Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και οι τραπεζίτες ελπίζουν σε ένα crash test της αντοχής του ελληνικού λαού να δώσιε κι άλλο αίμα για τις κακοφορμισμένες πληγές που οι ίδιοι άνοιξαν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που δεν τους ανήκουν, αλλά συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται για τσιφλίκια τους.
Οι θιασώτες του Μνημονίου που υπερχρέωσε και υπερφορολόγησε τους συνεργάσιμους φορολογούμενους και δανειολήπτες ονειρεύονται τον Γιάννη Δραγασάκη και άλλους ανθρώπους που προφανώς θεωρούν ως δικούς τους στο τιμόνι της οικονομίας ώστε να μετατραπούν σε συνδετικούς κρίκους για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κερδοσκόπων από την κυβέρνηση ίσως και μέσω μιας άτυπης συνεργασίας της με το ΠΟΤΑΜΙ που στηρίζει το Μνημόνιο ή τα καθεστηκυία μνημονιακά κόμματα που δεν αξίζει καν να τα αναφέρουμε σε αυτό το κείμενο.
«Είναι αλήθεια ότι έχουμε πρόβλημα να ξεμείνουμε από ρευστό. Πώς να μη συνέβαινε αυτό, από τη στιγμή που από τον Αύγουστο του 2014 δεν έχουμε πάρει καμιά δόση από τους θεσμούς, αλλά εμείς πληρώνουμε κανονικά τις υποχρεώσεις μας. Από τώρα μέχρι το 2020 θα πρέπει να πληρώσουμε 43 δις ευρώ για τόκους και 83 δις ευρώ για χρεολύσια, πάνω δηλαδή από 120 δις ευρώ, ενώ έχουμε να πάρουμε από το ΕΣΠΑ 20 δις ευρώ, τα οποία ακόμα δεν μας έχουν δοθεί.».
Αυτά τα είπε ο Γιώργος Δραγασάκης λίγες ώρες πριν από τη νέα σύνοδο για την Ελλάδα. Ο ίδιος αποκλείει έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, δημοψήφισμα και εκλογές.
Ο κ. Δραγασάκης κινείται σε μια κατεύθυνση που έχουν ακολουθήσει κατα καιρούς διάφοροι μνημονιακοί πολιτικοί. Αν είμασταν πιο αδαείς θα πιστεύαμε ότι παίζει απλά το ρόλο του καλού μπάτσου, αφήνοντας στην υπόλοιπη κυβέρνηση το δύσκολο έργο της αντίστασης στους κερδοσκόπους.
Ομως, η ψυχρή λογική της αλήθειας της πιο άγριας μορφής καπιταλισμού που έχει επιβληθεί από την ελίτ και την τραπεζοκρατία αυτή τη στιγμή στον ελληνικό λαό δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί ή δεν θέλει να αναμετρηθεί με την τραπεζοκρατία αποτελεσματικά διότι αν η κυβέρνηση έχει στο πλευρό της το λαό (;) τότε οι τραπεζίτες έχουν για προστάτη τους τα συμφέροντα της ελίτ και της τραπεζοκρατίας.
Οσο τα χρονικά περιθώρια στενεύουν αφυκτικά δυστυχώς για τον ελληνικό λαό για το τί τελικά θα συμβεί, τόσο κυλά ο χρόνος σε βάρος όσων δανειοληπτών παραμένουν δέσμιοι των τραπεζών παρότι έχει μειωθεί ο μισθός ή η σύνταξή τους ή έμειναν άνεργοι και δεν υπάγονται στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ο νόμος 3869/2010 παραμένει η μόνη προστασία των δανειοληπτών από τους άκυρους, παράνομους και καταχρηστικούς όρους των δανείων που μοίραζαν κάποτε οι τράπεζες.
Η προσπάθεια υπονόμευσης του νόμου συνεχίζεται από την τραπεζοκρατία και από τους ανθρώπους της στην κυβέρνηση αλλά όσο περισσότεροι δανειολήπτες που δεν έχουν να πληρώσουν τις τράπεζες επιλέγουν να μη συρθούν στις προτάσεις τους για δήθεν ευνοϊκούς διακανονισμούς αλλά επιλέγουν το δικαίωμά τους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους στη Δικαιοσύνη στο τέλος κερδίζουν, όπως έχει αποδείξει η αποτελεσματικότητα του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Επομένως, όσο περισσότεροι δανειολήπτες υπαχθούν στον νόμο ειδικά μέσα στις επόμενες ημέρες, τόσο πιο ισχυρό είναι το μήνυμα που στέλνουν ως κίνημα πλέον στην πολιτική ηγεσία και στην τραπεζοκρατία ότι οι τράπεζες και όχι οι δανειολήπτες είναι υπεύθυνοι και πρέπει να λογοδοτήσουν για κοινωνικοοικονομικά εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.