Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη συνεργάσιμους δανειολήπτες αλλά συνεργάσιμες τράπεζες! Ο Σϋλλογός μας παρουσιάζει δώρα προς τις τράπεζες στην περίπτωση που συνεργάζονται στο εξής με τους δανειολήπτες που δεν έχουν να πληρώσουν την υπερχρέωση.
Αφορμή για τις προτάσεις μας στάθηκε χθεσινό δημοσίευμα στην εφημερίδα «Καθημερινή». Διαβάσαμε ότι οι τράπεζες θα επιβραβεύουν (!) τους συνεργάσιμους δανειολήπτες με μείωση του επιτοκίου, χάρισμα μιας δόσης ή διαγραφή μέρους των τόκων και ότι ο δανειολήπτης θα μπορεί να μένει στο σπίτι που κινδυνεύει να του το πάρει η τράπεζα εφόσον συνετιστεί, αλλά θα μείνει μέχρι να του το πάρει η τράπεζα. Όλα αυτά αποτελούν απλώς μια σκέψη των τραπεζών τώρα που τρίβουν τα χέρια τους με το ρεγάλο που θα τους κάνουν οι εξουσιαστές με τις αλλαγές στα μουλωχτά του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως να επαναληφθούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
Καρότα μεν, πλαστικά δε
Ωστόσο, τα καρότα που οι τράπεζες διαφημίζουν μέσα από το σύστημα προπαγάνδας, κοινώς τα παπαγαλάκια τους, με αυτούς τους τόσο στομφώδεις τίτλους όπως «δώρα στους συνεργάσιμους δανειολήπτες» δεν πρόκειται να δοθούν ΠΟΤΕ.
Τα κουκιά είναι μετρημένα. Κι αυτό διότι ο έλεγχος των κόκκινων δανείων έχει παραδοθεί από τις συστημικές τράπεζες στην τρόικα –επομένως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- και υπάρχουν κάποιοι κανόνες για το τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν οι εν Ελλάδι τράπεζες.
Παρά το κλίμα που καλλιεργείται για ανταμοιβή των συνεπών δανειοληπτών με αναδρομική μείωση επιτοκίου, μπόνους επιστροφής κεφαλαίου στην πραγματικότητα τα κουκιά είναι το μόνο που ίσως είναι δυνατόν να συμβεί είναι κάποια επιβράβευση στις συναλλαγές μέσω πιστωτικών καρτών.
Δεν είναι δυνατόν να μειώσουν οι τράπεζες τα επιτόκια στα στεγαστικά δάνεια των συνεπών πελατών τους, διότι όπως εξηγούν οι ίδιοι οι τραπεζίτες , η κύρια μάζα των στεγαστικών δανείων, τα οποία έχουν δοθεί από το 2006 και μετά, είναι δάνεια με επιτόκιο ΕΚΤ συν περιθώριο 1%-1,5%. Είναι ενδεικτικό ότι το μέσο επιτόκιο στα στεγαστικά χαρτοφυλάκια των τραπεζών έως το 2010 είναι euribor τριμήνου ή ΕΚΤ (δηλαδή επιτόκιο βάσης 0,03% -0,05%) συν 1,5%. Πρόκειται για ιστορικά χαμηλά επιτόκια, τα οποία είναι ζημιογόνα για τις τράπεζες και η ζημιά για τις τράπεζες προκύπτει από το κόστος άντλησης καταθέσεων, το οποίο μόλις πρόσφατα υποχώρησε κάτω του 2% και διαμορφώθηκε στο 1,80%.
Σύμφωνα με τους τραπεζίτες, μόνο αν γινόταν ανατιμολόγηση των υφιστάμενων δανείων θα μπορούσε να υπάρξει όφελος για τους συνεπείς δανειολήπτες αλλά αυτό είναι και νομικά και τεχνικά αδύνατον.
