Δύσκολα μπορεί να αποκτήσει αξιοπιστία απέναντι στους πολίτες του το ελληνικό κράτος. Δεν υπάρχει τομέας στον οποίο να έχει δείξει συνέπεια και σταθερότητα.
Ψηφίζει νόμους που δεν δείχνει να έχει την πρόθεση να εφαρμόσει. Ενώ άλλους τους τροποποιεί λίγες μόνο ημέρες μετά την ψήφισή τους. Συνηθίζεται οι όποιες ευθύνες να ρίχνονται στην τρόικα, αν και είναι ολοφάνερο πως δράστης είναι η κυβέρνηση, που αποφασίζει με προχειρότητα δίχως όραμα και προοπτική. Πολλοί επιμένουν ότι η χώρα διοικείται από το εξωτερικό. Αυτό όμως είναι κακόπιστο και ανακριβές. Σε πόσα σημεία που έχουμε συμφωνήσει με τους δανειστές μας τους κοροϊδεύουμε, κάνουμε πίσω και αρνούμεθα να υλοποιήσουμε αυτά στα οποία έχουμε δεσμευθεί;
Ποιες διαρθρωτικές αλλαγές έχουν γίνει; Πόσες ιδιωτικοποιήσεις έχουμε προχωρήσει; Ποιους φορείς του Δημοσίου έχουμε καταργήσει; Τι απολύσεις έχουν γίνει στον δημόσιο τομέα; Τι ακριβώς έχουμε εξορθολογήσει στις κρατικές επιχειρήσεις; Ποια τάξη ακριβώς έχει μπει στα δημόσια νοσοκομεία; Ποιες αλλαγές έχουν πραγματοποιηθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση;
Σχεδόν πουθενά δεν είμαστε ειλικρινείς με τους δανειστές μας σε σχέση με μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα της οικονομίας. Εκτός από την επιβολή φόρων και τη διάλυση της ιδιωτικής οικονομίας και της αγοράς – εκεί η συνέπειά μας είναι εντυπωσιακή. Διότι, προφανώς, οι κυβερνώντες και το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του δεν αισθάνονται πως απειλούνται οι ψηφοφόροι/πελάτες του – που έχουν, στην ουσία, χρεοκοπήσει το κράτος. Φροντίδα όλων είναι η με κάθε τρόπο προστασία του δημόσιου τομέα. Το σύστημα στο σύνολο του εκεί εξαντλεί τις δραστηριότητες και το ενδιαφέρον του. Από εκεί και πέρα, νόμοι με ευκολία παραβιάζονται, ενώ και η απλή λογική συχνότατα περιφρονείται.
Καθ’ όσον αφορά την ιδιοκτησία, εκεί έχουν εξαντληθεί όλα τα όρια εκδήλωσης κρατικής απατεωνιάς και διπλοπροσωπίας. Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επισημοποίησε το γεγονός της συμπεριφοράς του κράτους ως, περίπου, κοινού μαφιόζου. Παραδέχεται ότι οι αντικειμενικές αξίες είναι ψεύτικες. Κατά παράβαση του νόμου, δεν έχουν προσαρμοσθεί στα πραγματικά τους επίπεδα. Η αιτιολογία, σύμφωνα με δηλώσεις του προηγούμενου υπουργού των Οικονομικών, πρωτοφανής.
Είναι ενδεχόμενο, μας είπε, οι πραγματικές αξίες να αυξήσουν τις τιμές σε περιοχές χαμηλών εισοδημάτων και να τις μειώσουν σε πλουσιότερες! Ο νόμος, δηλαδή, και η πραγματικότητα δεν έχουν φαίνεται… σοσιαλδημοκρατικές ευαισθησίες. Σύμφωνα λοιπόν με τη λογική αυτή, παραβιάζουμε τον νόμο για να τον ευθυγραμμίσουμε με τον σοσιαλισμό.
Από μια κυβέρνηση μάλιστα που θα επανέκαμπτε στις ρίζες της… φιλελεύθερης ιδεολογίας της! ο πολιτικός ακτιβισμός του κράτους δεν εξαντλείται όμως στην απατεωνιά. Επεκτείνεται και στον ευγενή στίβο της υποκρισίας. Αυτό παρατηρείται κυρίως στις συμπεριφορές εκπροσώπων της νομοθετικής εξουσίας. Βουλευτές της ΝΔ είχαν ξιφουλκήσει με ορμή κατά των υπευθύνων της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Με σημαία την αντίθεσή τους κατά του περίφημου ΕΝΦΙΑ (φόρος ακινήτων), που είχαν βέβαια προηγουμένως υπερψηφίσει, ζητούσαν την τιμωρία των υπεύθυνων κυβερνητικών παραγόντων. Τον αρμοδιότερο όλων, βέβαια, τον υπουργό των Οικονομικών, είχαν φροντίσει να τιμωρήσουν σκληρότατα – εξορίζοντάς τον στη θέση του… διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος! Με παλινωδίες τώρα στο θέμα των δόσεων, καταφέρονται κατά του καινούργιου υπουργού, επειδή, εφαρμόζοντας την πολιτική της κυβέρνησης, φέρνει στη Βουλή αντιφατικές ρυθμίσεις. Τις οποίες βέβαια και ξαναψηφίζουν – βρίζοντας…
Απατεωνιές, λοιπόν, και υποκρισία. Το στίγμα της τρέχουσας πολιτικής σκηνής. Που ακολουθεί και η κοινωνία με συμπεριφορές συχνά ακατανόητες και προβληματικές. Φοιτητές (;) καταστρέφουν το στεφάνι του πρύτανη στο Πολυτεχνείο. Ποιοι είναι αυτοί και στο όνομα ποίου ακριβώς παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες; Σ’ αυτήν τη χώρα έχουμε γεμίσει αγωνιστές. Οι αγώνες πάντως δεν φαίνεται να καταλαβαίνει κανείς ποιοι ακριβώς είναι…
γραφείο Ανδρέας Ανδριανόπουλος από Επένδυση