ξέρουν πολύ καλά τη δυσκολία αλλά και τη χρησιμότητα του σταδίου της συλλογής των δεδομένων. Όσο και αν προσπαθούμε να παρουσιάσουμε τα προβλήματα, βρίσκουμε τοίχους με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας της στατιστικής πληροφορίας και τη μείωση της παραγωγικότητάς μας. Ο άκρατος συγκεντρωτισμός οδηγεί στην καθυστέρηση των εργασιών μας, αφού όπως είναι φυσικό, ένας άνθρωπος δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ελέγξει τα πάντα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα καθυστερήσεις αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις μη τήρηση των προθεσμιών.
3. Με την προτεραιότητα στο «φαίνεσθαι», στη «βιτρίνα» και όχι στην ουσία, στην ουσιαστική δουλειά, στο χτίσιμο διαδικασιών, στην ολοκληρωμένη προσέγγιση του έργου της ΕΛΣΤΑΤ. Φαίνεται ότι κατά τη θητεία του ο κ. Γεωργίου στο ΔΝΤ, εκπαιδεύτηκε στη δημιουργία προβλημάτων και όχι στη λύση τους.
B. Τα εργασιακά δικαιώματα καταπατώνται:
1. Με την κατ’ επανάληψη παραβίαση του εργασιακού ωραρίου αφού οι συνάδελφοι της Διεύθυνσης των Εθνικών Λογαριασμών, αλλά και άλλων Διευθύνσεων αποχωρούν συχνά-πυκνά τις μεταμεσονύκτιες ώρες από την υπηρεσία. Και διερωτάται κάθε καλόπιστος πόσο συχνά μπορεί να επικαλείται κανείς «λόγους υψίστου εθνικού συμφέροντος» για να υποχρεώνονται οι υπάλληλοι να ξεχνούν τις οικογένειές τους, να μην έχουν προσωπική ζωή, να μην ορίζουν τις επιλογές τους; Πόσο συχνά μπορεί να προκύπτει «έκτακτη ανάγκη»; Γιατί οι εργασίες αυτές δεν προγραμματίζονται έτσι ώστε το φαινόμενο να μην παρατηρείται τόσο συχνά; Γιατί δεν αντιμετωπίζονται οι υπάλληλοι ως όντα με ανάγκες;
2. Με τη μη χορήγηση κανονικών αδειών σε υπαλλήλους με ανάλογα προσχήματα.
3. Με την περικοπή μισθού στους υπαλλήλους, ακόμη και για την ολιγόλεπτη καθυστέρηση κατά την άφιξη τους στην εργασία ακόμη και όταν αυτή, όχι μόνο υπερκαλύπτεται αλλά και όταν υπάρχει εκβιαστική πολύωρη απλήρωτη απασχόληση πέραν του θεσμοθετημένου ωραρίου.
4. Με πρόστιμα σε υπαλλήλους που διαπράττουν το αδίκημα να διαφωνούν μαζί του. Με απειλές για πρόστιμα σε κατά φαντασία παραλείψεις των υπαλλήλων που εν τέλει οφείλονται στην ολιγωρία του Προέδρου να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του, εξαιτίας του ακραίου συγκεντρωτισμού που τον διακρίνει. Δεν αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες και τις μετακυλύει στους υφισταμένους του
5. Με την απαξίωση του υπηρεσιακού συμβουλίου του οποίου παρανόμως αρνείται να υλοποιήσει τις αποφάσεις που δικαιώνουν τους εργαζόμενους που έχουν προσφύγει σ’ αυτό.
6. Με την επιλεκτική νομιμότητα του κ. Γεωργίου, που δημιουργεί ερωτηματικά για το αν πίσω από τους κοινούς μας στόχους υπάρχει διαφορετική στόχευση.
Είναι φανερό ότι οι παρενέργειες της κακοδιοίκησης Γεωργίου αλλά και η αρνητική εικόνα που έχει δημιουργήσει στην Ελληνική κοινωνία, θέτουν σε δοκιμασία την πολύτιμη επικοινωνία της ΕΛΣΤΑΤ μ’ αυτήν.
Τέλος, μονότονα επαναλαμβάνουμε ότι, η αλαζονεία, η κακοδιοίκηση, η επίκληση των διαδικαστικών νομικίστικων τεχνασμάτων για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα και η αποκατάσταση των σχέσεων μας με την Ελληνική κοινωνία θα απομακρυνθούν από την υπηρεσία μας με την απομάκρυνση του κ.Γεωργίου.».
Danioliptes.gr