Κρίνοντας από τα αποτελέσματα των δύο τελευταίων εκλογών, καθώς επίσης του ενδιάμεσου δημοψηφίσματος, συμπεραίνει κανείς πως οι Έλληνες ψήφισαν δύο φορές εναντίον των μέτρων λιτότητας και των μνημονίων, ενώ την τελευταία φορά υπέρ – είτε για να δώσουν
μία δεύτερη ευκαιρία στον πρωθυπουργό που τους υποσχέθηκε μία επόμενη διαπραγμάτευση, είτε για να συγκρουσθεί με την εγχώρια ελίτ, είτε επειδή πίστεψαν πλέον μετά την αποτυχία του πως τα μνημόνια είναι μονόδρομος, ενώ αυτός θα μπορέσει να τα εφαρμόσει καλύτερα ή/και δικαιότερα.
Χωρίς τώρα να αποκλείουμε τίποτα, εμείς έχουμε την άποψη ότι, η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποφύγει τη χρεοκοπία, καθώς επίσης την έξοδο της από την Ευρωζώνη, εάν συνεχίσει να εφαρμόζει μνημόνια αυτού του είδους – με μοναδική δυνατότητα της να υπάρξει μία επιτυχημένη αντίδραση εκ μέρους της Γαλλίας και της Ιταλίας, με στόχο την αλλαγή πολιτικής ευρύτερα στην Ευρωζώνη.
Η αιτία είναι ο καθοδικός σπειροειδής κύκλος, στον οποίο είναι εγκλωβισμένη – λόγω του οποίου η ύφεση 2-3%, στην οποία επανήλθε το 2015, θα μειώσει το ΑΕΠ, οπότε τα έσοδα του δημοσίου, με αποτέλεσμα να χρειαστούν ξανά νέα μέτρα. Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνεται από το μνημόνιο, εντός του οποίου αναγράφεται ρητά ότι, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να λαμβάνει επί πλέον των συμφωνηθέντων μέτρων καινούργια, για να επιτύχει τους στόχους του προϋπολογισμού.
Τα νέα μέτρα θα επιδεινώνουν την ύφεση, αφού κανένας συντελεστής του ΑΕΠ δεν θα αυξάνεται (γράφημα), οπότε ξανά τα έσοδα του δημοσίου, θα απαιτούνται καινούργια κοκ. – έως εκείνη τη στιγμή που θα εξαντληθεί εντελώς η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων, ενώ θα έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων, καθώς επίσης των περιουσιακών τους στοιχείων, με τελικό αποτέλεσμα τις μαζικές διαμαρτυρίες, τις εξεγέρσεις και τη χρεοκοπία.
Επεξήγηση γραφήματος: ΑΕΠ = κατανάλωση (γαλάζια καμπύλη, δεξιά στήλη, σε δις €) + Δημόσιες δαπάνες (καφέ καμπύλη, αριστερή στήλη, σε δις €) + Ιδιωτικές επενδύσεις (μαύρη καμπύλη, αριστερή στήλη) + Εξαγωγές (πράσινη καμπύλη, αριστερή στήλη) – Εισαγωγές. Μόνο οι εξαγωγές ήταν ανοδικές, κυρίως όμως λόγω του πετρελαίου, το οποίο εισάγεται προηγουμένως.
Περαιτέρω, με βάση οικονομικούς υπολογισμούς, η σωρευτική ύφεση στα επόμενα χρόνια θα φτάσει στο 15% του ΑΕΠ – επί πλέον στο 30% που έχει ήδη χαθεί στη διάρκεια της κρίσης. Πόσο μάλλον εάν συνυπολογισθεί η διεθνής συγκυρία, όπου προβλέπεται μία επόμενη παγκόσμια κρίση, πολύ πιο οδυνηρή από αυτήν του 2008 – ένα ενδεχόμενο, για το οποίο δεν είναι καθόλου προετοιμασμένη η Ελλάδα, καθώς επίσης πολλές άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Ακόμη όμως και να μην συμβεί, καμία χώρα δεν έχει επιβιώσει από μία μείωση του ΑΕΠ της ύψους 45% – οπότε, όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς, δύσκολα μπορεί να υποθέσει πως θα τα καταφέρει η Ελλάδα.Βέβαια, οι δανειστές της θα μπορούσαν να συνεχίσουν να την χρηματοδοτούν στο διηνεκές, ενώ οι Έλληνες θα ήταν δυνατόν να μην αντιδράσουν, αποδεχόμενοι την παραμονή τους στον κύκλο του διαβόλου – γεγονός που θα σήμαινε ότι, η χώρα δεν θα χρεοκοπούσε ή/και δεν θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, παρά τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που θα επικρατούσαν.
Προφανώς δε, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, οπότε όλα μπορεί να συμβούν ή να μη συμβούν. Οφείλουμε όμως να γνωρίζουμε πως, όταν ακολουθεί κάτι τόσο σημαντικό, όπως η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, είναι ξαφνικό και απροσδόκητο – συμβαίνει δηλαδή, όταν κανένας δεν το περιμένει.
Στα πλαίσια αυτά, θα ήταν καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα – επομένως, ακόμη και για την επιστροφή της χώρας μας στο εθνικό της νόμισμα, την οποία φυσικά κανένας λογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί, ειδικά μετά από τα έξι καταστροφικά χρόνια που προηγήθηκαν.
Η αιτία είναι το ότι, μία ανεξέλεγκτη υιοθέτηση ενός εθνικού νομίσματος είναι απείρως πιο οδυνηρή, συγκριτικά με μία ελεγχόμενη – ενώ οι «μελέτες» όλων αυτών που την επιθυμούν, υπερβαίνουν τα ανώτατα όρια της ανοησίας. Ως εκ τούτου, απαιτείται η εκπόνηση ενός ρεαλιστικού «σχεδίου Β», μόνο για την περίπτωση εκτάκτου ανάγκης – κάτι που είναι μάλλον ουτοπικό κρίνοντας από το ότι, καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει ένα «σχέδιο Α» για την ελληνική οικονομία, πέραν των εγκληματικών μνημονίων.
Εύλογα λοιπόν εμφανίζεται κανείς απαισιόδοξος, αδυνατώντας να διακρίνει κάποιο φως στον ορίζοντα –φοβούμενος πως η Ελλάδα θα οδηγηθεί σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα στα σκουπίδια της ιστορίας, εάν δεν λειτουργήσει άμεσα, σωστά και ορθολογικά, αντιστρέφοντας την τάση.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ ΑΠΟ ΑΝΑLYST.GR