Μνήμες τσιφλικάδων
Με το έτσι θέλω, η κυβέρνηση θέλει να χαρίσει τα πάντα στις τράπεζες και στα καρτάλια που παραμονεύουν για να φάνε τα σπίτια των υπερχρεωμένων δανειοληπτών τζάμπα ή έναντι πινακίου φακής.
Οι πρώην κοτζαμπάσηδες που έγιναν υπουργοί των ξενόφερτων βασιλιάδων είχαν δώσει ανάλογα δικαιώματα στους τσιφλικάδες μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος που οδήγησαν στην επανάσταση των ακτημόνων έπειτα από την τραγική δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα από μπράβους των τσιφλικάδων στον Πυργετό το 1907. Τα γεγονότα οδήγησαν στους αναδασμούς υπέρ των ακτημόνων και σε βάρος των τσιφλικάδων.
Η ιστορία μέλλει να επαναληφθεί ενδεχομένως πολύ συντομότερα από ότι εκτιμούν ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι. Πλέον, ίσως να μην μιλάμε για αναδασμό αλλά για κρατικοποιήσεις τραπεζών, εθνικοποιήσεις παράνομα αποκτηθέντων περιουσιών, επιστροφές παράνομα κατασχεθέντων ακινήτων και εκτάσεων και άλλα που μπορούν να συμβούν στην περίπτωση που οι τράπεζες δεν είναι συνεργάσιμες προς τους συνεπέστατους δανειολήπτες.
Οι παράλογες αξιώσεις εξουσίας –πολιτικής και οικονομικής- παραπέμπουν σαφέστατα σε όσα επιχείρησαν να πράξουν οι κοτζαμπάσηδες σε βάρος των Ελλήνων κατά τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους. Η πάλη ανάμεσα στα συμφέροντα των λίγων απέναντι στο κοινό καλό φαίνεται ότι δεν σταμάτησε ποτέ.
Σήμερα, καμία συστημική τράπεζα δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό για να περιοριστεί η οικονομική κρίση. Αντίθετα, η ύπαρξή τους και μόνο και οι παράλογες αξιώσεις τους σε αποζημιώσεις, ανακεφαλαιοποιήσεις χωρίς να επιστρέφουν αυτά τα χρήματα που παράνομα αρπάζουν στην ίδια την κοινωνία σε συνδυασμό με την άνοδο στην πολιτική εξουσία των πλέον ακραίων στοιχείων που υπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν στην επανάληψη της ιστορίας όπως συνέβη στον Πυργετό το 1907, καθώς ακολούθησε η επανάσταση του Κιλελέρ και τελικά η κατάρρευση του συστήματος των τσιφλικάδων με την Ελλάδα να μετατρέπεται σε μια χώρα με κατοίκους που επιτέλους δεν εξαρτώνταν από κανέναν για την επιβίωσή τους διότι είχαν χωράφια να καλλιεργήσουν και ζώα για να εκθρέψουν.
Ζητούμενο η συνεργασία των τραπεζών
Επομένως, οι τράπεζες και όχι οι δανειολήπτες θα πρέπει να είναι συνεργάσιμες. Θα πρέπει να εφαρμόζουν επιτέλους τους νόμους, να πάψουν τις τοκογλυφικές πρακτικές –ανήκουστο ε;-, να σέβονται τους δανειολήπτες που δεν έχουν να πληρώσουν και να μην ακονίζουν τα μαχαίρια για να τους φάνε το τελευταίο κεραμίδι που έχουν πάνω από το κεφάλι τους και να συμμορφωθούν και να μην τους εκβιάζουν. Επιπλέον, το σύστημα της τραπεζοκρατίας ως έχει πρέπει να εκλείψει.
Αυτός που θα πρέπει να διανέμει χρήμα στους οικονομικά ασθενέστερους πολίτες θα πρέπει να είναι όχι μόνο οι τράπεζες αλλά και οι πλουσιότεροι αλλά και να επιστραφούν στον ελληνικό λαό όσα χρήματα οι τράπεζες παράνομα εισέπραξαν μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων.
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.