Την ώρα που στον ΣΥΡΙΖΑ τα μαχαίρια βγήκαν σε επίπεδο βάσης ανάμεσα σε «προεδρικούς» και… «μη», και με τον Γιάνη Βαρουφάκη να τελεί υπό…αφωνία, περιμένουμε τί είδους συμφωνία θα προκύψει με τους εκπροσώπους των κερδοσκόπων, αν προκύψει, και με ποιον τρόπο θα αντιμετωπιστεί η συμφωνία από τα κοινοβουλευτικά κόμματα επί συνόλω, αλλά κυρίως από την ελίτ και τους τραπεζίτες που εξακολουθούν να εξουσιάζουν τη χώρα και να βασανίζουν τον λαό, Ελληνες και μη.
Οι τραπεζίτες εκλιπαρούν την γερμανική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τους ανάψει το πράσινο φως για βελούδινο πραξικόπημα μέσω πιστωτικών γεγονότων, τύπου περιορισμός των ημερήσιων αναλήψεων στα 100 ευρώ ή και κλείσιμο των τραπεζών από Μεγάλη Πέμπτη με άγνωστη ημερομηνία λήξης για να ανατραπεί η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και να αντικατασταθεί από μια υπηρεσιακή κυβέρνηση τύπου Λουκά Παπαδήμου με πρόεδρο τον πρώην υπουργό Οικονομικών και νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα.
Με μέσο εκβιασμού το απρόσμενο πιστωτικό γεγονός η τραπεζοκρατία ελπίζει ότι θα εκβιάσει την κυβέρνηση να υποταχθεί στα συμφέροντά της ή έστω θα λάβει αποφάσεις που δεν θα θίγουν τα συμφέροντά της.
Η ελίτ δεν έχει να παρουσιάσει κάποια διαφορετική άποψη από εκείνη των τραπεζιτών αφού τα συμφέροντά της πλέον συνδέονται με τα συμφέροντα των golden boys και ελέω σοβαρού πολιτικού μπλοκ που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντά της και με τον Αντώνη Σαμαρά να έχει βάλει αμέτι-μουχαμέτι να ρίξει στα βάραθρα τη Νέα Δημοκρατία μια λύση τύπου Στουρνάρα την ικανοποιεί.
Υπάρχει και μια εναλλακτική, σύμφωνα με τη σεναριολογία των παπαγάλων της τραπεζοκρατίας και της ελίτ, ένας κρυφός άσος στο μανίκι των κοστουμιών των golden boys που ακούει στο όνομα Γιάννης Δραγασάκης.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εμφανίζεται μετριοπαθέστερος του Αλέξη Τσίπρα στον τρόπο προσέγγισης του μνημονίου και με τον Γιώργο Σταθάκη, τον υπουργό Οικονομίας, που βιάστηκε να δώσει άμεσα δείγματα γραφής και υποταγής στα συμφέροντα των τραπεζιτών, προαναγγέλλοντας το τέλος του νόμου 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αποτελούν το μη χείρον βέλτιστον σενάριο για τους τραπεζίτες.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε και στο σενάριο περί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-Ποταμιού αλλά με σιγοντάρισμα της Χρυσής Αυγής που θα άφηνε προφανώς ένα πολύ μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων ικανοποιημένο. Ιδεολογικά αυτό αποκλείεται, αλλά συμφεροντολογικά κανείς δεν ξέρει που θα πάει η βαλίτσα.
Στην ουσία, τόσο η παρούσα κυβέρνηση ακολουθεί το σκοτεινό μονοπάτι των προηγούμενων κυβερνήσεων. Σκέφτονται για εμάς, στο όνομά μας, χωρίς εμάς και χωρίς να μας ρωτήσουνε.
Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο το επιτελείο του υπουργείου Οικονομίας συζητά μόνο με τους τραπεζίτες και όχι και με τους άμεσα θιγόμενους και ενδιαφερόμενους, τους δανειολήπτες για το σχέδιο νόμου για τα κόκκινα δάνεια, η προσπάθεια ανάδυσης των κατάπτυστων αλλαγών στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που με παρρησία οι δικηγόροι απέκρουσαν όταν η προηγούμενη κυβέρνηση επιχείρησε να τις περάσει από τη Βουλή και καθιστούσαν πανεύκολη την κατάσχεση π.χ. της πρώτης και μοναδικής κατοικίας ενός δανειολήπτη έστω και για μικροοφειλή προς την τράπεζα ή το κράτος, ενώ ταυτόχρονα κατά έναν ύπουλο τρόπο, αυξάνονται οι αποφάσεις στα Ειρηνοδικεία υπέρ των τραπεζών σχετικά με υποθέσεις που αφορούν τον νόμο 3869/2010.
Ταυτόχρονα, υπάρχει η απόφαση του Αρείου Πάγου που δικαιώνει τους τραπεζίτες για το ληστρικό επιτόκιο 16,4% που έχουν επιβάλλει στους δανειολήπτες. Επίσης, παραμένουν άθικτοι οι τραπεζίτες για τις υψηλότερες χρεώσεις στους δανειολήπτες σε σχέση με τα όρια που έχει επιβάλλει η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας.
Ολα αυτά τα στοιχεία αποτελούν συνδυασμό παραγόντων με στόχο τον παραγκωνισμό του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που δεν συμφέρει τους τραπεζίτες γιατί πολύ απλά δικαιώνει, αν και όχι πάντα, τους πολίτες.
Οταν όμως, η ιδεολογία πάει περίπατο για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα, τότε το θύμα συνήθως είναι ο λαός που μπορεί να ελπίζει ακόμη ότι κάτι ίσως να αλλάξει αλλά στην ουσία είναι εξοργισμένος από το ξεπούλημα της χώρας στους κερδοσκόπους και από τα καθημερινά παραδείγματα ότι στη χώρα δεν είναι κυρίαρχος ο ελληνικός λαός αλλά οι κερδοσκόποι μέσω του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των διεφθαρμένων ελίτ και τραπεζοκρατίας και θαλασσοδανειζόμενων γκρουπούσκουλων κομμάτων και ψευτοεπιχειρηματιών που έχουν ήδη ρουφήξει το αίμα της ελληνικής οικονομίας.
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.