Οι θεσμοί δεν είναι λάστιχο και δεν προσαρμόζονται στις πολιτικές, προσωπικές και κομματικές σκοπιμότητες. Οι θεσμοί- ποιοι θεσμοί δηλαδή όπως τους κατάντησαν- δεν μπορούν να αποτελούν πεδίο αντιπαράθεσης πολλών και διαφορετικών συμφερόντων, κρατώντας τη χώρα συνεχώς στην πρίζα (μέχρι να την βγάλουν μια για πάντα).
Πώς μια χώρα που βιώνει πρωτόγνωρα οικονομικά προβλήματα θα ορθοποδήσει όταν κάθε λίγο και λιγάκι περνά από τεστ κοπώσεως με μικρές ή μεγάλες κρίσεις; Πώς θα αντέξει τις πιέσεις της οικονομίας, όταν η αξιοπιστία της χώρας δέχεται χαστούκια και οδηγείται στο ναδίρ;
Πέρσι ήταν ο τέως Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας φέτος η αντικαταστάτρια του. Και αρχίζει η ίδια ιστορία, οι εκνευρισμοί και τα νομικίστικα. ‘Ένα μείζον πολιτικό και θεσμικό θέμα μετατρέπεται σε νομικό και θα ξεκαθαρίσει στα δικαστήρια. Μέχρι τότε, τι θα απογίνει; Πώς θα λειτουργεί η συνεργασία Κεντρικής Τράπεζας και της κυβέρνησης;
Εάν θα απομακρυνθεί ή παραιτηθεί η Χρυστάλλα Γιωργκάτζη από τη θέση της είναι ένα ζήτημα το οποίο θα φανεί στη συνέχεια και ως φαίνεται στο Ανώτατο Δικαστήριο( εκτός κι εάν μέχρι τότε αποχωρήσει αυτοβούλως). Το γεγονός ότι όλοι είναι εναντίον της είναι ένα ζήτημα το οποίο ασφαλώς δεν μπορεί να το κρύψει κανείς κάτω από το χαλί και να μην το λάβει υπόψη της. Το γιατί είναι όλοι εναντίον της είναι άλλο ζήτημα. Για διαφορετικούς λόγους και ενδεχομένως γιατί κάποιοι εξ αυτών θεωρούν πως μπορούν να την εκτροχιάσουν εύκολα. Η αντίδραση που προκαλεί η Διοικήτρια έχει, βεβαίως, να κάνει και με τη διαχείριση της. Πρώτα με το συμβόλαιο, το θέμα της Αρχής Εξυγίανσης και μετά τη «σύγκρουση συμφερόντων».
Το θέμα που προέκυψε δείχνει ευρύτερα νοοτροπίες και συμπεριφορές που αντλούνται από μικρές ή μεγάλες εξουσίες. Και αυτό αφορά όλους.
Οι πολίτες ψηφίζουν Πρόεδρο και όχι Διοικητή Κεντρικής Τράπεζας ή Πρόεδρο εμπορικής Τράπεζας. Αυτός έχει την γενική ευθύνη για τη διαχείριση και τις επιλογές.
Γιατί, όμως, ο Πρόεδρος συζητά το θέμα που προέκυψε σε ένα μη θεσμικό όργανο, όπως είναι αυτό του Συμβουλίου Αρχηγών; Τη στιγμή που το ζήτημα τούτο συζητείται στη Βουλή και εδώ και εβδομάδες παρακολουθούμε ζωντανές παραστάσεις, προς τι η κυριακάτικη σύσκεψη του Συμβουλίου Αρχηγών;
Η χώρα έχει εκλεγμένη κυβέρνηση και εκλεγμένη Βουλή με διαφορετικές αρμοδιότητες. Ούτε δικηγορικά γραφεία έχουν αρμοδιότητες, ούτε ασφαλώς και διορισμένοι υπάλληλοι και άλλοι παράγοντες, που ενίοτε αναζητούν εξωθεσμικούς ρόλους. Αυτό πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο.
ΣΗΜEΙΩΣΗ: Προκύπτει ένα ζήτημα πώς και γιατί προέκυψε η περιβόητη λίστα με τα δάνεια των βουλευτών, που φαίνεται ότι και ελλιπής και ανεπαρκής. Πέραν τούτου, θα πρέπει να δώσουν και οι βουλευτές εξηγήσεις. Για τους όρους, για παράδειγμα, με τους οποίους έχουν συνάψει τα δάνεια τους. Αυτό αφορά και τα δάνεια των κομμάτων.
Του Κώστα Βενιζέλου από mignatiou
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.